Froeger doarsten se hjir fremde minsken net by 't fé to litten. Guon doge net. Sy strike even mei de hân oer 't fé hinne en mis is 't. Dan biginne se to kwinen.
nl.verhalenbank.25886
Grote mensen deden kinderen...bang maken. [...] Dat hadden ze tegen mij gezegd hoor...mijn vriendinnetje die had gezegd van: "Ja, ons buurman zei van: 'Onder dei grote boog bie boerderei, doar zit 'n horrebos met lange steerten.' En, nou ja, mien pa zei dus van: "Zulk spul bestoat nait, most nait an geleuven." Maar ja, toen was het heel mistig en toen zei...
nl.verhalenbank.44199
Ik kwam soaves es ’n keer Jans, de möldersknecht van Hoogveld, tège. Achter ’m liep ’n lillek dier. ’t Leek ’n werwolf. Hé’j had grote klauwe en gloeiende oge. Ik zèj: “Wa hè gé’j dor toch bé’j ou, Jans?” Hé’j zej:“Ik heb niks bé’j mien”. En toe was er ok niks mer. Da gebeurde op ten hoek bé’j de meule. De minse zèje, dat ’t dor altied spokte.
nl.verhalenbank.49723
Der binne minsken, dy strike mei de hân even oer in baerch of skiep hinne, dan wolle se net mear frette.
By ús mem en dy kom wol us sa'n ien. Dan sei er: Moai beest. En hy aeide it. Dan gong de baerch dea.
nl.verhalenbank.25808
To Aldegea roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals. Dy fôlle hong faek mei de kop oer de hekke hinne.
nl.verhalenbank.12518
In pleachbeest, dat ûntwykt net. It is krekt in beest as in skiep. Us heit hat der lêst fan hawn. Heit kom by de froulju op Sawnhuzen, ûnder Burgumerheide. It wie midden op 'e dyk. It gong net út 'e wei. Heit wie der tige bang foar.
In kammeraetske fan my hat ek sa'n pleachbeest sjoen, doe't se ûnderweis wie.
nl.verhalenbank.21908
Wy hienen in buorfrou, dat wie âlde Karste Iebeltsje. Dat wie in tige gelovich minske.
Op in kear wie hja op in joune let op 'e Mesken west.
De Mesken, dat wie in útgestrekt heidefjild fan Duerswâld nei Drachten, dêr roannen allegear skeanpaden troch. Hja hie dêr op ien fan dy skeanpaden west, by tsjuster, midden op 'e heide.
Doe wie der in hiel great...
nl.verhalenbank.36905
As it net tsjernje woe, hie der in forkeard man by 't fé yn 't lân west. Dan woarde Piter Poes der by helle. Dy moest de saek wer yn oarder bringe.
nl.verhalenbank.12245
Us heit, Marten Bijma kom us op in kear by jountiid fan 't Fean werom. Doe't er by 't Blauhûs ôfdraeid wie en de wei nei de Loane oproan, kaem der in beest achter him oan. Heit gong op 'e knibbels lizzen om better sjen to kinnen hwat foar in beest it wie. It wie hiel great en giel en it klapte mei de earen. It gong deun by heit lâns en bleau by him oant...
nl.verhalenbank.17590
Een ontjie in een okkie
Een beetje ooi d'r in
Hoort dat beest is uile
Dat zegge ze op Zevenuize.
nl.verhalenbank.72610
Wil: Dat verteln grootvader owwer n Hofmeier, ja dee waarn eargns henwest en ophaaln met de waag en doe n Hofmeier. Grootvader zear, het was net of ze rong tusschen de waag in de raar wördn stokn en de peer kondn nich meer vedan.
Wit: Warn goan stoan.
E: Mer gelöaw ie ok wa, dat n peerd meer zöt as n meanske?
