Voorloop. Schoenmaker vertelt.
Oal Kamies noast ons was de haile winter al aon 't sukkeln.
't Gung dan veur-, dan achteroet,
Buurman Wessels was 't er op 'n dag hèn west te kieken, hou d'oale 't muik.
"Kamies gait achteroet, hai hoalt nich meer," zee hai.
Moar opa, oal Steffen, zee[:]
"Nee Wessels, Kamies wordt weer beter.
Hai hef nou 'n wit peerd. En 't...
nl.verhalenbank.43204
Vroeger had je hier in Berkou iemand die kon geneze en strijke. Maar je hoefde d'r niet zelf hene. Als je bevoorbeeld kiespijn had, nou dan stuurde je een broer of een zus naar die man met een brievie. En dan maakte die 't ok beter. Geen van z'n kindere wou die gave overneme. Toen heeft ie 't uiteindelijk overgedaan aan iemand uit Lekkerkerk.
nl.verhalenbank.70630
Wy hienen in famke, dat wie altyd gammel en siik. Doe kom der ris in kear in sekere Filippus by ús. Dy sei: "Hwat is hjir to rêdden? Is jimme fanke siik?"
"Al in hiel skoft", sei 'k.
Hy sei: "Jimme matte nei de duvelbander, hwant der sil wol hwat oars achter sitte. Jimme bern sil wol bitsjoend wêze. Ha jim it kessen al ris iepenmakke?"
Doe makken wy it...
nl.verhalenbank.27554
Bearn van der Woude fortelde: Ik wie us in kear by Hindrik Pikelhearring (= van der Molen). Doe sei Hindrik tsjin my: "Bearn, ik ha noch in bigje. Dat wie krekt hwat foar dy. Wolst it keapje?"
Ik sei: "Ik ha gjin sinten."
"Hoechst der ek net folle foar to jaen", sei Hindrik, hy is goedkeep.
Ik sei: "Ik mat him earst mar ris sjen."
Doe wy der hinne. 't Wie...
nl.verhalenbank.26059
Tsjoensters hawwe popkes, dêr't se mei spjelden yn prippe. Myn jongste suster wie noch in hiel lyts bern; dy bigong yn 'e nacht om tolve ûre hinne altyd to jammerjen. Dan raesde se moart en brân. Dan krige it bern pine, trochdat de tsjoenster dan yn har popkes ompripke.
Doe op in kear nommen heit en mem har út 'e widze en leinen it bern tusken har yn, op...
nl.verhalenbank.28060
Mien schonvoader schepte joarenlang ien de kersnach um twoalf uur woater uut de Woal. Hé’j zèj: “Ge mottet tege de stroom ien opscheppe”. Ielke kersnach brochtie ’n kètel vol mee. En da wier ’t hele joar dör bewoard. Het woater was goed vör allerlei uutwendige ziektes. Ok vör ’t vee. As bijvoorbeeld ’t uier van een koe kapot was, nome ze van da woater om...
nl.verhalenbank.49663
Yn Sumar wenne in âld bolrinster, dy hie har komst altyd by minsken, dy hienen in lyts famke. De bolkoerrinster hie aerdichheit oan 't famke, tominsten sa bearde se en sy woe it lyts bern elke kear op 'e skoat ha. Dan hie se altyd har hân by 't boarst yn en dan tsjoende se mei dy hân ûnder 'e klean om. As se dat dien hie, dan stuts se it bern de finger yn...
nl.verhalenbank.21337
Jehannes Zuidema wie in broer fan beppe. Dy hat us nei Kûkherne ta west, nei Wopke foar in siken-ien. Wopke makke him in drank ré, en doe't er him dy oerjoech, sei er tsjin omke: "Hast wol in goed ynstremint yn 'e bûs? Hwant dû kinst aenst wol us ien treffe. Mar slach dyselde fuort mar út 'e wereld, hwant dyselde wyt datst hjirhinne bist.
As er it...
nl.verhalenbank.19331
Op een wond mos je spinrag legge.
nl.verhalenbank.70634
Doe't wy to Grins wennen kom der us in âld minske fan Rotterdam by ús. Dy wie katholyk. Dy fortelde ús, njonken har hie in jonge frou wenne. En dêr wer njonken wennen twa ûngetroude froulju. Dat wienen tsjoensters. Dy wienen nachts op in paed. Dan wienen se alhiel yn 't swart mei greate kleden om har hinne.
Ien fan dy froulju stie us op in nacht foar 't...
nl.verhalenbank.25967
Op 'e Leijenskant woarde âlde Hindrik Heddema bitsjoend. Ien fan 'e famyljeleden gong nei Kûkherne ta om Wopke op to heljen. Wopke biloofde dat er komme soe.
