Piter Poeske
Ik ha wol ris heard, hoe't er oan syn bynamme kommen is. Dat kaam, seinen ús heit-en-dy, trochdat er altyd by de boeren helle waard, as it net tsjernje woe. Dan liet er him nei de molkenkelder bringe en rûn er om 'e aden hinne. Iderkear stiek er de finger yn 'e rjemme en dan slikke er mar, krekt as in kat. Hoe't er him skreau, wit ik net...
nl.verhalenbank.13014
Myn pake en beppe dat wienen Melle en Poai (= Froukje). Sy hienen in soan, dat wie Jelle-om. Jelle-om rekke bitsjoend. Sy wennen op 'e Sumarreheide, dat sy gongen nei Piter Poes ta. Dat wie dêr de duvelbander. "God jonge," sei Piter Poes, "dit liket net bêst." Dat sei er tsjin pake. "Ik sil dy in drank jaen, mar der komt dy aenst in grouwe swarte houn...
nl.verhalenbank.19713
Doe't wy in skoftsje troud west hienen, krigen wy in famke. Dat bern tsjirme fan bigjin ôf oan. Dokter kom geregeld, mar hy wist der neat op. 't Bern tsjirme mar troch.
Us buorwyfke kom faek by ús, dy sei, 'k moest mei 't bern nei Oentsjerk ta, nei de duvelbander. Dat wie in boer.
Mar dêr hie ik net folle mei op, dat wimpele ik altyd ôf. Mar op 't lêst...
nl.verhalenbank.24323
Ik haw in suster hawn, dy hat bitsjoend west. It bern wie noait goed dat doe hat ús folk nei Piter Poes ta west, de duvelbander fan Sumarreheide.
Piter Poes sei: "Der komt aenst ien by jimme, dy wol de jirappelgripe fan jo liene, hwant hja wol to jirappeldollen.
Doe kaem de soan fan ús buorfrou om 'e jirappelgripe.
Mem sei tsjin him: "Né, dy krigest net."...
nl.verhalenbank.37207
Piter Poeske
De ferhalen oer Piter Poes—Piter Prikke seinen se ek wol—ha wy meast heard fan heit en pake. It wie in duvelbanner hjir op Sumarreheide. De meastepart minsken op Sumarreheide wienen ôfgryslik bygelovich. As der wat net doogde, dan waard Piter Poeske al gau ophelle. It is by ús ek wol bard, dat se de kessens fan 't bêd skuorden om te sjen, oft...
nl.verhalenbank.13011
Tsjoensters kinne har yn katten foroarje. It binne altyd moai lange katten, dik en grou. It binne gjin swarte en ek gjin bûnte, mar grauwe. As sa'n kat der op út is to tsjoenen, leit de tsjoenster stil en wezenloas op bêd. Dan is der gjin leven yn.
In tsjoenster bitsjoent foaral bern. Ek wol froulju noait manlju.
Hja tsjoenst krânsen yn 'e kessens, dêr...
nl.verhalenbank.24246
Tsjoensters kinne prachtich sjonge.
Op in nacht siet ik by Wibe Postma yn 'e apelbeam.
Dêr wienen sawn tsjoensters: seis froulju en ien man. Guon dêrfan koe 'k wol. 't Wie in hiel tsjoensterslaech.
Wylst ik dêr sa yn dy beam siet hearde ik nei it sjongen. It klonk moai yn 'e nacht.
Sy kommen op 'e apelbeam yn, dêr't ik yn siet. Dêr siet in swart skiep...
nl.verhalenbank.27771
Der wie ien bitsjoend, dy wenne tusken Twizelerheide en de Westerein yn. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta, de duvelbander. Dy joech dy lju in drankje mei en sei:
"As der jim nou aenst ien tomjitte komt, tink der dan om, dat dyselde net by de flesse komme kin. Hwant hy docht trije kear in raem op 'e flesse. Dy wol er kapot ha."
Doe kaem der in kat,...
nl.verhalenbank.10687
Neist sa'n hûndert jier wie ús mem har âldste suster, dy't yn 'e Harkema wenne, slim siik. Hja wie tolve jier âld en koe net wer better. De heit (Aise van der Heide, in tige froom en leauwend man) gong skean de paden del nei de duvelbander fan de Ham, hwant sy wienen har rie to 'n ein. Hy krige in drankje mei en sette dêrmei op hûs ta. Mar ûnderweis...
nl.verhalenbank.21328
Heit syn heit mat as jonkje bitsjoend west ha.
't Bern seach der raer út. Doe gong syn heit nei Kûkherne ta, nei de duvelbander.
Wopke sei: "Ja, jonge, dû bist krekt op 'e tiid. Even letter, en dan hie 't jonkje wei west."
