Hjir yn Ljouwert, op it Fliet, wenne ek in tsjoenster. Dy hat my ris in kear in pepermuntsje jown. Dêr haw ik slim siik fan west. Ik wist fan niks mear, 'k wie hielendal bidwelme.
Op 't lêst ha se duveldrek foar my yn 'e hûs helle. Dêr haw ik hwat fan opiten en ik krige der guon fan yn 'e bûs. Doe woarde ik wer better.
nl.verhalenbank.33847
Beppe Klaske hie in kammeraetske, dy lei op bêd. Se wie altyd siik en gejaechd en noait rêstich.
Doe hellen se de duvelbander nei har ta. Dy hat it fearrene kessen fan bêd helje litten. Dat waerd leech skuord en doe siet dêr in séfûgel (sémieuw) yn. Dy wie op 'e kop nei klear. As de kop der ek oan west hie, hie hja dea west.
De séfugel waerd opbarnd. En...
nl.verhalenbank.20636
Wanneer een koe of paard kreupel is, hebben sommige[n] de gewoonte om naauwkeurig de plek waar te nemen, waar het beest met het kreupele poot gestaan heeft en er het zootje uit te snijden, het te droogen in den schoorsteen, waar het beest beter door zal worden.
Zoo bestaat er volgens veler begrip een wonderbare genezing. Wanneer een koe of paard kreupel...
nl.verhalenbank.34694
Der wie in minske yn 'e Boelensloane bot siik. Frânse Hinke kom der by. Sy sei: "Jimme matte it kessen losmeitsje. Dêr sit in krâns yn. As jimme dy opbrânne, knapt it minske op." Dy krâns, dat wie it wurk fan in tsjoenster. Hja ha de krâns opbrând en 't minske woarde wer better.
nl.verhalenbank.23504
Hjir yn Stiensgea ha by ús buorlju de hynders al ris bitsjoend west. Dy't it dienen kamen nachts yn 'e krêbbe by de dieren. Dan wienen dy hynders hiel bot ûnstjûr. Doe binne se nei Wopke fan Kûkherne ta gong. Dy hat in fleske mei guod jown. Dêr moesten de hynders drippen fan ynnimme. Doe woarden se wer kalm.
nl.verhalenbank.23851
Myn frou komt fan Twizelerheide. Hja wennen dêr tichteby in tsjoenster, dat wie âlde Minne-Ael. Mar Ael kom noait by harren, se woenen dat frommes dêr net oer de flier ha.
Skoanheit kom wòl by Ael. As der houtsjes kapt wurde moesten rôp se heit en dan die dy dat foar har. Dat hie noait wêze matten hwant hja ha de gefolgen der fan ûnderfoun.
Doe't myn frou...
nl.verhalenbank.36736
Dy't op sé siik wurdt oan board, wurdt oan 'e wâl net wer better. De sé wol gjin sike minsken ha. Sy stjerre wol op sé, mar wurde net wer better.
nl.verhalenbank.28126
Verleden joar vertelde mien buurman: “ ‘n Poar weken leden ston hier ’n kou mit vrang (=uierziekte). En waist, wat ze doan hebben en wat ook helpt. Zai namen ’n levende môle en drukten dei dood in de hand. ’t Bloud, dat ze in hand kregen, smeerden ze over de vingers. Dat bloud streken ze over de titten van ’t boist. En ’t daier is beter worden.”
Woarom...
nl.verhalenbank.41153
Der wie us in man, dy woe Hinse tofiter ha.
It hiet, dat er mei syn wetter by Hinse kom, mar hy hie 't wetter fan 't hynder meinom.
Hinse joech him beanen en hjouwer mei om better to wurden.
nl.verhalenbank.23661
Mien voader en moeder waren ’r bé’j zwère en zo d’r erg vör um ’t te loate besprèke. Ik had es ’n keer ’n puuske op mien haand. ’t Bleef nog al wat onhawe. Voader en vöral moeder waren ’r bang vör. ’t Kos wel es kanker zien. En ik mos mar es nor Angeren goan. Dor wonde ’n vrouw, die da geneze kos. Die deej er popkes op. Da ware ’n sort middesiene zo groot...
nl.verhalenbank.49687
In jonge yn 'e Harkema - 't wie in soan fan Taeke Alma, - hie warten. It gebeurde yn 1956. Ergens oan 'e Lytse Wei hong sneins altyd in dracht wask achterhûs oan 'e line. Doe sei syn mem tsjin him: "Astû snein wer nei tsjerke gieste, mast dêr op dat plak, dêr't de wask hinget, sizze: 'Sa wier as it God in grouwel is, dat hjir sneins linnen oan 'e line...
