Ik heb wel es heure vertelle, da vroeger ’n gruupke hekse, soms wel zeuven, acht, bé’j mekoar kwame um aandere minse te ploage. Ze zetten dan de poppen op ’n ré’jtje en gave ze de naam van degenen, ien ’t dörp, die ze woue peste. Ze nuumden dan bijvoorbeeld een naam: Hanneke Jansen, zullen we mar zeggen, en dan stoake ze de pop med’n nold of speld. Die...
nl.verhalenbank.50481
Minse, die oneerlijk zien gewes, die d’aander minse nie genoeg betoalde, of op ’n aand’re manier afzette of bedroge, kossenet ien ’t graf nied uuthouwe. No den dood en de begraffenis zage de minse ze dan soms buten op de bank zitten, of over ’n hekkepos leune of zoiets. En ge kos ze dan goed terugkenne. Zo kwam Dos M. ok terug. Hé’j was duk oneerlijk...
nl.verhalenbank.49661
Vos in Flieren brien af. De burlui en aandre holden nog uut ’t huus, wa ze kosse. Dor kwam ok iemand met ’n beeldje van den H. Martinus ondrage. Die is de patroon van Gendt. Hendje Arts, ’n pruufkjelje en ’n grote grappemaker, zèj: “Gooi ’m er wer ien, gooi ’m er wer ien! Dan had ie mar beter op mosse passe!
nl.verhalenbank.50324
Mien oom voer over on ’t Gendtse vèr. Op ’n keer most ie ’n geestelijke overbrenge. Drek toen ie ienstapte, zonk de boot diep, tot hos on de raand. Mien oom kost ’m hos nie overgeroeid kriege. Toe ze on d’aandre kant ware en de geestelijke uutstapte, lichtte de boot ienens op. En hé’j kos wer gewoon terugroeie.
nl.verhalenbank.45067
As de padden ien de zomerdag beginne te kwake, kriej gaauw nat wèr. Da kumt altied uut.
nl.verhalenbank.50318
Moeder kos bloedbesprèke en ok pienbesprèke. Bart Knillese, de klompemaker, had zien eige bar gesneje mee ’t klompemakersmes. ’t Bloed gutste d’ruut. Moeder het ’t besproke. Ze makte drie kruuskes opte plek en ze bidde erbé’j. Wat ze bidde, weet ik nie. Mar ’t bloeie stopte direk. En de pien was over.
nl.verhalenbank.50319
Iemand hörde snachs, toen ie op bed was, ielke keer roepe: “Hol over! Hol over!” Zoas ze da doen as ze soaves bij ’n vèr on de Woal of de Rien stoan. Hé’j wier wakker. Toen zat er ’n vlooi op de raand van de woaterpot. Die had geroepe!
nl.verhalenbank.50325
As ’n kiend beheks was en ze dejen ’t kusse los, dan zat er ’n krans van vère ien en ok wel ’n hele hoop spelde.
nl.verhalenbank.49674
’n Slechter, magere koe, nuumde ze bé’j ons thuus vroeger wel ’n heiknepper. Wurrum weet ik nie.
nl.verhalenbank.50457
De grötvoader van de lange Hend zèj, dattie ’t volgende mitgemak het. Hé’j mos meddn kameroad altied hoephout [wilgetakken] houwe [kappen] ien de ward. Hé’j verdoch zien werkkameroad ervan, dattie ’n werwolf was. Op ’n oavend, toe we nor huus gienge, zèj hé’j: “We motte mèrvroeg bar betieds on de geng. Aanders komme we mèr nie op tied kloar”. Ik doch:...
nl.verhalenbank.49660
Chries van der Heyden was vroeger bierbotteler. Hé’j had ’n raspjed vur zien wage. Mar dor gieng d’r duk één kapot. Soms wel drie in één joar. D’r kwam es ’n man van de bierbottelarij uut Amersfoort. En die hörde, da de pèrd kapot gienge. De man zei: “Lig toch nie mer te tobbe. Ge mot es ’n keer iemand neme med’n wichelroede um de stal te onderzuke”. De...
nl.verhalenbank.50480
Tussen de boerderé’j van De Graaf en de schuur was ’n schat begrave. Nou en dan zage sommige minse doar ’n lich braande. Neven ’t vuur stonde twee donkere gedaanten, mannen ien ’t zwart. Ze hiele de wach, zodat er niemand on de schat kos komme.
