Je had vroeger bij ons een boer, een echte stroper. Die had een vriend, die was net eender hand als hij. Op een keer trekken ze d'r op uit. Twee beruchte stropers die voor de duvel niet bang waren. Maar anders gongen ze nooit zundags stropen. 't Waren mensen die zundag hieve. Maar toen die keer zouwe ze zundagsaves gaan strope, met de lichtbak. Affijn ze...
nl.verhalenbank.50941
De stiennen ûlebuorden.
Der wie in boer, dy wenne ergens boppe Ljouwert. Hy hie nei stêd ta west, nei de merk en wie nou op 'e weromreis. It wie min, stoarmachtich waer en de boer siet tige oer syn minne, âlde skuorre yn. Hy wie deabinaud, dat dy der oan gean soe.
Sa nou en dan suchte hy der oer.
Doe kaem der in menearke njonken him. Dy sei: "Hwat suchte...
nl.verhalenbank.21259
Verborgen schatten:
In Neer woonde indertijd twee oude ongetrouwde mensen, een broer en zijn zuster. Ze hadden in hun leven veel geld opgespaard. Ze brachten dit niet naar de spaarbank, doch bewaarden het in huis. Toen de zuster stierf, moest de man voor zijn werk het huis alleen laten. Hij verborg het geld in de schouw. Later stierf de man, zonder de...
nl.verhalenbank.63730
Us heit hie us op in joun nei de faem ta west yn 'e Rottefalle. Hy wenne doe by de boer, ik leau hast fan yn Eastemar of sa. Doe't er yn 'e nacht by de faem wei gong en it tsjerkhôf yn 'e Rottefalle foarby soe, seach er dêr yn 'e homeije in beest stean, dat like in protte op in fôlle. Heit wie net bang en tochte: "ik wol better sjen hwat dat is", en hy...
nl.verhalenbank.17729
Wy ha wenne oan 'e âld achterwei yn 'e Falom, in hiel ein achterút. It spokke dêr yn dat hûs. De minsken dy't dêr fóár ús wenne hienen wienen der dêr om weigong. Ik hierde 't hûs foar in bytsje sinten, ek al omdat net ien dêr wenje woe.
Ik hie dêr hwat fé op 'e stâl. Froeger hienen de kij seelkettings om. Myn kij hienen dat doe ek. Mar dêr rattelen se yn...
nl.verhalenbank.25189
De man sûnder bigraffenis
It húske stiet der noch, mar it kin elk ogenblikôfbrutsen wurde. Dêrom is 't wol goed, dat de skiednis, deroan forboun, biwarre bliuwt.
It húske stiet achter de Eegracht oan de dykgrêft yn Drylts.
Dêr wenne in sonderlinge man. Ien ding: hij hâldde fan goed iten en drinken. Derom wurde altyd tsjin him sein: Sikke-spek en aeijen....
nl.verhalenbank.50502
Op een plaats in de Tempel* zitten allemaal muren in de grond. Rond heel de hooiberg vind je muren. Daar moet een groot gebouw gestaan hebben. Maar wat voor een gebouw, dat weet ik niet. Ze zeggen wel, dat er een klooster heeft gestaan. Ze hebben d'r ge- raamtes gevonden. Nou staat d'r een hofstee. Toen de ouwe De B. nog leefde, heb die me wel eens...
nl.verhalenbank.50931
Mevr. N.: “Kenst mooi proatn jong, moar ik leuf dr aan. Mien grootmoeke hef nog meer beleefd.
Zai lag op n nacht op berre en door heurt ze ain de ledder op loopn; t heurt net of hai n schubbe achter zok aansleept.
Op beune lag koorn en hai begunde door wat van in n zak te schepn. Dou gung e mit de zakvol noar doale de ledder weer of. Grootmoe is dr kold...
nl.verhalenbank.44763
Bijgeloof of de kwade hand
Op 'n zonnige zondagmiddag in de maand mei van het jaar 1891 wandelde ik naar het dorpje Kessenich, gelegen op drie uur afstand van Roermond en 'n goed uur afstands van het stadje Maeseyck, in 't naburige Belgisch Limburg. Onder de beukenlaan van het majestueuze bronzen woud, toebehorende aan baron Willem Michiels van...
nl.verhalenbank.35818
Doe't heit 65 jier âld wie troude er foar de twadde kear mei âlde Pyt. Pyt hie al twa manlju yn 't graef. Heit hat net lang mei har troud west. Yn 1938 stoar hy oan 'e kanker.
Pyt har bern en wy krigen doe greate rûzje. Wy woenen ús heit op 'e Heide op 't tsjerkhôf ha njonken ús mem.
Pyt woe him yn 'e Ham op 't hôf ha njonken har beide oare manlju.
