Piter Ielkes Zandstra fortelde: It wie sahwat yn 1867, ik ûngetide doe to Easterlittens. Wy hienen in wike meand, doe gong it op in swyljen. Dêr woarden forhaeltsjes by forteld. Ien fan 'e mieren fortelde:
Der wie us in feint by in boer, dy moest elke dei to melken mei it boatsje. Mar it nuvere wie dat dat boatsje elke dei hwat op in oar plak lei as dêr't...
nl.verhalenbank.21735
Op in kear wie Hearke op it lân oan 't ploeijen. Doe kaem der ien by him, dy frege: "Wite jo hwer't sterke Hearke wennet?"
"Jawol," sei Hearke, "sjoch, dêr wennet er." Doe stiek er de ploech foarút en wiisde nei 't hûs.
"En hjir stiet er", sei er.
nl.verhalenbank.37619
As minsken (arbeiders) tofolle praetten by it wurk, krigen se it folgjende teltsje to hearren fan 'e boer:
Der wienen twa arbeiders, dy groeven in feart. Sy bigongen elk op in ein. Doe wienen se op it lêst byinoar. Doe bigong de iene to praten. Doe hâldde de oare op mei graven en sei: "Ik wol net mear mei dy arbeidzje, want dû bist in prater."
nl.verhalenbank.20601
Der stienen trije man by in bakker foar de etalage to sjen. Dêr lei in prachtige taert foar. Hja praetten ûnder elkoar ôf, hwa't de dikste rachel spuije soe, dy soe de taert ha. De beide oaren soenen him dan bitelje.
De earste spuide in dikke rachel.
De twadde spuide in rachel, dy wie nòch dikker.
Mar de trêdde gong hinne, dy slobbere dy beide rachels op...
nl.verhalenbank.33735
Alde Geart Bakker (stoarn ± 1955) fortelde dat der oan it paed nei Jan Nicolai op it Wytfean yn 'e nacht in wyfke siet to spinnen oan in gouden spinnewiele.
nl.verhalenbank.12506
By 't spul fan Albert Bakker spoeke in swarte dame om. Hja hie forkearing hawn mei ien, dêr't har heit op tsjin wie. Hja wie weikwynd en sûnt spoeke hja dêr.
nl.verhalenbank.21866
Op in kear ha 'k nei Jehannes de Boer ta west, dy't op it Wytfean wenne. Dêr wie myn pake arbeider. Ik wie doe noch in jonge. Der wie praet woarn oer spoekjen en ik wie neat net gerêst ûnderweis. Ik wie sahwat op it plak, dêr't nou Veenema wennet, doe kom der my hwat op side. It like op in greate grouwe swarte houn en it roan deun tsjin my oan.
Oan 'e...
nl.verhalenbank.12274
Op 'e Dunen by Harkema wienen yn 'e nacht by ljocht moannewaer arbeiders oan 't ierappelmoljen (dat is sels jirpels fan in oar opgrave, dus stelle).
Ynienen kom der in greate, swarte houn deun by harren. Dy hie greate, gleone eagen. En dy houn bigoun ek to moljen.
Dit doocht net, sei ien fan harren. Dat is de kweade. Allegearre woarden se deabinaud en sy...
nl.verhalenbank.12512
Dizze herberch stie oan 'e koemerk. In pear jier foardat er opbrânde, seach Atse Veltman de koemerk fol reek. De wyn wie sa dat de reek dy kant oergong, en doch stie der neat yn 'e brân. Letter stie yndied de koemerk fol reek. Doe brânde de herberch op.
nl.verhalenbank.21870
Tsjerke Lize (Tsjerk Boonstra syn wiif) wenne oan 'e Mûzegroppewei. Hja biwearde, dat se de fôlle mei de brijpot faker as iens sjoen hie.
nl.verhalenbank.12504
As in bern bitsjoend wie moest men nuddels en spjelden yn wetter siede en dat wetter moest men it bern opdrinke litte. Ritske Aeltsje fan Houtigehage die dat altyd. Sy hie faek mei tsjoenderij to kampen.
nl.verhalenbank.12276
As in fûgel it paedtsje fan in hûs lâns komt, dan bitsjut dat, dat der in deaden komt.
nl.verhalenbank.21864
't Wie op in joun. Heit siet to krantsjen en lytse Jan hie in boekje foar him en siet dêr hwat yn om to blêdzjen. Doe kom er in wurd tsjin, dat forstie er net.
"Heit," sei er, "hwat is 'in kammeraet'?"
"In kammeraet," sei heit, "dat is ien dêrst' goed mei oer de wei kinste. Dû en ík binne kammeraden. Mar mast my net mear lestich falle, ik wol lêze."
Even...
nl.verhalenbank.33737
Doomny van Velzen fan Droegeham leefde yn 'e tiid fan 'e ôfskieding. Hy wie ien fan 'e earste 'afgescheidenen' en in bulte lju koenen dat net sette. Hy hie gâns fijannen.
Op in kear - 't wie al let op 'e joun - doe kaem er to foet fan in forgadering werom.
Hy moest oer in brechje en dêr yn 'e bidelte hienen twa mannen har opsteld. Dy wachten him op om him...
nl.verhalenbank.37632
Yn Aldegea (Sm) op 'e Westersanding sieten trije man op in joune by elkoar. Se hâldden in weddenskip, dy't it bêste lige koe. Nou bin ik forgetten hwat de oare twa fortelden, mar deselde dy't it woun, wie in âld man. Dy sei: "Der wie in spin, dy kroade in greate boereskuorre in mich ta 't gat yn en 't is wier gebeurd."
nl.verhalenbank.33695
De flaeikloppe mocht froeger net op 'e tersk lizzen bliuwe, foar de nacht. Dy woarde altyd ophong. Oars gong it yn 'e nacht op in terskjen.
nl.verhalenbank.20602
Twa prefessers sieten oan in diner. Hja krigen 't yn 'e holle om in weddenskip to hâlden. Hwa't it koartste rymke bitinke koe, dy soe it diner bitelje.
Doe krige de iene prefesser de fetleppel en liet in drip falle op 'e hân fan 'e oare. En hy sei: "Vet smet."
Mar doe krige de oare de fetleppel en sloech dêr syn kollega mei op 'e hân, en sei: "Ik tik."
De...
nl.verhalenbank.33736
To Eastemar op it Doarpslân stie froeger in boskje.
Piter Kamminga roan faek fan Eastemar nei Jistrum. Dat gebeurde meast by jountiid en dan gong er altyd de Achterwei lâns. Dy hat faek sjoen, fortelde er, dat der in gedaente út dat boskje wei kom, dy't dwars oer de wei hinne gong en weiwoarde yn it lân oan 'e oare kant
nl.verhalenbank.21865
Alle Tet sutele mei potten en pannen yn in kroade.
Sy hat har al ris yn in skiep foroare. 't Is ek al ris gebeurd doe ha se in kat smiten mei in stien.
Doe hie Alle Tet de oare deis in blau plak oan har.
nl.verhalenbank.12277
Myn oerbeppe wenne op 'e Teijen ûnder Drachten. Sy wie troud mei Errit Errits de Jong. Se seach en hearde allerhande dingen foarút. Har man woe dêr neat fan wite en leaude der net oan, mar it kom altyd nei, hwat se sei. Op in kear sei se: Fannacht haw ik heard, dat se foar hûs yn 'e linebeammen omsagen. Har man wie werkelik fan doel dat de oare wyks dwaen...
nl.verhalenbank.12505
