Een hiele minne was vrouw K. Sie hef n bult kwaad doan en de lu harren haar dik in de gaatn.
Ik kan joe et gezin nog numen, waar ze toch n kind behekst hef. Sie was er in huus west en n zet later wordt dat kind ziek. Dokters zaggen ie ja haast niet; de mensn bruukten huusmiddeltjes en varder kon men zuk bezetn laatn. Mien vrouw kan dat ook. Dat kind wier...
nl.verhalenbank.44445
Us beppe wenne yn Hantumer Utbuorren. Sy hat froeger bitsjoend west. Hja wie doe noch jong. Hja hie pankoeken iten by in âld-wiif. Hja wie krekt troud mei ús pake Pier Soepboer.
Sy woarde siik. Pake gong nei Wopke to Kûkherne. It wetter fan beppe nom er mei.
Doe't Wopke dat bisjoen hie, sei er: "Hjir is in drank en nou matte jo gau meitsje dat jo thús...
nl.verhalenbank.23145
Ik wie fiif en twintich jier, ik frijgeselle by myn broer. Dy hienen in jonge, dy wie siik.
Op in kear gong ik nei Hinke Kaert ta, de kaertlizter fan Nijebrêge.
Ik sei tsjin Hinke: "Myn omkesizzer is siik."
"Ja," sei se, "dy is bitsjoend. Hjir wennet in duvelbander yn Nijebrêge, dêr matte jo mar ris hinne."
Ik dêr hinne. Doe joech dy my hwat guod mei.
Hy...
nl.verhalenbank.21015
By in minske op 'e Sumarreheide kom us in krûk en kannedrager oan 'e doar. Dat wie sa'n man - faek in poep - dy hie stienguod en porslein to keap. Dat siet yn in koer dy't er op 'e holle droech. Under yn 'e koer siet in kûle, dat hy slute moai om 'e holle hinne. Meast hie sa'n man earst in kessentsje op 'e holle, dêr't de koer dan bovenop kom. Noait hied...
nl.verhalenbank.21267
Ik haw in suster hawn, dy hat bitsjoend west. It bern wie noait goed dat doe hat ús folk nei Piter Poes ta west, de duvelbander fan Sumarreheide.
Piter Poes sei: "Der komt aenst ien by jimme, dy wol de jirappelgripe fan jo liene, hwant hja wol to jirappeldollen.
Doe kaem de soan fan ús buorfrou om 'e jirappelgripe.
Mem sei tsjin him: "Né, dy krigest net."...
nl.verhalenbank.37207
Us jongste fanke wie alve jier âld. It wie sa'n skoalfanke. Wy leinen mei 't skip by Drachten, yn 'e Lange Wyk. Sy wie mei Jan, in jonkje fan skoalle ta gien en togearre wienen se oan 't hoepeljeijen.
Doe krigen dy beide bern dropkes fan in frou, fan Ale Bigge.
Doe't se thúskaem hie se smoarge hannen. Ik sei: "Hwat hast hawn?"
"Dropkes fan Ale Bigge", sei...
nl.verhalenbank.20800
Bie Roswinkel woonde varder de familie H. Op ’n dag zain ze iets in de koamer stoan. Zo tegen ’t schot aan. ’t Was ook zo weer vot. Dat gait zo mit veurloop. ’t Is moar ’n moment, dat men wat zugt. As ie beter toukiek’n wil’n, is ’t altied vot. Wat dei lu den ook precies zagen, wait ik nait. Moar aalgedurig was t’r weer. Den komp d’r ’n kind te...
nl.verhalenbank.41145
Tsjoensters kinne prachtich sjonge.
Op in nacht siet ik by Wibe Postma yn 'e apelbeam.
Dêr wienen sawn tsjoensters: seis froulju en ien man. Guon dêrfan koe 'k wol. 't Wie in hiel tsjoensterslaech.
Wylst ik dêr sa yn dy beam siet hearde ik nei it sjongen. It klonk moai yn 'e nacht.
Sy kommen op 'e apelbeam yn, dêr't ik yn siet. Dêr siet in swart skiep...
nl.verhalenbank.27771
Hindrik Holthuis, dat wie syn heit. De Holthuzen binne ôfkomstich fan Dútslân. 't Wie earlik folk mei in goed karakter. Mar o hwat wie Hindrik in raren-ien yn syn jonge jierren. Hy flokte as in ketter en hie rounom de gek mei. Faek wied er dronken.
Hy is op in kear smiten woarn troch de kweade. Guon sizze dat er doe bikom wie, mar ik haw ek wolris...
nl.verhalenbank.32988
Der wennen hjir minsken, dy hienen in jonkje. Dat wie altyd nijsgjirrich. It gûlde oan ien stik wei troch en it groeide suver neat. Op in kear kom mem (Klare) by dy minsken to kaertlizzen. Dat wie fanwege dat jonkje. Doe sei mem: "Hjir is in forkeard frommes op 'e buert. Dat bern kin net groeije, omdat dat frommes him yn 'e macht hat.