Meer uitvoerig hierover in vroeger gezonden verhaal van L. Schennink (nr. 10).
nl.verhalenbank.50245
Ik heb mien voader wel es heure vertelle over werwolve. Hé’j had da wer gehörd van grötvoader. Op ’n keer mos grötvoader vör grötmoeder popkes gon hoale bé’j iemand achteraf ien Huse. Want grötmoeder was bang, da ze kanker had. Popkes of kankerpoppe ware dinge, die te kriege ware bé’j inkele manne of vrouwe die ze eiges mieke. Worvan wet ik nie. Ik het ze...
nl.verhalenbank.44783
De jongen van Jansen ien de buurt viel bé’j ’t gripke [slootje] springe ien ’n stuk glas. Hé’j had ’n lilleke wond, die hard bloeide. Ik hè’m besproke en ’t bloeie was drek afgelope. Ze zien toen nor den dokter gegoan en die het er zeuve krammen ien gezet en ’t is gewoon geneze.
slootje
nl.verhalenbank.49702
Mien voader had ’t wel eens over schrepkoppe tege kanker. As iemand meende, dat ie kanker had, ginge ze vroeger nor ’n kankerjuffer of -kjel. Die kos dor iets tege doen. ’t Was gen dokter, mar iemand, die er voor bekend ston, dat ie kanker kos geneze. Tenminste, da meende de minse. Ien Huusse wonde zo iemand. Die snee med’n mes ’n klein krebke over de...
nl.verhalenbank.50247
Het volgende verhoal het vrouw Peters on moeder verteld. Vrouw Peters kwam bé’j ’n burvrouw, worvan ze zèje, da ze ’n heks was. Op ’n keer gaf ze drie mooie père an vrouw Peters en ze zèj: “Et ze thuus mar gaauw op”. Mar vrouw Peters dörfde da niet en ze lei ze ien de kas. Noa inkele dage woj ze de père kriege en...toe ze de kasdeur opendeej, zag...
nl.verhalenbank.49716
Mien moeder heddet duk verteld. ’t Geet over ’n djen en ’n jong, die verkering hadde. Die djen kos hekse. De jong wol graag trouwe mette djen. Mar die wol da nog nie. Ze was nie gerus, of ’t wel goed zou goan. Want ze kos hekse. Ze kos doar nie afkomme, al wol ze ’t nog zo graag. Mar ze wol da nie tege de jong zegge. Da zou toch wel motte gebeure, want de...
nl.verhalenbank.50482
Ik heb eiges joare lang ien de kersnach um twoalf uur woater geschep ien de Woal. Ik gieng dan tot het eind van de krib um goed stromend woater te kunne kriege. Da deje ok aander minse. Da woater wier bewoard en gebruuk bijvoorbeeld as je zere oge had, of wratte, of ’n wond, die mos hèle of zwère, of aander uutwendige ziektes. Ok vör diere was ’t goed. ’t...
nl.verhalenbank.49689
’t Was bekend geworre da hier èrs ’n bar sterke kjel wonde. Op zekere dag kwam ’r ’s ’n menheer, die mos nor die stèrke man toe. Mar hé’j wis ’m nie te wonne. Toetie ’n poos gelope had, zag ie ’n boereknech, die on ’t bouwe[ploegen] was. De heer vroeg ’m, woar de sterke man wonde. De boereknech nam de ploeg bé’j start en beurde die mette pèrd en al umhoog...
nl.verhalenbank.50441
D’r ware vroeger minse, zèje ze, die da [bespreken] kosse. Zo iemes miek dan, ok op ’n afstand, da’n pjed vör ’n wage inens kreupel was en dattie gin poot meer verzette kos. Die kjel kos ’m dan ok wer loate lope.
nl.verhalenbank.49676