Hja hienen by Hindrik Heddema in hage foar de glêzen lâns en dêr stie in hekje yn. Oan 'e westkant wie ek in hage. Achter hûs wie ek in hekke.
Wopke sei: "Jimme matte in groppe grave, fóár 't hek en...
nl.verhalenbank.24099
Bezetten
Dei olle Roomsen leufden vrouger aan allerhand kwedels en spokerij. Zai kwamen oet Duutsland en wazzen slim biegeleuvig. Mien kameroad har reumetiek en trok d’r mit noar ’n bezetter. Dei streek even over ’t bain en de piene was vot, teminste, dat zee ‘e.
‘k Har ’n moal ’n zwien zaik. Bezetter kwam en zee: “Goa moar even vot K., den zel ‘k hom...
nl.verhalenbank.45762
Ze dochte vroeger wel es, dat ’n kiend behekst was. En as ze woue wete, of er nog iets on te doen was, deje ze ’t kusse ope. Zat er een krans van vère ien, dan was ’t te loat. Ze zèje dan: “Dor is niks mer on te doen. Het kiend zal nie bèter worre. Kiek mar, d’r zit ’n krans ien ’t kussen”.
nl.verhalenbank.50409
Mien voader kos da goed. Hé’j kos ’t bloeie drek op loate houe. Ok pien besprèke kostie. Hé’j prevelde dan ’n gebedje en ’t bloeie of de pien, of allebei hielen op. Bé’j tandpien vreef ie ekkes over de wang en zèj wa. En dan was de pien weg.
’s Zoaterdags liet voader zien eige schère bé’j de Witte van Berning. Hé’j kwam doa langs de herberg van den Dikke...
nl.verhalenbank.50434
[Een hiele minne was vrouw K. Sie hef n bult kwaad doan en de lu harren haar dik in de gaatn.]
Et was toch zo n smerig wievien. Wie mochten niks van heur aan pakn en de mieste mensn wolden dr ook niet wat eetn of drinkn. Sommigen duzzen dat nog wel, as et drinken bestun uut drei witte dingen.
As ie dus koffie kreegn in n wit koppien; daarin witte suker en...
nl.verhalenbank.47772
Ik ben soms in een zekere gemoedstoestand, dat ik iets voorzie. Prettig is dat niet. Het zijn vage momenten, die kort duren; schrik heb je op zo'n moment niet. Ik zal niet alles weergeven, omdat sommige mensen nog leven, van wie dan ik enkele dingen weet.
Mijn broer kocht eens een koe. Ik ging het beest bekijken. Toen zei ik:“Dat dier is ziek; het wordt...
nl.verhalenbank.43648
Yn 'e Harkema wie in húshâlding, dêr hienen se in bern, dat wie net goed. It tjirme en it hie lêst fan termynsetten.
Doe gongen se nei de duvelbander ta. Ik tink hast dat dat Frânse Hinke west hat fan 'e Rottefalle.
Dy joech in drank foar it bern mei oan 'e heit fan it bern.
't Wie yn 'e winter en der lei sterk iis. De man hie op redens nei Rottefalle ta...
nl.verhalenbank.37527
Yn myn jonge jierren - ik mei sa'n achttsjin jier west ha -, doe wenne hjir in fanke, dat wie altyd siik. De dokter koe neat oan har dwaen. It fanke wie bitsjoend, seinen se. Mar hwa hie 't dien?
De âlden fan it fanke seinen: "It is it wurk fan ús Auk-muoi." Dat minske gong foar in tsjoenster.
Mar hoe koenen se gewaer wurde dat hja it dien hie?
Doe seinen...
nl.verhalenbank.25669
Myn man Ringer kom us op in joun let thús. Hy moest noch even nei 't húske ta, dat stie yn 't hok njonken it hûs. Wylst er dêr op 't húske siet, hearde er in hiele lûde sucht bûtendoar, flak by 't hûs lâns. En fuort dêrop hearde er in swiere slach op it bartsje dat oer de sleat lei. Hwat dat wie, wist er net. Hy gong op bêd en de oare deis gong er al...
nl.verhalenbank.20922
Grouwe katten binne tsjoensters.
Dikke Harm hie in jonkje. Dat jonkje rekke siik en bigong to sukkeljen. It woe net bikomme.
Doe moest Harm nei Kûkherne ta. Harm woe net, mar 't wiif die gjin lichten. Dat op 't lêst liet Harm him biprate. Doe't er in eintsje op stap wie, kom 't wiif him achternei rinnen mei 't mûtske fan 't bern. Dat hie Harm noch...
nl.verhalenbank.23595
