In sekere Bouma, ôfkomstich fan Garyp, hie us nei Drachten ta west en moest nei Olterterp ta, dêr't er by de boer wenne. Doe wie der ynienen in wylde lantearne achter him west. Dy siet him achternei.
Hy fleach sa hurd er mar koe om dy wylde lantearne foar to bliuwen. Doe't er by de boer yn Olterterp op 't hiem wie, plofte er achter de hage del, alhiel út...
nl.verhalenbank.32439
Yn duveldrek skûlet blykber in aparte kracht. As ien duveldrek by him hat geane de hounen altyd op 'e loop. Dy wurde dan bang.
nl.verhalenbank.31495
Alle hounen wienen skruten foar Piter Poes. Al wienen 't nòch sokke lulke hounen, se soenen him noait hwat dwaen.
nl.verhalenbank.32316
Foar it spûkgûlen fan in houn wienen de minsken hjir deabinaud, hwant dat kaem altyd nei. Us heit en ús mem ek. Se hawwe 't faek ûnderfoun. Sa'n dier wit mear as in minske formoede kin.
nl.verhalenbank.32181
Op 'e Nije Wei roan ris op in joun in man fan Twizelerheide nei Twizel ta. Doe kom der in houn njonken him, dy wie swart en great. Dy bleau him op side en roan flak njonken him. De man wie deabinaud, hwant it wie in pleachbeest. Dweiltrochwiet fan bangens kom er yn Twizel oan.
nl.verhalenbank.36259
De froulju wienen bang foar Jehannes Meerstra. Hwant as er it dwaen woe, liet er de froulju samar de klean útsakje. Dan stienen se neaken op 'e wei.
nl.verhalenbank.21119
Op it tsjerkhôf yn de Pein spoeke it. Us omke wie slachter, dy gong us op in joun oer it tsjerkhôf fan de Pein nei 't Swartfean.
Doe wie dêr in wyt spoek en dat siet him nei. Hy woarde sa deabinaud, dat hy hat it ridskip der mei forspile.
nl.verhalenbank.21192
Op 'e Hearrewei spoeke it. It wie in wite gedaente. It wie in manspersoan. Myn omke wenne yn 'e Wierren. Op in joun hied er nei de horloazjemakker west yn 'e Pein, omt syn horloazje net doogde.
Doe't er werom kom, siet dyselde yn 't wyt achter him oan. Alhiel út 'e liken kom omke thús.
Syn mem frege: "Hwat skilt dy?"
It spoek hie him oan 'e doar ta folge.
nl.verhalenbank.21187
Piter Poes wie de duvelbander fan Sumarreheide.
As jonges rôpen wy him achternei:
Piter Poes
mei de hannen yn 'e boes,
it himd op 'e teannen,
dêr komt Piter Poes oanfleanen.
Ik wie us mei in stik of hwat oare jonges op 'e Pasterijelânnen yn Sumarreheide. Ien fan myn maten sei sa: "Men sjocht Piter Poes tsjintwurdich noait." Hy hie 't net sein, of dêr...
nl.verhalenbank.12229
Greate Evert wie in spoek fan 'e Sumarreheide. Hy kaem jouns let achter de minsken oanslûpen en dan bûgde er fan achteren syn holle oer 't skouder fan 'e minske hinne. Hy wie ôfgryslike lang.
nl.verhalenbank.31631
Fan de duvel net bang
Dat ferhaal fan âlde Johannes van der Zee, dêr is destiids bot oer praat woarn. Hy wie fêst arbeider by Bonne Sjoerds. Hy wenne hjir op 'e heide (Sumar) en dan moast er de paden del (de Gariper kant út). Hy koe ek binnentroch gean, de Pastorijeloane del. It jout de measte eigenskip dat er dat die—dan moast er tusken de âlde diken en...
nl.verhalenbank.12961
Ien fan 'e Tike hat my forteld:
Ik (dit wie âlde Jan Potskipper syn wiif) stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy masten ite. Der wie net in minske to sjen yn gjin fjilden noch wegen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne.
Ik woarde danige kjel en sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.12234
Ien hat my us forteld: Ik stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy moesten ite. Der wie net ien yn fjilden of wegen to sjen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne.
Ik woarde danige kjel. Ik sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.22091
Ien roan de Swarte wei to Eastemar del. Hy wie foar net ien bang. It wie in swearder en in swetser.
Doe kom der in hiele greate keardel oan. Dy sei: "Bist hjir?" En doe sprong dy keardel him achter op 'e rêch. Hy woech as lead sa swier. Hy hat him oan 'e Mûzegroppewei ta sjouwe matten. 't Wie de kweade.
nl.verhalenbank.12226
Der reizge froeger in feint fan Garyp nei de faem ta dy't yn Sumar wenne. Alle kearen wie der om deselde tiid ûnderweis in hiele dikke, swarte houn. Op 't lêst doarst de feint der net mear lâns. Hy wie bang dat it in pleachbeest wie.
nl.verhalenbank.25639
In hynder is deabinaud foar nachtmerjes. As se ien fornimme geane se mei de kop nei de groun. Dan giet it der hiel bot oan wei. De boeren hingje wol in blanke sabel boven 't hynder op 'e stâl; dan doart de nachtmerje net op 't hynder sitten to gean.
nl.verhalenbank.32185
Ik wie ek us op 'e Lytse Wei op in moarntiid bitiid, doe soe 'k nei de boer ta to Koatstertille. Ik hie in houn by my, dy wie sa kwea, dy stie in keardel.
Mar op in stuit woarde dy houn sa binaud, dat hy krûpte my tusken 'e poaten. Ik koe him der net wei krije. Ik sei tsjin him: "Toemar, krij him mar." Mar hy gong my net tusken 'e poaten wei.
Doe't wy in...
nl.verhalenbank.20223
Yn 'e 'Koekoek' (in herberchje to Sumar, dat is der nou nòch) wienen us trije man út 'e Harkema, dy jagen elk der út. Doe rôp de kastlein de plysje der by. Dat wie âlde Saljé. Dy moest komme.
Mar Saljé dy doarst net. It wie de dei fan Burgumer merke en dêr wienen dy trije fan 'e Harkema weikom. Doe gong âlde Saljé nei Folkert poatskipper (= v.d. Meer). Hy...
nl.verhalenbank.24520
Folkerts Antsje wenne op 'e Tike. Hja is wol 40 jier dea. Hja wenne oan 'e Susterwei op 'e Skieding. Elke saterdeijoun moest it minske nei Nyegea om boadskippen. Dêr hie se in great hekel oan, hwant dan moest se oer in brechje dat oer de Tykster feart lei en dêr spûke it. Dêr húsmanne de duvel.
Op in kear hie se wer nei Nyegea to boadskipjen [west], doe...
nl.verhalenbank.32156
Antsje-mei-'t tsjil siet yn 'e rogge. Dêr wienen wy as bern deabinaud foar.
nl.verhalenbank.31794
