Myn broer hat as lyts jonkje bitsjoend west. Wy hienen in bakker, dat wie Sibbele Smit. Dy biseach him ris goed en dy sei tsjin mem: "Der geane forkearde egen oer dat bern. As ik jo riede mei gean dan nei Frânse Hinke yn 'e Rottefalle." (Frânse Hinke wie in duvelbander). Se nommen in smoarge doek fan myn broer mei. Hinke hat oanwizings joun. Hja joech...
nl.verhalenbank.33780
By Jan Harms op 'e Tike ha de kij bitsjoend west. Doe ha se duveldrek ûnder 'e stâl dien. Dat holp.
nl.verhalenbank.33036
Ik hie bruorren dy kommen fan 'e klaei thús mei de trêddedeis koarts. Dat wie in hevige koarts dêr't se bot ûnder to lijen hienen. Sy masteren mei dokter, mar dy koe de koarts der net wei krije. Doe gongen se nei Knjillis Wytses, de wûnderdokter fan Sumar. Dy sei: "Jimme matte brandewyn ynnimme mei 't read fan 't aei." Dat ha se dien en sy wienen de...
nl.verhalenbank.27506
Der wie in minske yn 'e Boelensloane bot siik. Frânse Hinke kom der by. Sy sei: "Jimme matte it kessen losmeitsje. Dêr sit in krâns yn. As jimme dy opbrânne, knapt it minske op." Dy krâns, dat wie it wurk fan in tsjoenster. Hja ha de krâns opbrând en 't minske woarde wer better.
nl.verhalenbank.23504
Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...
nl.verhalenbank.36908
Tsjoensters meitsje de bern siik. By Sweitse Stopjern (= Oldenburger) wie in bern, dat wie ek altyd heal en gammel. It bern tsjirme.
Sy wienen dêr us op in kear oan 't hûshimmeljen. Doe founen se krânsen yn 'e kessens. Dy brânden se op en sy leinen duveldrek op 'e drompel fan 'e doar. It bern wie samar genezen
nl.verhalenbank.26117
Froeger gebeurde it faek dat de naeisters de tried stikken bieten mei de tosken. Dan kom der in eintsje tried yn 'e mage fan sa'n minske torjochte. Sa wie der in frommeske dy die dat altyd en op 't lêst hie se in hiele klute jern yn 'e mage. Doe krige se dêr lêst fan. Doe gong se nei Sânbulten. Dêr wenne lytse Fedde. Fedde Stryk sizze se ek wol (F. de...
nl.verhalenbank.33369
As ien lúskes krijt en hy is tige siik, dan giet er dea. It is mei ús skoanmem ek gebeurd, en sy hie noait lêst fan luzen, sy wie sa skjin as de brân.
Hja hat us tige siik west, doe miende se dat se stjerre soe.
Myn frou wie doe noch mar alve jier. Doe rôp se myn frou by har. Sy sei: "Ik ha hjir jild. Wolstû dat salang foar broerke biwarje oant dy great...
nl.verhalenbank.23019
Bearn van der Woude fortelde: Ik wie us in kear by Hindrik Pikelhearring (= van der Molen). Doe sei Hindrik tsjin my: "Bearn, ik ha noch in bigje. Dat wie krekt hwat foar dy. Wolst it keapje?"
Ik sei: "Ik ha gjin sinten."
"Hoechst der ek net folle foar to jaen", sei Hindrik, hy is goedkeep.
Ik sei: "Ik mat him earst mar ris sjen."
Doe wy der hinne. 't Wie...
nl.verhalenbank.26059
Yn 'e Houtigehage wennen minsken dy hienen in jonkje. Dat rekke siik. Doe gongen se nei de duvelbander ta, hwant der siet alhiel gjin groede yn 't bern. Dy sei: "It bern is bitsjoend."
Sy ha op syn oanwizing it kessen leechhelle. Dêr siet in krâns yn. Doe ha se alles yn 'e hûs goed tichtmakke. Alle iepeningen. 't Kaeisgat en 'e skoarstien en alles. En doe...
nl.verhalenbank.27516
Yn Drachtster Kompenije wie in bern bitsjoend. De heit gong nei de duvelbander ta. By Rottefalle gong er de skeanpaden del.
De duvelbander sei tsjin 'e heit: "Ja, 'k hie dy al forwachte. 'k Sil dy guod jaen." Doe krige er in drank.
"Tink der om," sei de duvelbander, "ast nou aenst it skeanpaed fan 'e Rotfalle del giest dan komme der in pear allemachtich...
nl.verhalenbank.25566
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
Dyselde omke wie in bern fan acht jier, doe rekke er bitsjoend. Alde Klare wie in heks, dy die dat. Omke syn mem hiet fan Wike. De âlde heks kom faek by harren. Dan sei se: "Och Wike, doe de planke even over. Ik wil even de kleine jongen zien." Hwant omke en dy hienen in draei oer de feart.
Klare wenne yn 'e buert. Hja kom der dan yn en krige kofje. Faek...
nl.verhalenbank.19619
Piters Lys op 'e Bulten is in jier of fyftsjin lyn bitsjoend west. Hja hie in krâns yn 't kessen. Frou Klunder fan Bûtenpost krige de skuld der fan. Dat wie de tsjoenster.
Doe't de krâns út it kessen wie woarde Lys wer better.
nl.verhalenbank.37324
Yn 'e buert fan Hoogkerk wenne in man dy koe ien de koarts ôfnimme, dy brocht er dan oer op in beam.
nl.verhalenbank.26077
As koeien moederziekte hadden, hooi stelen bij de buurman. As tie dan
at, dan was tie beter.
nl.verhalenbank.126543
Met lichte maan loopt de paling niet. Maar als 't afgaande maan is, twee of drie dagen afgaande maan, dan loopt de paling wel en dan steeds beter.
nl.verhalenbank.128084
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Pake en beppe wennen op 'e Noarder Dwarsfeart. In broer fan pake, dat wie Geart Schriemer, dy wie bitsjoend. Hy wie sa siik as in houn en trille fan 'e koarts. Der wie altyd in dikke swarte kat by harren yn 'e buurt en dy hie pake yn 'e rekken. Dat wie de tsjoenster. Pake hie al in pear kear in raem op dy kat...
nl.verhalenbank.19863
Piter Scheper nom de minsken de koarts ôf. Dat wie gjin smoesje. Hy brocht de koarts op in beam oer. Dy beam gong dan letter dea.
nl.verhalenbank.27581
As berntsjes bitsjoend wurde ha se meastal in krâns fan fearren yn 't kessen. Dy krânsen binne prachtich. Se binne mei gjin hân to meitsjen. Wurde de krânsen opbrând, dan wurdt it bern wer better. As se de krâns mar útelkoar hellen, woarde 't berntsje al stil.
nl.verhalenbank.33131
