Mien voader en moeder waren ’r bé’j zwère en zo d’r erg vör um ’t te loate besprèke. Ik had es ’n keer ’n puuske op mien haand. ’t Bleef nog al wat onhawe. Voader en vöral moeder waren ’r bang vör. ’t Kos wel es kanker zien. En ik mos mar es nor Angeren goan. Dor wonde ’n vrouw, die da geneze kos. Die deej er popkes op. Da ware ’n sort middesiene zo groot...
nl.verhalenbank.49687
Stève Geveling kos bar goed besprèke. We hadden ’s ’n pjerd kreupel. ’t Liep ien de gemeinte. We holden ’r Stève Geveling bé’j. Die zette de kreupele poot op ’t gras en sneej met ’n mes de zooi um de poot uut. Hé’j zèj: “Nou hang ge die thuus mar op en as ie helemol dreug is, is ’t pjerd wer bèter”. ’t Pjerd is bèter geworre, mar of ’t bespreke van...
nl.verhalenbank.50421
Ze zèje vroeger wel, da bijvoorbeeld ’n kiend ziek was en ge deej goeie vère ien ’t kusse, ’n heks de boel bedèrve kos. Zo’n kiend wou dan soms slecht bètere. En as ze dan ’t kusse losmakte, zat er allerlei ongedierte ien: luus, vlooie en zowat.
nl.verhalenbank.50313
Het pjed van Jan Janssen was kreupel geworre, on ’n veurpoot. ’t Kos bijna nie mer lopen. Mar Janssen mos toch nog een vrach grei wegbringe. Hé’j kwam Stève Geveling tege, die goed besprèke kos. Da tegekomme was mar toevallig. Geveling zèi: “Jong, jong, wa kreupelt ow pjed. Aj zomedeen terugkom en de vrach afgeleverd het, moj mar es ekkes onkomme”....
nl.verhalenbank.45888
Mien schonvoader schepte joarenlang ien de kersnach um twoalf uur woater uut de Woal. Hé’j zèj: “Ge mottet tege de stroom ien opscheppe”. Ielke kersnach brochtie ’n kètel vol mee. En da wier ’t hele joar dör bewoard. Het woater was goed vör allerlei uutwendige ziektes. Ok vör ’t vee. As bijvoorbeeld ’t uier van een koe kapot was, nome ze van da woater om...
nl.verhalenbank.49663
Ze dochte vroeger wel es, dat ’n kiend behekst was. En as ze woue wete, of er nog iets on te doen was, deje ze ’t kusse ope. Zat er een krans van vère ien, dan was ’t te loat. Ze zèje dan: “Dor is niks mer on te doen. Het kiend zal nie bèter worre. Kiek mar, d’r zit ’n krans ien ’t kussen”.
nl.verhalenbank.50409
Mien voader kos da goed. Hé’j kos ’t bloeie drek op loate houe. Ok pien besprèke kostie. Hé’j prevelde dan ’n gebedje en ’t bloeie of de pien, of allebei hielen op. Bé’j tandpien vreef ie ekkes over de wang en zèj wa. En dan was de pien weg.
’s Zoaterdags liet voader zien eige schère bé’j de Witte van Berning. Hé’j kwam doa langs de herberg van den Dikke...
nl.verhalenbank.50434
Keujes hemme soms ’n werborsel. Da’s ’n kreunje [kroontje] ien ’t huier opte rug. De hörkes ston dor nor alle kanten uut. Ge kun ze nie over de rug geliek strieke. De minse zèje, da keujes met ’n werborsel ’t altied bes deje. De koplui en de boere waren ’r gek op, as ze jonge keujes moste kope. ’t Ware bar goeie keujes. Ze zouen ’t bes doen.
nl.verhalenbank.50432
Ik had ’s ’n keer ’n vèrke, da èrg kreupel was. En ’t woj nie gaauw overgoan. ’k Woarschouwde Jan Geveling en vroeg, of ie ’t nie besprèke kos. Jan kwam al gaauw. Hé’j gieng bé’j ’t vèrke zitte, noom zien petje af, en begos te bidde. Hé’j had toe ’t vèrke bé’j de zieke poot. Toetie kloar was, zèj Jan: “Over ’n por dage is ie wer bèter”. En da kwam uut....
nl.verhalenbank.50193
Ik bun ’n tied leerjong gewes bé’j ’n smid ien Huse. Hé’j besloeg ok de pèrd. En hé’j had veul verstaand van pèrd. Op ’n keer kwam Stèrk, ’n boer, mè zien pjed on den helter over de weg. Mien boas, de smid, gieng nor ’t midde van de weg en keek Stèrk en zien pjed noa. En hé’j zèj: “Eer dattie honderd meter weg is, is ’t pjed kreupel. En ’t was zo. Ge kos...
