n Betrouwboar persoon oet Veele vertelde mie ais: "Ons kinder ruipen s oavends voak dat dr wel um t hoes tou luip. Ze laggen op berre en wurn dan baange. De honden sluigen ook aan. En de andere dag stön de deure van t achterhoes oopm. Wie hebt wol al op paast mit de buurn, en dan kwam dr niks. Pazzen wie nich up, dan können ie dr op aan: deure lös, slot...
nl.verhalenbank.43137
't Wie op in âldjiersjoun. De boer en de soan en it folk sieten mei elkoar yn 'e keamer by de hurd. De faem wie der ek by. Dy hie forkearing hawn, mar sy hie it útmakke mei har feint. Doe wie die feint siik woarn.
Hy hie 't der se bot mei to dwaen hawn, dat hy wie op 't lêst overleden. Op dy âldjiersjoun moest de faem nei de skuorre ta om brantstof op to...
nl.verhalenbank.21003
Doe't ik noch sa'n jonge wie, gong 't der by ús soms hiel bot oan wei. Dat wie altyd yn 'e nacht, as wy in skoftsje lein hienen.
Op in nacht kom myn broer Sjoerd thús. Hy gong op bêd.
Even letter, doe fornom er hwat. Der stie in hiel fremd lyts keardeltsje ynienen by ús oer 'e flier. Syn holle kom mar krekt boppe de sitting fan 'e stoel. 't Mantsje wie...
nl.verhalenbank.26234
Ot har man dat wie Hindrik Pyk (= Hindrik Ophuis). Dat wie ek in tsjoenster. En hy hie ek noch de kweade hân.
Wy hienen in omke, dat wie Japik-om. Dy hearde us in kear, dat hy soe nei de froulju ta. Mar dat died er net. Hy gong stikum nei de doar fan Hindrik en Ot. Mar hwat er dêr sjoen hat! Hy is achterstofoar fan 't hiem kom! Sa binaud hat er west. Hy...
nl.verhalenbank.21567
[Met de helm geboren:] Waren kogelvrij. Die hoefden in oorlog of revolutie geen bang te hebben. En ze hadden een waarzeggende geest. Ik heb wel is hore vertellen, dat een jonge ongelukkig was. Want hij was met den helm geboren. En de baakster had de helm op de verkeerde plaats begraven. "Nou is die jonge z'n leve lang ongelukkig", werd d'r gezegd.
nl.verhalenbank.72922
Der wie ris in faem, dy tsjinne by de boer. Dêr wie ek in soan yn 'e hûs.
Op in joun sil se mei de soan to ôfljochtsjen. Hja hat in kears yn 'e hân. Dan komt der in wynpûster oan en de kears giet út.
De faem jowt in gjalp, mar de feint laket har út.
Dy faem hie forkearing hawn mei ien, dy wie stoarn, dy lei op 't tsjerkhôf.
Hwat bistû in bangskiter, seit...
nl.verhalenbank.28812
Spook van het Haarens kasteel (1)
Degeen, die ut mij verteld heet was opa van de Pol; de Hüssteges en de van de Polle kunne een ding goed, en das vertelle, al ben ik d'r dan 'n uitzondering op. Nou 't was op 'ne zomerse nvjaarsdag, as 't snags al vorstig is, en 'ne hele dag mistig. As om 'n uur of nege de mist al begint op te komme, zône grondmist. Toen...
nl.verhalenbank.41656
Spoken op Forteiland
IJmuiden -
Spookt het op Forteiland? De gidsen en beheerder van het fort voor de sluizen van IJmuiden durven het niet te zeggen. Maar een ding weten ze zeker: er is al jaren iets aan de hand. De voorbijschietende lichtbollen, stemmen en voetstappen als ze alleen zijn in het fort, bezoekers die zomaar verstijven van schrik - dat...
nl.verhalenbank.49961
[p. 337]
De fûgel dy’t syn stim werkrige
Doe't God de wrâld klear hie makke er ta bislút in minske en neamde him Adam. Adam hie it ynearsten skoan nei 't sin yn it paradys, hwant alles hwat er seach wie noch nij foar him. Nei in setsje lykwols gong de niget der hwat ôf en woe er doch wol hwat oanspraek en selskip hawwe en hy sleat freonskip mei in fûgel....
nl.verhalenbank.128333
Bontsje Keke syn heit wie èk de sawnde fan sawn. Sadwaende wie hy sèls mei de dûbelde helm geboaren. Fan Twizel nei de Swâdde roun in lykpaed. En der roun ek in lykpaed fan Kollumersweach nei de Swâdde. Dy beide lykpaden kamen sahwat op itselde plak by de Swâdde út. Op dy lykpaden wie Bontsje Keke nachts wit hoe faek to finen. Dêr seach er de lykstaesjes....
nl.verhalenbank.29924
Voor het volgende verhaal moet ik u meenemen naar de z.g. 'Tempel', een klein wijkje gelegen tussen Eindhoven en Nuenen. Of liever gezegd, tussen Tongelre en Nuenen. Want in de tijd dat dit verhaal zich afspeelde was Tongelre nog een zelfstandige gemeente en viel het nog niet onder Eindhoven.
