Het spookhuis. Het is niet zoo heel lang geleden, dat er ergens bij Dokkum een spookhuis stond. Tegen twaalven 's nachts was er in een der kamers altijd een woest kabaal, en daarom had men er alle meubels weggehaald, omdat niemand daar wonen wilde. Alleen stond er nog een oud bed, waarvoor men inde weoning geen plaats vond. eens kwam er een oude, arme...

De plaatsmajoor van Nijmegen. Evenals in bergen-op zoom, heeft er ook in Nijmegen een plaatsmajoor gespookt, van wien men vertelt, dat hij tijdens zijn leven nooit tevreden over zijn manschap was. Geen een kon het hem ook naar den zin maken, zelfs niet de grootste dienstkloppers. Er heeft nooit een Nederlandsch officier geleefd, die mee- doogenloozer en...

Mooi-Ann van Velp Velen hebben de geschiedenis al verteld, die smartelijk is van het begin tot het einde, van Mooi-Ann van Velp en den jonker bij Biljoen. In den zomer, als de boschbessen vol en zwart zijn, trekken de vrouwen en meisjes erop uit, om deze te plukken, en ze vergaren de rijpe vrucht in karren, waarmede ze naar de steden rijden. Dan roepen ze...

Er was er's een schipper, die een schuit had, maar er nooit zelf in sliep; hij noch zijn knecht. Eens kreeg hij een nieuwen knecht en toen die 's morgens opstond, zag hij dat het schip andersom lag, dan hij het 's avonds gelegd had. Hij vertelde dit aan zijn baas, maar die zei: "O, da's niks. Dat gebeurt alle nachten, en daarom durven wij er dan ook niet...

No. 196. 't Was elken zondag hetzelfde spul met Peer, den knecht van den "Valkenburg"; heel Ulvenhout sprak er schande van. 's Morgens vroeg al zat hij met een paar kornuiten van hetzelfde slag in het Chaamsche Herbergje op den Bieberg harten te jagen. Dat vonden ze veel gezelliger dan mishooren. Tegen één uur stond Peer spijtig op, om te gaan eten op de...

DE DRAAK VAN PONTIS. OMSTREEKS den tijd toen de drie kleinzonen van keizer Karel den Grooten zich verzoend hadden en het met elkaar eens waren geworden over de verdeeling van Frankenland, lag er tusschen Maas en Rijn beneden Keulen een wijde vlakte, die deel uitmaakte van een schoone heerlijkheid. Heel die vlakte behoorde namelijk aan den heer van Pontis...

In Ilpedam heb vroeger een meid ewoond: die was nergens bang voor. Ze diende in een herberg en dan plaagde ze her dikwijls, maar ze gaf er niet om. Nou wordt in zoo'n herberg natuurlijk van alles verhandeld, en zoo kwam op een goede avond het gesprek op die meid en dat ze zooveul courazie had. "Nou," zei er op lest ien, "ik wed dat ze vanavond om elf uur...

Tussen de mens en de meermin ligt een zee van misvatting. Het staat niet eens vast hoe ze eruit zagen. Ze liggen gesneden in het hout van koekplanken, met weelderig haar en kam en spiegel, ze ondersteunen elke stoeltjesklok met afgehakte armen, maar altijd met vissestaart. Ach, de vrouwelijke bovenhelft, wat een luisterrijke troost voor de eenzame...