It bern is troch...
nl.verhalenbank.19305
't Teuve(r)n en be(h)eks'n is in vrogger dààg'n slim ewest. Now (h)eur'ie d'r niet mee(r) zoo van, ma(r) 't gebeu(r)t toch nog wel. Mar de mèèns'n dorv'n 't niet mee(r) te ve'tell'n. Een jaor of twintug, dartug eleed'n was t'r bi-j oons in de buu(r)te een dee(r)ntien en dàt was ziek. Dat was ekom'm deur 'n laandlooper, die 'ad 'eur beteuve(r)d. Was moss'n...
nl.verhalenbank.34863
Mien vrouw had ope bene. ’t Was heel erg. Ze kos bijna nie mer lopen en soms helemol nie. En de wonde gave ’n lellijke reuk. Den dokter kos er bliekboar niks on doen. En zuster Plechelma, die de bene kwam verbiende, wister ok gin road op. We hörde toe veul vertelle van ’t Winsense boertje, die zo’n halve wonderdokter scheen te zien. Ik doch: “t Kan nooit...
nl.verhalenbank.50191
De gebarsten klok.
Het was in een dier tijden van groote welvaart, toen goud en zilver als niets werden geacht. Nergens aan de kleeding ontbrak 't edel metaal, zelfs de gespen van de schoenen waren van goud.
Bij sommigen was het juk, waaraan de melkemmers hingen, van zilveren haken voorzien; en de klopper op de deur was van goud.
Nimmer zag men zulke...
nl.verhalenbank.39143
Heksen aan het werk
Soms betooveren ze kleine kinderen. Die worden dan ziek en sterven. Later vindt men in hun hoofdkussen kroontjes en kransjes, dat is een zeker teeken dat ze behekst waren.
In de omgeving van Terneuzen, bij het Zwaantje, stond vroeger een meestoof, "De ouwe Man", waar de meekrap in gedroogd werd. 't Was tevens een boerderij.
De zoon van...
nl.verhalenbank.39045
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Pake en beppe wennen op 'e Noarder Dwarsfeart. In broer fan pake, dat wie Geart Schriemer, dy wie bitsjoend. Hy wie sa siik as in houn en trille fan 'e koarts. Der wie altyd in dikke swarte kat by harren yn 'e buurt en dy hie pake yn 'e rekken. Dat wie de tsjoenster. Pake hie al in pear kear in raem op dy kat...
nl.verhalenbank.19863
4.14.
Al weer naar Nunen toe, maar nou is 't grootmoeder's niet, nou is 't m'n tante. In de Beekstraat in Nunen woont Arjaan Rijkers, toen ter tijd tenminste, en die kwam 's thuis van zijn werk en de buurvrouw die klaagde zo: de koei stond zo te toeten, en d'r man was niet thuis en zelf mocht ze niet buiten komen en ze kon geen voejer gaan maaien.
Toen...
nl.verhalenbank.44321
De mulder en den duuvel
In Rooi waas ter ins ene mulder dèètj neet good ging. Hè dacht aan alles om ut zoat inne pap te verdeene.
Op ene kieër kwaam der ene hieër biej um en vroog um of ter zich ei bèèter lèève winzdje.
'Gèèr genógt,' zach de mùlder, 'mer wie?'
'Det geit,' zacht dèn hieër. 'Dan mót ich noa vief en twinjtich joar dien zieël hebbe.'
De...
nl.verhalenbank.35716
Vroeger vertelde ze wel, dat “die en die”, inkele vrollie, hekse ware. ’t Ware altied lilleke ouwe vrouwe. En ze kosse iemes behekse. Mien moeder het mien wel es verteld, da ik as klein kiend ok beheks was gewes. Dör ’n burvrouw. Toe ik nog zon heel klein kienje was, ik loai nog ien de wieg, was ’k es èrg ziek. Ik ha helemol gin mach mer. Ik kos mien eige...
nl.verhalenbank.49643
Hekserij
Eerst zel ‘k vertellen, wat ik van andern heurd heb. Aan de woarhaid huiven ie nait te twiefeln. Mien grootmoe vertelde over zuk zulf.:
“Ik was ’n wicht van 19 joar. ’t Was in de winter en d’r lag ies op daip. Op ’n middag komen mien kameroadskes en vroagen, of ik mit wil te scheuveln. Mor ik har gain zin, ’t was net of ’n stem mie zee, dat ik in...
nl.verhalenbank.45769
Een man leefde te Hoorn in groote oneenigheid met zijn vrouw. Hij stierf en werd op De Keeren, een kerkhof buiten Hoorn, begraven. Na een poosje ging zijn zoon, een soldaat die met verlof over was, 's avonds buiten de stad wandelen. In de buurt van het kerkhof zaten menschen. Hij groette ze. Even daarna hoorde hij zijn naam roepen. Hij keerde terug en...
nl.verhalenbank.8626
