HET SPOOK IN DE PAN.
Iemand uit Maastricht was op zekeren dag op bezoek geweest bij een familielid in de omstreken van Gulpen of Wijlré. Om zich den weg te verkorten, had hij op den terugweg een smal paadje genomen door een groot bosch en was daarin verdwaald. Het werd al donker en donkerder en hij vond maar geen uitweg. Na héél lang te hebben geloopen...
nl.verhalenbank.42978
DE SCHAT BIJ DE GEULBRUG.
Aan Genhout, een bosch tusschen Meerssenhoven en Haarteistein op de grens der gemeenten Itteren en Bunde, lag vroeger een voetbruggetje over de Geul, dat ieder jaar door de overstrooming van de Maas werd weggespoeld.
Op zekeren nacht was er een strooper uit Bunde daar in den omtrek aan het jagen. Het was winter, de sneeuw lag nog...
nl.verhalenbank.42883
DE RAMENASSEN.
Iemand, die slecht leefde en veel vloekte, moest 's nachts werken en ging 's avonds met twee van zijn kameraden naar de papierfabriek te Weert-Meerssen.
Bij een veld ramenassen gekomen -dat veld had echter geen goeden naam- zeide hij: ,,Jongens, hier staan ramenassen, daar moet ik er een van hebben, want ik heb juist zout bij me." Hij...
nl.verhalenbank.42758
GODESLAS.
Oliverus, de Keulsche scholaster, had in 1198 den eersten kruistocht gepreekt te Maastricht. De ouden van dagen en de zieken werden van de reis naar het Heilig Land ontheven, indien zij een zekere belasting, vastgesteld naar de schatting van ieders vermogen, betaalden. Deze gelden waren bestemd om hen, die den grooten tocht gingen doen, te...
nl.verhalenbank.42744
Het spookhuis.
Het is niet zoo heel lang geleden, dat er ergens
bij Dokkum een spookhuis stond. Tegen twaalven
's nachts was er in een der kamers altijd een woest
kabaal, en daarom had men er alle meubels weggehaald,
omdat niemand daar wonen wilde. Alleen stond er nog
een oud bed, waarvoor men inde weoning geen plaats vond.
eens kwam er een oude, arme...
nl.verhalenbank.42068
De plaatsmajoor van Nijmegen.
Evenals in bergen-op zoom, heeft er ook in
Nijmegen een plaatsmajoor gespookt, van wien
men vertelt, dat hij tijdens zijn leven nooit tevreden
over zijn manschap was. Geen een kon het hem ook naar
den zin maken, zelfs niet de grootste dienstkloppers. Er
heeft nooit een Nederlandsch officier geleefd, die mee-
doogenloozer en...
nl.verhalenbank.42066
Mooi-Ann van Velp
Velen hebben de geschiedenis al verteld, die smartelijk is van het
begin tot het einde, van Mooi-Ann van Velp en den jonker bij Biljoen.
In den zomer, als de boschbessen vol en zwart zijn, trekken de vrouwen
en meisjes erop uit, om deze te plukken, en ze vergaren de rijpe
vrucht in karren, waarmede ze naar de steden rijden. Dan roepen ze...
nl.verhalenbank.41778
Er was er's een schipper, die een schuit had, maar er nooit zelf in sliep; hij noch zijn knecht. Eens kreeg hij een nieuwen knecht en toen die 's morgens opstond, zag hij dat het schip andersom lag, dan hij het 's avonds gelegd had.
Hij vertelde dit aan zijn baas, maar die zei: "O, da's niks. Dat gebeurt alle nachten, en daarom durven wij er dan ook niet...
nl.verhalenbank.9302
No. 196. 't Was elken zondag hetzelfde spul met Peer, den knecht van den "Valkenburg"; heel Ulvenhout sprak er schande van. 's Morgens vroeg al zat hij met een paar kornuiten van hetzelfde slag in het Chaamsche Herbergje op den Bieberg harten te jagen. Dat vonden ze veel gezelliger dan mishooren. Tegen één uur stond Peer spijtig op, om te gaan eten op de...
nl.verhalenbank.46954
DE DRAAK VAN PONTIS.
OMSTREEKS den tijd toen de drie kleinzonen van keizer Karel den Grooten zich verzoend hadden en het met elkaar eens waren geworden over de verdeeling van Frankenland, lag er tusschen Maas en Rijn beneden Keulen een wijde vlakte, die deel uitmaakte van een schoone heerlijkheid.
Heel die vlakte behoorde namelijk aan den heer van Pontis...
nl.verhalenbank.41899
In Ilpedam heb vroeger een meid ewoond: die was nergens bang voor. Ze diende in een herberg en dan plaagde ze her dikwijls, maar ze gaf er niet om. Nou wordt in zoo'n herberg natuurlijk van alles verhandeld, en zoo kwam op een goede avond het gesprek op die meid en dat ze zooveul courazie had.
"Nou," zei er op lest ien, "ik wed dat ze vanavond om elf uur...
nl.verhalenbank.8855
Tussen de mens en de meermin ligt een zee van misvatting.
Het staat niet eens vast hoe ze eruit zagen.
Ze liggen gesneden in het hout van koekplanken, met weelderig haar en kam en spiegel, ze ondersteunen elke stoeltjesklok met afgehakte armen, maar altijd met vissestaart.
Ach, de vrouwelijke bovenhelft, wat een luisterrijke troost voor de eenzame...
nl.verhalenbank.50499