nl.verhalenbank.50190
Ja, van kankerpoppe hebben we duk zat gehörd. Ze hadden ’t er vroeger altied over. Bij bultjes en ontstekingen, die wa lang duurde, waren de minse al drek bang vur kanker. Ze hoalde dan bij de kankervrouw of -kjel popkes. De inhoud mos op te zieke plek geleid worre. En de patiënt mos drie dagen en nachte wakker blieve. Aandre mossen er dan bij waken, dat...
nl.verhalenbank.50242
As ge vroeger ’n ontstèking had bijvoorbeeld on ’n vinger, dan leie ze d’r wel es ’n lelieblad of ’n trèjwègeblad [grote weegbree] op. En dan deje ze ’r ’n duukske um. Da mot heel goed geholpe hemme. Bé’j roos ien de mond, zette moeder kamillethee en die mosse we drinke. Of ’t hielp, weet ’k nie mer. Op ’n braandwond wier duk ’n plukske huier geleid, da...
nl.verhalenbank.50453
Ik was zo’n opgeschote jong. Ik mos met ’n hokkeling [eenjarig kalf] nor de var [stier] Den Ingel kwam met de motor vurbé’j. Dor schrok ’t bees van. Hé’j rukte on ’t touw. Mar ik wou nie los loate. Ik wou me nie loate kenne. Ik viel opte grond en hard, opten bil. Ik had er den erste tied bar veul las van. Mar da wou ik nie wete. Da’k zo stom gewes was. ’t...
nl.verhalenbank.50422
Da [water scheppen] gebeurde ok opte Polder bé’j de Woal. Verschillende minse deje da. ’t Mos stromend woater zien, da geschep wier. ’t Wier bewoard tot de volgende Kerstmis en dör ’t joar gebruuk vör uutwendige dinge bé’j mins of dier. Bijvoorbeeld bé’j kwoj oge, kleine wondjes, uutslag en zo. Bé’j vee bijvoorbeeld as een bees mè zien pote ien de...
nl.verhalenbank.50195
Mien vrouw had ope bene. ’t Was heel erg. Ze kos bijna nie mer lopen en soms helemol nie. En de wonde gave ’n lellijke reuk. Den dokter kos er bliekboar niks on doen. En zuster Plechelma, die de bene kwam verbiende, wister ok gin road op. We hörde toe veul vertelle van ’t Winsense boertje, die zo’n halve wonderdokter scheen te zien. Ik doch: “t Kan nooit...
nl.verhalenbank.50191
Vroeger vertelde ze wel, dat “die en die”, inkele vrollie, hekse ware. ’t Ware altied lilleke ouwe vrouwe. En ze kosse iemes behekse. Mien moeder het mien wel es verteld, da ik as klein kiend ok beheks was gewes. Dör ’n burvrouw. Toe ik nog zon heel klein kienje was, ik loai nog ien de wieg, was ’k es èrg ziek. Ik ha helemol gin mach mer. Ik kos mien eige...
nl.verhalenbank.49643
Tusse Bemmel en Haldere on den diek, was ’n stuk grond, woar ’t nie zuver was. ’t Was bekend as Peters’ start peske*. De minse zeie, dat ’t er spokte en dat de duvel er huusde. Den ouwe Ederveen gieng geregeld med’n janplezier nor Nimwège nor de mèrt me passagiers. Hé’j mos smèrs langs Peters’ start peske en soaves as ie terugkwam ok wer. En toe gebeurden...
nl.verhalenbank.50476
Mien moeder - eigelijk tante - was al lang ziek. Ze was al bé’j verschillende dokters gewes. Mar ’t hielp niks. Ok bé’j ’n beroemde dokter in Huse. Mar die het er ok niks on kunne doen. Ze kos snachs hos nie sloape en ze was altied zo muuj. ’t Woj mar nie bèter worre. En ’t had al zowat anderhalf joar geduurd. Toe zèj voader ’s op ’n keer: “Gé’j mos mar...
nl.verhalenbank.44974
Piters Lys op 'e Bulten is in jier of fyftsjin lyn bitsjoend west. Hja hie in krâns yn 't kessen. Frou Klunder fan Bûtenpost krige de skuld der fan. Dat wie de tsjoenster.
Doe't de krâns út it kessen wie woarde Lys wer better.
nl.verhalenbank.37324
Yn 'e buert fan Hoogkerk wenne in man dy koe ien de koarts ôfnimme, dy brocht er dan oer op in beam.
nl.verhalenbank.26077