De...
nl.verhalenbank.15882
Op 'e Skilige Piip dêr stie in slot. Dêr wenne in rike skevel op. Doe't dy âld wie tocht er: Nou leef ik net lang mear. Hy hie in protte jild en dat die er yn in kiste. Doe gong er op in ezel sitten en de kiste mei jild naem er mei. Dy kiste mei jild hat er doe yn 'e groun bidobbe.
Letter ha der wit hoefolle minsken west om dy kiste der út to heljen. Mar...
nl.verhalenbank.38246
Tinalinge is in soarte fan gehucht yn Grinslân. It leit tichte by Mensingeweer. Dêr stie in boerepleats. Dêr tsjinne in sawntich jier lyn in faem, dy hie in wyld hier yn 'e nekke. Hja koe noait in fatsoenlike feint krije omdat se sa bluistrich wie en sa wyld en alles der mar útflapte hwat har foar de mûle kaem.
Op in kear doe wie 't kermis. Dêr woe se...
nl.verhalenbank.19844
In de venen ston vrogger ain stille knippe. Die stonden er een hiele hoop, want de mensn drunken verschrikkelijk veule.
Maar wat ik zegn wol, dizze knippe is op n dag verschwonden en op dat stee kon ie later n kolk vinden.
Boovn t water van de kolk zag men altied n lichien branden en er wazzen ook goenend, die asmis n kop boovn de kolk uut steekn zaggen....
nl.verhalenbank.44410
In forhael fan myn mem
“De gouden boaijum” sa hjitte in pleats tusken de Hommerts en Oasingahuzen. (It wetterskip fan Heech hjit nou noch: de gouden boaijum.”
De buorkerij lei hwat ôfgelegen. Slachter, bakker en winkelman kamen oan de doar.
Men sei: It doocht dêr net. As de boer en de frou ris út to kofjedrinken wounen, koenen se gjin húswardster krije by...
nl.verhalenbank.50504
Dàt weet ik wel, als je vroeger Langerak inkwam, dan had je daar een boerenhofstee, een eindjie van de dijk. Die hofstee stong op de plaats waar vroeger het kasteel van Langerak heeft gestaan. Je hebt daar een fruitbogaard tot aan de dijk. Als je daar in 't hollegie van de nacht, zo tusse twaalf en één, inging, dan kon je daar de witte juffrouw op een...
nl.verhalenbank.50937
Us beppe (in Grinslânse) fortelde: Op it Westersân by Oldekerk yn Grinslân wennen trije âldfammen. Dat wienen tsjoensters. Sy woenen alle trije wol graech in man ha, mar sy krigen noait oansyk. Dat kaem omdat se de frije kúnst útoefenen.
Der wienen trije gereformearde âlderlingen, dy woenen wolris wite, hoefolle dêr fan oan wie; fan dy duvelskunsten. Dy...
nl.verhalenbank.19700
Bart van Bindsbergen
't Is lang geleje datter op Babberik ien dat kasteel Halsaf een meneer en een mevrouw woonde. Mao de naam hek ter noait van heure nume; wat veur naam of ze hadde. Die minse die mozzen ok een huusholdster hebbe, een meisje hebbe. En dat viel toe um de donder nie met, want de meeste hadden door een betje schrik veur; daor wone nog nie...
nl.verhalenbank.22556
De profetie der zeemeermin
De volksverbeelding der heidensche voorouders bevolkte de stroomen, vijvers, en poelen met goede en booze watergeesten. Nixen en nimfen. Wee den eenzame wanderlaar, die zich in den avond te ver waagde van de menschelijke woningen in 't wijde moerland; hij raakte verdwaald, en onverbiddelijk, onweerstaanbaar, voerden waternimfen...
nl.verhalenbank.18379
Geachte heer Koman,
In het Brabants Dagblad van 22 juni jl. hebben we gelezen over de zoektocht van u en uw collega's naar verhalen. Het volgende verhaaltje is heel klein en niet van groot belang maar echt gebeurd volgens de oorspronkelijke verteller, onze grootvader van moeders zijde.
Mijn opa Bertje van de Goor (1862-1948) had met onze oma Maria van...
nl.verhalenbank.47279
‘k Heb zulf ook gekke dingen mitmoakt. Mien voar har ’n schip koft en doar was wat mit. Wie lagen es ’n keer in ’t stad en ik zat boven mit mien zuster ’n bakje koffie te drinken. Opains zegt ze: “Wat is doaronder toch veur ’n lawaai? Deuren klappen en de kopkes rammeln. Is doar wel?”
“Nee”, zee ik, “d’r is niks, mor dat gebeurt wel meer.”
“Goa den es...
nl.verhalenbank.45770