Wit: n Peerd, joa dat wet ik ok. n Peerd zöt...
nl.verhalenbank.128613
De koe fan Oedze Willem (Stienstra) hat er ek bitsjoend. It dier wie sa bang foar him, as hy dêr lâns kom en de koe seach him, dan raesde er it út.
Oedze Willem syn bargen hat er deatsjoend. Sy woarden earst hielendal blau en doe stoaren se.
nl.verhalenbank.23530
By ús yn 'e Houtigehage gebeurde 't froeger, dat se in pod troch 't lichem hinne stutsen mei in stôk, dêr't se in punt oan makke hienen.
Dy pod kom dan yn 't oes fan 't tek. Dêr fordroege er. Siet der wrang yn 't jaer fan in koe, dan woarde dy fordroege pod yn in stik brea birolle en sa moest de koe him dan opite. Dan woarde dy koe wer better.
nl.verhalenbank.12529
Het is gebeurd in Wessinghuuzn. Mien oal lu kwamen op n oavend bie huus en zaggen door n zwaarde kadde veur deure zitn.
Blief doe hier stoan, zee voader teegn moeke. Hai vertrouwde dat ja nait.
Goud, mien oal mens bleef op de kadde paazn en d oal heer gung in huus. Moar toun zat dat baist door ook in de koamer. d Oal lu dochden nait anders of et was de...
nl.verhalenbank.43710
Voader was ’s ’n keer on ’t worspinne* zuke. Toen ie ien de struke was, gienge de struke van eiges uut mekoar. En toe stond ’r ’n gespens es ’n pjerd vör ’m. Voader liet de worspinne stoan en smèrden ’m no huus.
Worstpinnen zijn doorns van de sleedoorn. Ze zijn scherp, dun en taai en van verschillende lengten. Ze werden ontdaan van de bast en gedroogd en...
nl.verhalenbank.50223
Myn swager syn heit, dat wie Oene Krop. Dat wie in nuver man. Hy koe de minsken en de beesten genêze.
Dat die er op in fremde manier. Minsken dy't net rinne koenen, makke hy wer oan 't rinnen. Hy wenne yn 'e Bosk yn 'e Westerein. Se kommen faek by him, foar harsels of foar in dier. Syn echte namme wie Oene Kempenaar. Ik haw twa kear myn foet forknoffele....
nl.verhalenbank.38151
Mien moeder gieng vroeger ien Oarum en Nimwège nor de mèrt. Mè gruunte. Ien ’n ben. Op ’n keer zow ze nor Oarum. Tussen Huusse en ’t Zand [buurt in Huissen] kwam ze langs de wettering. ’t Was ien de aspergetied en dan is ’t ok de ré’jjerstied van de visse. Die ware druk ien de wèr. Ze zwomme langs de kant van de wettering hin en weer. Moeder doch: “Ik...
nl.verhalenbank.50215
Wy hienen mar ien koe. Dêr wienen wy wiis mei.
Der kom op in kear in keardel by ús. Dat wie Jehannes Bekkema. Dat wie in tsjoenster. Dy gong nei de koe ta. Hy struts mei de hân earst oer de iene side en doe oer de oare side hinne.
Ik sei tsjin Sierd: "Dit is mis. Jehannes hie net by de koe wêze matten, hwant 't is in tsjoenster."
En 't kom al sa út. De...
nl.verhalenbank.21107
As bern gong ik wol mei to wjudden nei Grinslân ta. Yn 'e Mieden fan Uthuzen stie in great boerespul, dêr stienen de beesten altyd los op 'e stâl. Makken se se jouns fêst, de oare moarns wienen se grif wer los.
nl.verhalenbank.19448
Japik Kooistra fan Sweagerfean hie bargen yn 't hok. Boate Griet wie in lyts wyfke, dat tsjoene koe. Dy wenne njonken Japik Kooistra. Sy kom us op in moarn by him yn 't bargehok. Doe striek se de baerch oer de rêch. Doe woe de baerch noait wer frette.
nl.verhalenbank.24078