Dit verhaal moet zich honderden jaren geleden afgespeeld...
nl.verhalenbank.49829
5.21. Tovenaar doet papieren ventjes dansen en een papieren vent naar de stad gaan
Toen werkten ik in Rotterdam.
En mijn broer die kost die papieren ventjes ook laten dansen: die aai dat overgeleerd van die Van der Ven. Die leurde mee slechte boeken ook. Ja, Jan aai het ook geleerd. Die naam e mes in zijn handen en daar floot ie op en zo liet ie ze...
nl.verhalenbank.44458
Der wie jounpraterije by de boer. It gong der fleurich om ta en de praters woarden fol traktearre. De lytsfeint siet ek yn 't formidden. Dy woenen se bang meitsje. Se seinen tsjin him: "Dû krijst fan ús allegear in kwartsje, astû nou nei 't tsjerkhôf ta giest en in deabonke hellest út 'e bientsjekou."
De lytsfeint nom it fuortdaliks oan en gong op stap....
nl.verhalenbank.17570
Us beppe hie har de maeijes yn Oerterp as faem forhierd by in boer. Pake Harm hie doe al forkearing mei har. Op in snein-to-joun soed er nei har ta. Hy moest oer in planke hinne. Mar de minsken warskôgen him.
"Dêr matte jo noait oerhinne, hwant dan fordrinke jo," seinen se. Forskate lju binne dier al forsûpt. De kweade sit dêr en dy past op as der guon...
nl.verhalenbank.17571
Der wie in ofsier yn 't leger, dy woarde ta de dea foroardield. Doe't er deasketten wie en yn 'e kiste lei, waerd dy opbiere yn 't baerhokje op it tsjerkhôf. Twa fan syn maten wisten, dat it net earlik om en ta gien wie mei it deafonnis fan 'e ofsier. Hja hienen it miskien keare kind as se de mûle iepene hienen. De iene hie dêr birou oer. Mar de oare net....
nl.verhalenbank.21000
We moste vroeger bé’j ons thuus telegramme bestelle. Op ’n oavend moste we nor de Zandbèrg, achter opte polder. Nor de stenfabriek, ge wit wel. Jan Joosten en Hend Bannings, jonges bé’j ons uut de buurt, zoue ekkes meegoan. We ware zo’n joar of achttien, negentien oud. Twee van onze hund zoue ok mee. Toen we terugkwame en op zo’n trèj of vijf van ’t hekke...
nl.verhalenbank.50376
Yn Burgumerheide wenne Tsjitse Boonstra. Dy hie in pear kij, dy seagen der min út. Hy liet se heal forhongerje.
Op in moarn sil er de kij melke. Mar doe bigounen dy kij to praten. Ien fan 'e kij sei: "Ik moet meer eten hebben. Wij geven vandaag geen melk, want wij hebben honger."
Doe sei Tsjitse: "Myn kij binne bitsjoend. Ik kom net yn 't bûthús."
Doe...
nl.verhalenbank.30327
Martens Bauk hie in nicht, dat wie Griet. Dy lake altyd sa. Der koe net hwat wêze, of hja bigoun der om to laitsjen.
Jehannes sei: "Dat sil 'k har ris ôfleare."
Doe soed er har de rokken ôfsakje litte. Hja moest se mei gewelt beethâlde, en har broek ek, hja koe 't hast net forhinderje. Hja die gau de bêdsdoarkes iepen. Hja is doe nuver op bêd rekke. Mar...
nl.verhalenbank.38182
Heit (Thomas Bruining) roan út Doezum wei nei de Smellinger Pein ta nei de faem. Op 'e weromreis by't Rottefalster tsjerkhôf wie hwat yn 'e homeije. Heit moèst der nei sjen. It like dan wer op in hynder, dan op in fôlle, dan op in aep. Hy koe 't net útmeitsje hwat it wie. Mar hy wie net bang en roan der hinne om to sjen. Doe't er him omkeare woe, koed er...
nl.verhalenbank.17648
Yn Ypecolsgea, ûnder Wâldsein, wenne in boerefeint, Piter de Boer, dy nochal hwat opsprekkerich fan aerd wie; nergens bang foar en s.f.h.
Op in Sneontojoun gong er foar de boer nei Wâldsein om briedaeijen to heljen. Fansels, by Onne Ozinga, de kastlein, stut er even oan. Dêr siet in moai ploechje. Al gau hiene se it oer boppe-natuerlike dingen. En doe:...
nl.verhalenbank.50517
