De kraamheer, Jan Lof geheeten, gelooft niet aan die fabeltjes van vroeger, maar dat is hem toch zelf overkomme en wel een keer of zeven achter mekaar.
Hij lag te slapen en toe werd ie wakker en toe was het net of er wat op hem zat, en hij was doodsbenauwd, zoodat het zweet van hem afdroop. Duidelijk voelde nie het bij zijn bienen opkomme en op lest tot...
nl.verhalenbank.9326
Kinderspoken
Van de Rauwbrake in Tilburrug heb ik zelluf wa meegemaakt. Daar heb ik bijgewoond, op de Heikantsebaan, da was toen nog helemaal 'n zandpad. Misschien was 't 'n suggestie as kind zijnde, mar ik heb 't toch ook zelluf gezien. Mettun hoepel, 'n reep zeijen ze d'r tege, ginge we nar de leemputte, mar da mochte we nie, da was ontzettend...
nl.verhalenbank.41625
,,Aardgeesten, kabouters, gnooms e.d., zijn niet bevréésd voor de symbolen van het christendom", zegt G.J. Slagman, ,,Noch voor het gelui van kerkklokken, maar zij zijn van nature eerlijk en openhartig, medelijdend en spontaan behulpzaam, vol van gulle liefde en afkerig van onrecht. Door dat alles ervaren zij een afkeer van de christelijke moraal, die zij...
nl.verhalenbank.48601
Myn wiif hat wol yn Reahel útfanhûze. Dêr stie in plaets, dêr gongen yn 'e nacht altyd de doarren iepen. Jouns woarden se ticht dien, mar de oare moarns stienen se stéfêst iepen. It fé wie fan 'e stâl en stie yn 't heafek to fretten.
Froeger hie dêr in herberch stien, dêr't guon formoarde woarn wienen. Dy spoeken dêr nou noch om.
Se dienen jouns de...
nl.verhalenbank.17528
Yn Lukaswoude (Gr.) siet yn it café in feint, dat wie in greaten spotter. Hy wie dêr oer iis op redens kom. Hy flokte en swetste mar en sei: "Ik bin foar gjin duvel bang. As ik aenst nei hûs gean, dan hoopje ik, dat er om my komt."
Even letter gong er út 'e herberch. 't Wie helder ljochtmoanne-waer. Hy boun de redens ûnder. Hy moest oer in kanaeltsje. Dêr...
nl.verhalenbank.19850
De weerwolf
't Is wel heel lang geleden, maar toch echt waar gebeurd. Mijn moeder heeft het mij verteld, en die had het weer van haar moeder.
In Meerlo woonde een naaister. Ze was niet getrouwd en daarom woonde ze bij een paar oude mensen in een kamer. Het huis stond midden in het dorp, dicht bij de kerk aan de weg naar Wanssum. Ze kon zo goed naaien dat...
nl.verhalenbank.35570
Ik hie my op in simmer as mier forhierd by in boer yn 'e buert fan Snits, mei noch in maet. Wy slepten yn it strie.
Snein-to-moarns koenen wy ús útsliepe, mar myn maet gong der op in kear bitiid ôf om mei de soan mei to melken. Ik bleau allinne lizzen.
Op in stuit hearde ik de skuorredoar iepengean en doe hearde ik dúdlik en klear de stappen fan myn maet...
nl.verhalenbank.18145
Yn Furdgum wenne in boer, dy hie in greatfeint en in lytsfeint. Dy lytsfeint wie tige dryst en nergens bang foar. Op in kear waerd de lytsfeint nei 't doarp ta stjûrd om sjerp to heljen. Hja woenen him nou en dan wolris slite. 't Wie joun en it paed gyng oer 't tsjerkhôf.
Op 'e weromreis, noch foardat er oan 't tsjerkhôf ta wie sloech de lytsfeint de...
nl.verhalenbank.20632
Us heit hat us nei Grinslân west to takkebinen yn 'e buert fan Tolbert. Dêr wie allegear bosk. Hy slepte nachts by de boer yn 't strie op 'e koustâl. Mar dat strie, dat waerd stadichoan ûnder him weiskuord. Op it lêst hied er net in strieke mear ûnder him. Doe tocht er, dat sil de houn wol dwaen, mar dat wie sa net. Hy seach us goed om him hinne en doe...
nl.verhalenbank.19676
Op een andere mijn eh was iemand doodgebleven en die droeve tijding die moest de vrouw worden overgebracht ja en dat was eh natuurlijk eh een van de minste eh makkelijke onderwerpen enne boodschappen die men kan gaan brengen hè. En toen zag de vrouw eh die angstig de deur openmaakte twee mannen staan en en en en ze riepe eh eh ‘Ohoh mijn man is...
