Hantsjemieren wienen gjin bêste mieren, ha 'k wol ris heard. As it der mar hwat op like, wienen se al tofreden.
It gers woarde soms allinne mar hwat platstrutsen. Hja makken ek gjin dikke foeren hea. As de boer by harren kom en se hienen krekt in foer hea op 'e wein set, dan koed er wolris sizze: "Dat is ek net in grou foer, wol?" Dan seinen se: "'t Is...
nl.verhalenbank.20201
Yn Olterterp by 't Godloas Tolhek spoeken altyd twa om. Dat wienen de adfokaten. De minsken koenen dêr gâns hinder fan ha. Doe ha dêr twa boeren hinne west mei in boerewein, mei twa hynders der foar. En dy ha dy beide spoeken op 'e wein set. Doe binne se mei dy spoeken fuortriden. Mar it ried ôfgryslike swier. De hynders koenen it hast net lûke. De boeren...
nl.verhalenbank.11551
Der wie in arbeider, dy koe bûksprekke.
De boer wie deun. Hy joech it fé fierstomin to fretten en ien fan 'e kij sei op in kear: "Dat is in lyts hoekje, boer." (Mar 't wie de arbeider dy't it sei)
De boer woarde ôfgryslike kjel.
Letter kom út, dat de arbeider it sein hie. Dy is doe fuortjage woarn.
nl.verhalenbank.20869
Hoe't somlike beantsjes spikkele wurden binne
Der wie in boer, dy boude allerhanne grienten. Sa hie er ek ris in hiel fjild mei beantsjes. Mar yn dy tiid wie der faak oarloch. Sa barde it, doe't dy beantsjes dêre yn't fjild stienen tebloeien, dat der wer in oarloch útbriek. De fjochterij kaam dy boer syn kant út en op it fjild dêr't de beantsjes stienen...
nl.verhalenbank.14632
Marten de Boer wie boer to Wergea. Ik wie by him yn 'e ûngetiid ± 1914. Doe fortelde Marten:
Der wie in boer, dy hie in poep yn 't wurk.
Dy poep soe in stik lân foar him ôfmeane. En dêr soe dy poep fansels in bidrach oan jild foar barre.
De oare deis komt de poep by de boer en seit: "Ik heb it stuk land omsniden, boer."
De boer bitelle him.
Mar doe't er...
nl.verhalenbank.15869
Sterke Hearke hie in dochter, dy hiet fan Rixt. Dy wie o sa sterk, mar dat woe se net rjocht wêze. Hwant se wie bang, dat se dan net in man krije soe.
Sy tsjinne by in boer. Op in kear hâldde in kloftsje jongfolk in wedstryd: Hwa't in earnamer fol wetter om 'e skuorre hinne drage koe. Rixt wie der ek by. Sy nom de earnamerfol wetter yn 'e iene hân. Nou...
nl.verhalenbank.12217
Us heit wie yn 'e ûngetiid by in boer yn Goaijingeahuzen. Dêr wie ek in feint, dy hiet fan Jetse. 't Wie sahwat yn 1905.
Jetse hie altyd in soad lêst fan 'e nachtmerjes.
"By de jounsbrogge," sei heit, "as wy mei de hannen gear sieten en efkes troch de fingers hinne seagen, dan seagen wy de nachtmerje der wol ynkommen.
De feint waerd bleek en mitrich en...
nl.verhalenbank.11485
As der in selskip by elkoar sit, en sy wolle in flesse drank ha, dan moatte se skoppenboer fuortsjûre. Sy matte skoppenboer oan 'e flesse bine en dan de flesse bûten de doar sette, mar de doar op in kier hâlde. Se matte ôfprate, hwa't de flesse oannimme sil.
Op in kear sieten der guon by elkoar yn 'e keamer. De âld boer lei siik yn 't bêdsté. Doe setten...
nl.verhalenbank.11567
Pake Harm wenne as jonge al by de boer. Jouns nei 't ôfljochtsjen die de boer alle doarren fêst. Ek dy fan pake syn keammerke. Dy slepte boven de sliepkeamer fan 'e boer en de boerinne.
Yn 'e nacht hearde pake dat der dieven wienen. Hy hearde hoe't se de stiennen út 'e muorren sloegen. Sy woenen in gat meitsje. Pake koe net út it keammerke wei komme, mar...
nl.verhalenbank.18139
't Wie op in âldjiersjoun. De boer en de soan en it folk sieten mei elkoar yn 'e keamer by de hurd. De faem wie der ek by. Dy hie forkearing hawn, mar sy hie it útmakke mei har feint. Doe wie die feint siik woarn.