nl.verhalenbank.21329
Ik ging merten. M'n veulen struikelt en wordt krom. 's Aves was 't weer recht. Maar daarna was 't weer acht dage krom. Ik ging d'r mee naar Kuisjes. Die zeet: "Ik kan 't wel beter maoke. Maar ik doe 't nie meer.". Maar toen zee die: "Naor jou kom ik, naar dat veulen". En toen die kwam, streek die 'm. En ik kon 'm zo weer in de waai sturen.
nl.verhalenbank.72765
Frânse Hinke fan 'e Rottefalle wie duvelbanster en wûnderdokter. Sy wenne de kant út nei de boppeste Rot'falle yn 'e buert fan 't earmhûs, oan 'e lofterhân.
Ik wie sa'n fiif en twintich jier âld. 'k Hie 't al in healjier lang tige slim yn 'e draeibonke (kontbonke). Ik koe sitte noch stean en my net forroere. Ik lei altyd en hie in slimme pine. Se fuorren...
nl.verhalenbank.23447
Myn âldste suster Janke hat ek bitsjoend west. Wy wennen yn Stiensgea doetiids en ik wie noch net geboaren. Janke wie noch mar in bern. Hja tsjirme. Hja woe net oanwinne en raesde altyd. Der wenne dêr in âlde bolkoerrinster, dy hie wakker de rin by ús. Dy woe altyd even by 't popke sjen. Dan kom se yn 'e hûs en nom Janke even yn 'e earms.
Heit bigong har...
nl.verhalenbank.32952
Yn 'e Houtigehage wenne in sikere Minke, dy hie in bern, dat wie bitsjoend. Minke woe lykwols sekerheit ha en dêrom makke se it holkessen fan 't bern iepen. En doe wie 't al sa, dêr sieten krânsen yn fan fear. Doe woe se noch wite hwa't de tsjoenster wie. De minsken retten har oan, sy moest spjelden siede yn wetter, dan kom de tsjoenster opdaegjen. Dat...
nl.verhalenbank.34449
In susterke fan my rekke net goed. Sy woarde al minder en minder. Op 't lêst wienen har lippen al hielendal blau en wy moesten se hyltyd wiet meitsje. It wie neat mear.
Doe sei Aukmoai op in kear: "Sille wy us foar har nei Rottefalle nei ús Hinke-moai." (Dat wie Frânse Hinke, de duvelbanster)
Doe dêr hinne. Hinke sei, it bern wie bitsjoend. Se joech mem...
nl.verhalenbank.21646
Yn Droegeham sieten us in keppeltsje manlju yn 'e herberch. Dy't it lûdste en it measte sweare doarst, dy soe in flesfol jenever ha. Dat sprutsen se mei elkoar ôf. Sjoerd woan it. Mar hy is letter yn 'e Mieden sa ôftichele woarn, troch in ûnbikenden-ien, dat hy wie alhiel sangene blau. Dat wie de duvel dy't dat die. Sjoerd is noait wer better woarn en hat...
nl.verhalenbank.15508
As it bern siik wie, woarde it kessen ûndersocht. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Dan gongen se nei de duvelbander ta. Dat wie Oene fan Sweagerbosk.
Dy joech altyd in drank mei. Dan sei er: "Tink der om dat net ien it drankje sjocht."
De krânsen woarden opbrând yn 'e stookpot. Dan moest alles ticht wêze.
It bern woarde wer better as...
nl.verhalenbank.27381
Heit syn omke en dy wennen tichte by heit en dy. Sy wennen der sahwat njonken. In bern fan omke wie bitsjoend.
Heit syn omke rekke doe op redens nei Kûkherne ta nei greate Wopke. Doe't er dêr kom joech Wopke him in drankje mei. Wopke sei: "Nou mast der al om tinke. Ast op 'e rûmte biste, komt der aenst in swarte kat by dy. Dy hat it op 'e drank forsjoen....
nl.verhalenbank.29353
Twa feinten moesten us nei him ta foar in sike kou. Underweis praetten se ôf, se soenen him to grazen nimme.
Hja fortelden him, it hynder wie ek siik. Dat en dat skilde der oan. Mar yn werkelikheid wie 't hynder sa soun as in fisk.
Hinse makket de medesinen klear foar de koe en jowt ek in pakje mei foar it hynder. Mar as hja it pakje thús iepenmeitsje,...
nl.verhalenbank.21269