nl.verhalenbank.128420
Spoken van het Heike's kerkhof
Da heb ik dikkuls van m'n vader hore vertelle, die woonde op de Noordhoekring, da toen nog Lange Schijfstraat heette, waar 't polisieburo staat. Hij woonde d'r as kind en ze keke toen altij op 't kerkhof van 't Heike. Nou was 't tipies as 't twaalf uur op de kerk van de Noordhoek had geslage werd 'r 'n gekrijs en geroep van...
nl.verhalenbank.41623
Oege van Dijk wie timmerman. Hy timmere yn Droegeham. It wie in man dy't leaude oan God noch syn gebot. En hy swearde en swetste om 't leven. De maten dy't him holpen gong it soms to mâl. Op in joun sei in opperman tsjin him, doe't er wer los west hie: "Wy binne ek net gelovich, mar dit giet to rûch." "O ja?" sei er, "my net."
"'t Wurdt aenst donker," sei...
nl.verhalenbank.19847
Us heit wie noch feint, hy wie noch net troud. Hy wie boerefeint op Minne Geerligsplaets to Rottefalle, oan 'e Boppeste. Hy hie doe forkearing mei ús mem, dy wenne hjir op 'e Loane, yn in hûs krekt achter uzes.
't Wie yn 'e winter en moai waer. 't Wie yn 'e neinacht, der lei snie. Heit kom krekt by ús mem wei, doe seach er op 'e daem in keardel stean. 't...
nl.verhalenbank.37833
Myn neef Wessel wenne yn it Wyldfjild. Hy fortelde my: Ik gong altyd in bulte to streupen. As ik nachts thús kom, wienen 't by ús allegearre katten om 'e doar.
Baeije, myn wiif wie altyd siik. Dy tsjirme. As ik dan nachts dy katten allegear seach, koe 'k it net litte en sjit der op.
"Skeatstû noch?" sei Baeije dan.
"Ja," sei 'k, "ik woe de patroanen út it...
nl.verhalenbank.24697
Doe't ik 26 jier âld wie, wenne ik yn Nijehove. Doe kaem dêr in skipper út Strobos mei syn skipke. Hy frege twa bruorren Cleveringa of se ek sizze koenen hwer't er molke krije koe.
"Dêr by dy plaets wol", seinen se en sy wiisden it plak oan. Dy plaets stiet der noch.
De iene fan 'e bruorren Cleveringa sei: "Jo binne âld frijgesel. Dy boer dêr hat in...
nl.verhalenbank.19701
De Skilige Piip is achter Feanwâlden, oan diz kant de Boppewei. Dêr siet in kiste mei jild yn 'e groun, dêr koenen se noait by komme. In fuorman fan Feanwâlden dy gong dêr ris mei in pear maten hinne yn 'e nacht. Doe bigounen dy maten dêr to graven. Hja stompten mei de lodde op hwat. Dat wie de kiste. Mar dy sakke djipper ta de groun yn, doe't se him...
nl.verhalenbank.30422
Piter van der Kloet wenne yn 'e Surhústerfeanster Mieden. It wie hwat in nuvere man. Op in kear hied er nei de froulju ta west yn Greategast. Hy wie al wer by honk. Hy moest oer in barte om op it hiem to kommen. Mar midden op dy barte siet in dikke, grouwe houn. It wie in pûrfremde houn en hy seach Piter mei greate, gleone egen oan. Piter waerd bang en...
nl.verhalenbank.19846
De zuster van moeder wonde ien Haldere, on de Kniepsen afweg. Ze hadden ’n heel oud huus. En de minse zeie, dat ’t erien spokte. Gin mins dörfde d’r ien te wonen. Mien moeders zuster wel. Die was nie bang. Op ’n keer kwam er ’n man. Die zei tegen mien tante: “Ge zit hier zo moi. Mar de minse zegge, daj hier nie kun blieve wone, umdat ’t er zo spok. Ik zal...
nl.verhalenbank.50477
Opten Dries wonde Groadus Mielder en nèven ’m wonde zien zwoager Jan Huting. Groadus gieng dood en wier begrave. Op ’n keer was Jan Huting on ’t hout hakke vör de kachel en zien zoon ston nèven’m. Opens zèj die: “Voader, kiek ’s nor ’t huus van ome Groadus. Die kiekt dör ’t raam hirrenopper [hier op aan]”. Jan Huting keek en zag ’t ok duidelijk. Gaauw...
nl.verhalenbank.50183
Nou zel k joe verteln, wat d’r op Stadsknoal gebeurd is.
Doar was ’n vrou overleden. En ’s nachts gebeurt d’r wat roars. Stoulen worden zo moar bie ’t schot weg trokken noar ’t midden van ’t koamer. De man begrip d’r niks van. Hai zet ze weer op stee, moar de andere mörgen binnen ze d’r weer vot. Dou wör e baange en hai gung noar domnie tou. Dei kwam es...
nl.verhalenbank.45771
