't Gebeurt wol dat in minske net stjerre kin. Dan wurdt der frege: "Hat se ek klean oan, op snein makke?"
As dat it gefal is dan dogge se in knip yn 'e klean. Oars, seit men, wolle de siken der net út.
nl.verhalenbank.23867
Froeger, as der in widze yn 'e hûs stie, dy't leech wie, dan mocht men dêr net oan komme en der fral net mei soeije.
Hwant oars gong it bern dea.
nl.verhalenbank.33012
Om 'e sawn jier mat der in frijmitselder dea.
nl.verhalenbank.23883
Yn 'e Janke-dobbe, yn 'e Houtigehage, is froeger in frommes mei in bern forsûpt. Guon hearre altyd noch it lûd fan Janke jouns yn 'e dobbe, as se dêr lâns komme.
nl.verhalenbank.23587
Duveldrek is fan 'e geastlike kant. Leit der duveldrek ûnder 'e drompel, dan kin der net in tsjoenster oer komme.
Docht se 't al, dan is 't har dea.
nl.verhalenbank.23793
Op 'e Sumarreheide is froeger us in berntsje deamakke woarn. En nei dy tiid gong de doar fan dat hûs altyd fansels iepen; dy koenen se noait ticht hâlde.
nl.verhalenbank.23796
Op 'e Skeanpaden yn 'e Houtigehage by 't lêste houtsje is froeger in bern formoarde. Dat bern spoeket dêr altyd noch om, wurdt der sein.
nl.verhalenbank.23589
As ien net stjerre koe, dienen se in knip yn 't himd.
nl.verhalenbank.31123
As eksters op 'e tún by hûs skatterje, dan komt der in sterfgefal.
nl.verhalenbank.25423
As jy op in plak komme dêr't in protte slangen binne, en dêr is in slangekoaning by, dan kin sa'n slangekoaning syn slangen forbiede dat se jo hwat dogge. Der binne mar hiel inkelde slangekoanings. Sy drage in kroantsje op 'e kop. It is net bêst as men in slangekoaning hwat docht. Dan begjint er to piipjen en dan komme alle slangen op jy tasetten en...
nl.verhalenbank.24311
Minsken kinne net stjerre as se klean oan ha, dy't op snein makke woarn binne. Dan matte se dy klean earst út dwaen, dan is 't samar gebeurd.
nl.verhalenbank.24304
Bloedplakken dy't troch in moart ûntsteane kin men letter net wer útwiskje.
nl.verhalenbank.31127
Om warten kwyt to wurden mat men wachtsje oant der in bigraffenis is. As de klok bigjint to lieden, mat men de hân mei warten yn in amerfol wetter dwaen. Mei de oare hân moat men - ûnder wetter - der krekt salang oerhinne wriuwe oant de klok ophâldt fan lieden. In deimannich letter binne de warten fuort.
nl.verhalenbank.28405
Frijmitselders binne kûgelfrij. Twa dagen foar har dea stiet der al in adfortinsje yn 'e krante dat se stoarn binne.
Om 'e sawn jier mat der ien dea. Stjert der yn dy tiid net ien, dan wiist it lot oan hwa't der dea mat. Dy mat him dan sels dea meitsje.
Ien dy't lid is, kin net wer by de frijmitselders wei.
nl.verhalenbank.22049
Myn jonge is troud mei in dochter fan Piter Mook (= P. de Graaf). Sy krigen in berntsje. Doe kom Piter by harren en sei: "Jimme ha dit jonkje al, mar jimme hâlde it net."
"Hwat wyt heit dêr fan?" sei ús jonge.
"Tink mar om myn wurden", sei Piter.
Hy krige gelyk. 't Bern rekke wei. (Piter Mook wie mei de helm geboaren)
nl.verhalenbank.23779
As minsken guod makke hienen op snein en dat hienen se oan op har deadsbêd, dan koenen se net stjerre. Dan moesten se der mei de skjirre yn knippe.
nl.verhalenbank.23786
[p. 97]
De misledige deaholle
Der wie in man, dy neamden se de achtkantige boer. Hy wie smoarryk en hy joech nearne om. Op in kear gong er op reis, mei syn feinten en syn wiif, in hiele protte minsken. Se rieden in ein fuort en doe kamen se by in âld tsjerkhôf. Hy woe dêr ris
[p. 98]
op sjen en doe foun er dan in deademinskeholle. En doe skopte er dy...
nl.verhalenbank.128314
Hjir stie by de Langewyk in hûs, dêr wennen minsken yn, dy hienen in jonge, dy woarde dêr net sa moai bihandele. Dy jonge is dêr fordronken. Se seinen, dy jonge wie net goed beset, sa't it hearde.
De neislaggen sille har dêr iepenbierje.
Dêr is ris in frommes lâns gong, op in moarn bitiid, dy soe nei Smellinger Pein ta to arbeidzjen, dy seach dêr letter...
nl.verhalenbank.23794
Froeger spoeke it op 'e Skeanpaden achter de Rottefalle. Dêr ha se yndertiid in berntsje formoarde. Dat berntsje spoeke dêr letter by 't houtsje.
nl.verhalenbank.25455
Gjalt Lindeboom fortelde: "Wy hienen sa'n lêst fan rotten, wy sieten der ûnder. Doe bitocht ik it folgjende. 'k Hie in fet. Dêr die 'k in goed hanbreed oardeheal wetter yn. Dêr lei 'k in stien yn en op dy stien lei 'k iten. 't Wie in reinwetterstonne.
Doe kom der in rot op 'e rânne fan 'e tonne en dy wipte der yn. Even letter kom der wer in rot dy gong ek...
nl.verhalenbank.23983