"Hwat mankeart it bern dan?" frege Pake.
"Dat siz ik net," antwurde Wopke, "mar ik sil dy in drank klear meitsje. Mar dû mast oppasse....
nl.verhalenbank.22190
Tsjoensters hienen je froeger oeral. Yn Kollumersweach wienen ek guon. Hja makken krânsen yn 'e bêdden dêr't de minsken op sliepten. Dy moesten der úthelle wurde, oars kom 't forkeard. Meastal wienen it lytse bern dy't bitsjoend woarden. Wie dat it gefal, dan gongen se faek nei Wopke fan Kûkherne. Dy moest de bern dan wer better meitsje. Meastal joech er...
nl.verhalenbank.33670
Tsjoensters koenen har yn katten foroarje. Dan fleagen se by de glêzen op. As se rekke woarden mei in stok dan hie de tsjoenster de oare deis plakken oan har.
Om 'e safolle jier moest de tsjoenster ien deatsjoene, oars gong se sels dea.
Wie der in krâns yn 't kessen dan reizgen se nei greate Wopke ta. Dan krigen se in drank mei. Underweis sprong der hwat...
nl.verhalenbank.24641
Yn 'e Westerein wenne in man dy hie in fanke en dat woarde siik. Doe gong er foar har nei greate Wopke fan Kûkherne.
"'k Sil jo guod klearmeitsje", sei Wopke.
De Westereinder moest troch stikjes lân wer nei hûs ta. Sa wie hy ek yn Kûkherne kom.
Wopke sei: "Aenst matte jo by forskillende hekken om in omstap hinne. Tink dan om 'e greate houn dy't by jo...
nl.verhalenbank.20341
Alde Linse slachters Griet to Garyp wie bitsjoend.
Doe gong har swager nei Piter Poes ta, de duvelbander fan Sumarreheide. De âld man wie krektlike swart as de heide sels. Hy sei: "Ik wol har wol helpe, mar dan matte jimme my ophelje mei de wein, hwant ik kin sa'n ein net rinne. En ik mat sels mei Griet prate."
Doe ha se Piter Poes dan ophelle.
Hy makke...
nl.verhalenbank.20326
BETOVERDEN
Vaak lagen er te Loosduinen kleine rode sterappels, die verleidelijk glommen, langs de berm van de weg. Zij waren daar neergelegd door een van die kwaje, ouwe vrouwen, die heksen konden. Die appels mogen niet worden gegeten, maar moeten eerst zorgvuldig een dag en een nacht in een pul of een pot worden bewaard, bovenop een kast of in een...
nl.verhalenbank.32557
Der wie in dief, dy hie stellen. In hiele bult minsken der achteroan. Sy kommen troch in doarp, dat noch gjin namme hie. "Hokker matte wy pakke?" rôpen dy minsken. "De earste mar!" woarde der weromroppen. Doe krige dat doarp de namme Eastemar.
Doe kommen se yn in oar plak, dat èk noch gjin namme hie. Dêr rôpen se: "Sy ha him samar!" Doe krige dat plak de...
nl.verhalenbank.33044
De Surhústerfeansters binne meslûkers.
De Burumers binne bollen.
De Bûtenposters binne brimzen.
De Eastemarders binne broekophâlders.
nl.verhalenbank.23603
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Pake en beppe wennen op 'e Noarder Dwarsfeart. In broer fan pake, dat wie Geart Schriemer, dy wie bitsjoend. Hy wie sa siik as in houn en trille fan 'e koarts. Der wie altyd in dikke swarte kat by harren yn 'e buurt en dy hie pake yn 'e rekken. Dat wie de tsjoenster. Pake hie al in pear kear in raem op dy kat...
nl.verhalenbank.19863
Hjir yn 'e Westerein wie in bern, dat rekke bitsjoend. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. It bern hie krânsen yn 't kessen en dêr sieten allegear triedden en lapkes yn dy krânsen bifrissele, dy wienen út 'e klean dy't dêr yn dat hûs troch de húsgenoaten fan dat bern droegen woarden. Wopke joech in drankje en sei: "Tink der...
nl.verhalenbank.29962
Yn 'e Westerein wenne in tsjoenster, dat wie Wibe Baeije. Sjoerd en Durkje hienen in bern, dat hie hja bitsjoend. Doe gong Durkje nei greate Wopke ta.
Wopke Minke joech har in drankje. "Mar pas op," sei Minke, "der komt jo ûnderweis ien foarby. Mar tink der om, dy mat net foarby oan 'e kant dêr't jo it drankje ha. Oars giet dat stikken. As soenen jo ek...
nl.verhalenbank.20010
