Oan 'e Lange Reed yn 'e Westerein spûke in baerch. Dêr wienen guon tige bang foar.
nl.verhalenbank.38510
As in houn spûkgûlde bitsjutte dat dat der hiel yn 't koart ien deagean soe dy't tichteby wenne. Dêr wienen de minsken froeger o sa bang foar.
nl.verhalenbank.36816
Der wienen ris twa minsken dy sprutsen togearre ôf, hja woenen ien kjelmeitsje. Doe't se wisten dat hy der oan kaem gongen se boven op elkoar stean.
Doe't er oan har ta wie, sei er: Ik ha wolris twa op elkoar stean sjoen, mar dêr noch noait in trêdden boppe op.
Doe woarden se sa bang, dat de boppeste sprong fan 'e oare ôf en se naeiden beide hurd út.
nl.verhalenbank.37154
Foar spûkgûlen wienen de minsken froeger och sa bang.
Sokken binne der trouwens nòch wol. Der waerd algemien sein dat it op in sterfgefal útdraeide.
nl.verhalenbank.38389
Oan 'e Lange Loane (nou Verlengde stationsstraat) roan in pleachbeest om. It wie krekt in beest as in houn. Hy roan deun njonken de minsken lâns en sy koenen him net wer kwyt wurde. De minsken woarden dan deabinaud.
nl.verhalenbank.36346
Yn Twizelerheide wenne in frou, dat wie in tsjoenster. Dêr doarst net ien hwat op to iten, sa bang wienen se dat se dan bitsjoend wurde soenen.
nl.verhalenbank.36275
Bontsje Keke fan 'e Westerein hat froeger in hiele raren west. Hy flokte alles ûnderstoboven en wie foar gjin duvel bang, sei er. Op in kear is er, doe't er nei hûs ta soe, troch de duvel ûnderweis yn 'e feart smiten.
nl.verhalenbank.38403
Hjir wenne in âld minske, dy hie op in middei har dochter op bisite hawn. De jouns brocht dat minske de dochter in eintsje op stap. Underweis hearden se klear it draven fan in hynder, mar sy seagen neat. Hja woarden binaud, hwant sy tochten dat it hynder op har ta komme soe. Hja draeiden beide om en sy gongen nei in man ta dy't dêr tichteby wenne. Dy...
nl.verhalenbank.36348
Pake wie froeger boerefeint to Kollumerpomp. Hy krige forkearing mei in faem fan Twizelerheide. Dêr moest er snein-to-jouns to foet hinne. It wienen doe allegear noch sânwegen.
Op in nacht kaem er by de faem wei. Doe't er krekt op 't âlde Wyldpaed wie seach er in greate, swarte houn.
Hy tinkt by himsels, dêr komt dy en dy syn houn oan en dy sil 'k hjir...
nl.verhalenbank.36413
"Tink der om, de doddeaden pakke jim", seinen se froeger tsjin ús, as wy noch let bûtendoar wienen. Letter seinen se meast 'de berndieven'.
nl.verhalenbank.24481
As der bern yn 'e rogge kamen, dan waerden se bang makke mei 't roggemantsje.
nl.verhalenbank.32037
Stammerige Harm wie ek in tsjoenster. Se wienen allegear bang foar him. Hy kom ris in kear by ús yn 'e hûs. Us Hindrik lei yn 'e widze. Doe gong Harm by de widze stean en hy seach der boven oer hinne.
Doe sei mem: "O, myn jonge!" Doe woe Harm ús Hindrik bitsjoene.
nl.verhalenbank.35949
Spûkgûlde der in houn, dan gong der ien dea. Wy wienen dêr froeger bang foar. As der in lykstaesje oankaem wienen de hounen bang.
nl.verhalenbank.36819
"In nachtmerje," sei myn skoansuster, "dat is de duvel, dy't by jin komt." Dêrtroch wurde wy sa binaud as wy miene dat wy de nachtmerje ha.
Meastal komt der in nachtmerjeman by in frommeske, en in nachtmerjefrommeske by in man.
nl.verhalenbank.20721
Der wie in faem, dy wenne yn in hûs, dat stie op it tsjerkhôf. Der roun in paed oer dat tsjerkhôf, en dêr moest dy faem alle jounen lâns. Dat wisten twa jonges en dy soenen dy faem ris bang meitsje. Doe gongen se dy jouns by de tsjerkemuorre stean, dêr't de faem lâns moest. Se stienen boppe op elkoar, dat it like in hiele lingte.
Mar doe't de faem oan har...
nl.verhalenbank.29971
Ymke de Vries fortelde faek oer in grouwe swarte houn mei in lange sturt, dy't sleepte. Dat wie in pleachbeest. Ienkear hied er him sjoen. Doe roan er neist him op in nacht by Kûkherne op in sânwei. Hy hie dêr nei de bosk ta west to wylgekappen. Dat wylgehout waerd brûkt foar 't skrobber-meitsjen.
Syn broer Auke wie by him. Auke hie sa bang west, doe't er...
nl.verhalenbank.36566
Men heart wolris fan wite juffers dy't spoekje. Dêr hoeft men net bang foar to wêzen. Wyt kin fordreaun wurde, mar swart net.
nl.verhalenbank.29719
De duvel hie pake foargoed yn syn kloeren, doe't er noch jong wie. Pake hat wol us sa binaud west, dan roan er sa hurd, dat it boppeste fan syn klompen ôfbarstte. Dan siet de duvel him nei.
nl.verhalenbank.21619
Hanne Kramer hat hjir by 't kanael wenne (de Swemmer). Dêr hat in plaets stien. Dêr wied er boerefeint.
Hanne Kramer koe fleane waerd der altyd sein. Dy plaets, dêr koenen jy allinne mar oer 't wetter komme. De boer brocht Hanne jouns mei syn boat oer 't wetter.
De boer seit: "Hwannear komst thús? Hwant ik wol dy sa let net werhelje." Hanne seit: "Gean...
nl.verhalenbank.36414
By de spoarbrêge yn 'e Westerein doarmen yn 'e nacht altyd in pear berntsjes om, dy hienen gjin holtsjes.
Dêr doarsten froeger de minsken by nacht net lâns.
nl.verhalenbank.29707
