Die [wisseldaalder] kreej ien de kersnach van iemes. En ge kos ’m zo duk uutgève as ge wou. Hé’j kwam toch weer terug in ow portemenee.
nl.verhalenbank.49662
Datta [van de weg afzetten] vroeger gebeurde, heddik duk zat heure vertelle. Mar ik heddet eiges nooit gezien. En ’t is mien ok nooit overkomme.
nl.verhalenbank.50469
Ze zeie vroeger wel es: ’n Berich vur twoalf uur is ’n goed berich. Noa twoalf uur is ’t ’n slech berich. Bijvoorbeeld bij ongelukken of ziektes.
nl.verhalenbank.50468
Mien schonvoader schepte joarenlang ien de kersnach um twoalf uur woater uut de Woal. Hé’j zèj: “Ge mottet tege de stroom ien opscheppe”. Ielke kersnach brochtie ’n kètel vol mee. En da wier ’t hele joar dör bewoard. Het woater was goed vör allerlei uutwendige ziektes. Ok vör ’t vee. As bijvoorbeeld ’t uier van een koe kapot was, nome ze van da woater om...
nl.verhalenbank.49663
Ze waste vroeger ’t gezich van ’n klein kiend wel met brandewien. Dan kreeg ’t ’n mooi blank vel.
nl.verhalenbank.50454
As ge ’n werwolf mitten mes zeker goed wou rake, mos ge ’t mes ers dör de grond hin snije. Dan kos ge ’m wel boas.
nl.verhalenbank.49677
Ze hemme wel verteld, dat iemand uut de kolk bé’j de Munnikhof had geroepen: “Kom gaauw, kom gaauw”. Toe was er ’n auto on komme ré’je en die reej kaboens de kolk ien, ’t woater ien. En ze hemmen ’r niks mer van gezien of gehörd.
nl.verhalenbank.49688
Op ’n plek kwame nou en dan ouwe wieve bé’j mekoar. Eén van die vrouwe gieng dan wel es weg um te gon hekse. Ze smèrde d’r eige dan ien med’n zalf of zoiets, uut ’n döske. Dan zei ze:
Utemetuut, de schorsten uut
Over heggen en struuk.
En dan kos ze hekse. Ze gieng op ’n bessemsteel de schorsten uut. En wa ze dan vorders deej, wiste ze niet. Eén van de...
nl.verhalenbank.50483
Moeder het mien wel es verteld: “Eén van ons klein jonges was egol ziek”. Moeder zei: “We motte ’t kusse mar es nakieke. Wat er ien zit”. En toe ze da deje, holde ze ’r ’n mooie krans uut, heel mooi rond gevlochte van verkes ien ’t kusse”.
nl.verhalenbank.49717
Met Driekoningen was de dag ’n hoaneschrit vurruutgegoan.
nl.verhalenbank.50246
Mien zoon had ien Doornenburg mit ’t afstappe van de fiets zien voet verstuuk. Hé’j kon hos nie mer thuuskomme. Ik he’m drek besproken. En tien minute lotter was ie on ’t voetballe.
nl.verhalenbank.49703
D’r ston es iemand bé’j ’t woater. Ik geleuf bé’j de Woal. De man hörde ’n stim uut ’t woater. Hé’j zag ers niks. Toen ie rondkeek, zag ie op ’n afstand ’n man over den dam kuiere. Hé’j had ’n stok ien de haand. Hé’j liep deur tot de man ’m bijnoa nie mer zag. Toe gieng ie ’n boch um, en nor ’t woater. Hé’j gooide de stok weg en sprong ien ’t woater. En...
nl.verhalenbank.45688
Dit kan van geslacht op geslacht overgaan. In onze familie is dat misschien wel 200 jaar lang gebeurd. Mijn grootvader, Steven Geveling, heeft het overgegeven aan mijn vader, Willem Geveling, en die weer aan mij. Mijn vader had zes zonen en één dochter. Hij zei, dat slechts één het bespreken kon overnemen. De anderen mochten de woorden wel eens horen of...
nl.verhalenbank.49707
Vroeger wiere de dooie begrave mitte de kar. Onder de kis kwamen ’n por buskes strooi te liggen. Dan stoekte de kis nie zo hard. As de man begrave wier en de vrouw lèfde nog, dan kwam ze neve de voerman veur op de kar zitte, op de karkis. Mar ’t gebeurde ’n keer, dat ’t pjed stil bleef stoan. Hé’j kos de kar nie trekke. Zo zwoar was ’t liek. Den dooie was...
nl.verhalenbank.49698
D’r was es ’n kiend ziek. En wa ze ’r ok ondeje, ’t bleef ziek. Toe zei d’r iemand: “Ge mot es ien ’t kusse van ’t bedje kieke”. Da gebeurde. En toe zat ’r ’n krans ien van vère. Ze hemme toe de vère verbraand. En toe is ’t kiend wer bèter geworre.
nl.verhalenbank.50487
Hendje Terwiend zèj as ie zat was tegen zien moeder: “Ouwe moor, ge mot dör ’t guitegat”. Wurrum ie da zèj, weet ik nie. Hé’j was helemol nie kwoad vör zien moeder, as ie mar nuchter was. Een zat mins zeit gekke dingen. Hé’j wou zegge, da zien moeder zo klein mos worre, da ze dör ’t guitegat kos.
nl.verhalenbank.50322
Vroeger motten ’r ien Gendt bar zunige boere gewond hemme. As ze hout ien den hèrd gooide, vloog er noa twee dage nog ’n uul uut. Zo hard stokte ze! Mar ien Barneveld ware ze nog veul zuniger. Doar vloog ers veertien dage lotter den uul uut ’t braandende hout.
nl.verhalenbank.50444
Vroeger drèjde ze ’n spiegel aanders um, as ’r ’n dooie in huus was. Of ze dejen ’r ’n doek umhin.
nl.verhalenbank.50450
As ’r ’n kalf zou komme, mos ge nooit ’t hok vur ’t beesje kloar make, veurdat ’t gebore was. Moeder zèj: “Anders kan ’t bé’j ’t kalve wel es nie goed goan”.
nl.verhalenbank.50451
Ik heb nog ’n aander verhaal gehörd over ’n uul, datter ’n klein bietje op ’t vörrige liekt. ’n Boer, die opten diek wonde, gieng tweemol daags de bieste melke ien de ward. Smèrs vroeg zat er bé’j de wei ien ’n boom altied ’n uul te roepe. Ik doch: “Da mo mar es uut zien”. En op ’n mèr noom ik [’t] gewèr, loaidenet en deej bovenien de loop ’n stukske...
nl.verhalenbank.49666