Hy hie 't der se bot mei to dwaen hawn, dat hy wie op 't lêst overleden. Op dy âldjiersjoun moest de faem nei de skuorre ta om brantstof op to...
nl.verhalenbank.21003
Der wie jounpraterije by de boer. It gong der fleurich om ta en de praters woarden fol traktearre. De lytsfeint siet ek yn 't formidden. Dy woenen se bang meitsje. Se seinen tsjin him: "Dû krijst fan ús allegear in kwartsje, astû nou nei 't tsjerkhôf ta giest en in deabonke hellest út 'e bientsjekou."
De lytsfeint nom it fuortdaliks oan en gong op stap....
nl.verhalenbank.17570
Achter Ljouwert moat in boer west ha, dy't net in sint mear hie. Syn pleats wie oanein, en as der in stoarm kom, koe alles wol ynstoarte. De man wie syn rie to'n ein.
Op in joune stied er op it hiem. Dêr kaem in mynhear oankuijerjen. Jo lykje wol mismoedich, sei dy.
Dat bin ik ek andere de boer en doe fortelde hy hoe slim as hy der oan ta wie en dat er...
nl.verhalenbank.11575
To Aldegea wenne in boer, dy hiet fan Harmsma. Hy helle hea fan 'e Headammen mei syn beide arbeiders. Dat wienen Foppe en Alle. Dat hea woarde op in pream laden en dêr farden se mei nei Aldegea ta. De nachts slepten de boer en de arbeiders yn 't hea op 'e pream.
Mar de boer koe net yn 'e sliep komme. Hy seach dy nachts klear dat der allerhande folk oer de...
nl.verhalenbank.11564
Der wenne in boer to Súd-Drachten. Japik Ingberts kaem ris by him om in soadtsje jirpels to freegjen. "Mei alle leafde," sei de boer, "mar op ien bitingst. Jo moatte my dêr ris hwat fiten út jou libben foar fortelle. Hwat jo alsa útheefd ha. Kom snein-to-moarn mar."
"Krij 'k dan myn jirpels?" "Bêst", sei de boer.
De snein-to-moarns, dêr wied er al. De...
nl.verhalenbank.11495
't Wie yn 'e tiid dat de minsken nammen krigen.
Doe wie der ien, dy hie noch net in namme. 't Wie in lange fint, hy stuts wol in holle boven de oaren út. Hy sei: "Kom ik ek oan 'e beurt?"
Doe knikte ús leaven Hear, en omdat er oars neat as in holle sjen koe, sei er: "Ja, kop."
Doe miende dy fint dat dat syn namme wie en elkenien neamde him tonei Jakob.
nl.verhalenbank.20204
Doe't de fûgels allegear in namme en fear krigen hienen, hienen se allegear noch in bigear. De iene woe dìt noch ha en de oare dàt. Hwant sy woenen der graech allegearre tige moai útsjen.
Allinne de nachtegael oppenearre him net. Dy hâldde him stil. Dy wie wol tofreden mei syn ienfâldich pakje.
Mar omt er sa tofreden wie krige er 't allermoaiste geskink,...
nl.verhalenbank.20210
Us pake hie hiel slim de twaddedeiskoarts. De iene dei wie 't goed mar de oare deis wied er skjin forlegen. As er it oankommen fielde hâldde der him mei de hannen oan 'e speaken fan 'e stoel fêst, sa forlegen wied er dan. Mar dan duorre it net lang of hy koe 't net mear op 'e stoel úthâlde. Dan rekke er op bêd. Dan switte er en hy trille. Hy seach der och...
nl.verhalenbank.11542
As it net tsjernje woe, hellen de minsken Piter Poes fan Sumarreheide op. Piter Poes gong dan nei de tsjerne ta en lei der it iene of oare yn. Ik tink dat dat duveldrek of sa wie. Dan makke hy de meneuvels fan it tsjernjen. Dêr dreau hy de kwea-geasten der mei út. Hy pisse hjir en dêr del en roan om it hûs hinne.
nl.verhalenbank.11556
Dy't syn mem slacht, falle de hannen ôf.
nl.verhalenbank.12301
Der wienen minsken, dy hienen in bern, dat tsjirme. Sy tochten: Hoe moat dat dochs komme?
Njonken har wennen minsken sûnder bern.
De heit fan it sike berntsje sei: It buorwiif kin ús bern wol ris bitsjoend ha. Dat sei er ek tsjin 'e buorman.
Kin it wêze, sei er, dat dyn wiif ús bern bitsjoend hat?
De buorman woe dêr neat fan wite. Hy sei: Myn wiif is sa...
nl.verhalenbank.11557
