In de venen ston vrogger ain stille knippe. Die stonden er een hiele hoop, want de mensn drunken verschrikkelijk veule.
Maar wat ik zegn wol, dizze knippe is op n dag verschwonden en op dat stee kon ie later n kolk vinden.
Boovn t water van de kolk zag men altied n lichien branden en er wazzen ook goenend, die asmis n kop boovn de kolk uut steekn zaggen....
nl.verhalenbank.44410
In forhael fan myn mem
“De gouden boaijum” sa hjitte in pleats tusken de Hommerts en Oasingahuzen. (It wetterskip fan Heech hjit nou noch: de gouden boaijum.”
De buorkerij lei hwat ôfgelegen. Slachter, bakker en winkelman kamen oan de doar.
Men sei: It doocht dêr net. As de boer en de frou ris út to kofjedrinken wounen, koenen se gjin húswardster krije by...
nl.verhalenbank.50504
Dàt weet ik wel, als je vroeger Langerak inkwam, dan had je daar een boerenhofstee, een eindjie van de dijk. Die hofstee stong op de plaats waar vroeger het kasteel van Langerak heeft gestaan. Je hebt daar een fruitbogaard tot aan de dijk. Als je daar in 't hollegie van de nacht, zo tusse twaalf en één, inging, dan kon je daar de witte juffrouw op een...
nl.verhalenbank.50937
Us beppe (in Grinslânse) fortelde: Op it Westersân by Oldekerk yn Grinslân wennen trije âldfammen. Dat wienen tsjoensters. Sy woenen alle trije wol graech in man ha, mar sy krigen noait oansyk. Dat kaem omdat se de frije kúnst útoefenen.
Der wienen trije gereformearde âlderlingen, dy woenen wolris wite, hoefolle dêr fan oan wie; fan dy duvelskunsten. Dy...
nl.verhalenbank.19700
Bart van Bindsbergen
't Is lang geleje datter op Babberik ien dat kasteel Halsaf een meneer en een mevrouw woonde. Mao de naam hek ter noait van heure nume; wat veur naam of ze hadde. Die minse die mozzen ok een huusholdster hebbe, een meisje hebbe. En dat viel toe um de donder nie met, want de meeste hadden door een betje schrik veur; daor wone nog nie...
nl.verhalenbank.22556
De profetie der zeemeermin
De volksverbeelding der heidensche voorouders bevolkte de stroomen, vijvers, en poelen met goede en booze watergeesten. Nixen en nimfen. Wee den eenzame wanderlaar, die zich in den avond te ver waagde van de menschelijke woningen in 't wijde moerland; hij raakte verdwaald, en onverbiddelijk, onweerstaanbaar, voerden waternimfen...
nl.verhalenbank.18379
Geachte heer Koman,
In het Brabants Dagblad van 22 juni jl. hebben we gelezen over de zoektocht van u en uw collega's naar verhalen. Het volgende verhaaltje is heel klein en niet van groot belang maar echt gebeurd volgens de oorspronkelijke verteller, onze grootvader van moeders zijde.
Mijn opa Bertje van de Goor (1862-1948) had met onze oma Maria van...
nl.verhalenbank.47279
‘k Heb zulf ook gekke dingen mitmoakt. Mien voar har ’n schip koft en doar was wat mit. Wie lagen es ’n keer in ’t stad en ik zat boven mit mien zuster ’n bakje koffie te drinken. Opains zegt ze: “Wat is doaronder toch veur ’n lawaai? Deuren klappen en de kopkes rammeln. Is doar wel?”
“Nee”, zee ik, “d’r is niks, mor dat gebeurt wel meer.”
“Goa den es...
nl.verhalenbank.45770
Ja, Jaap Nadort van Broek heb je natuurlijk niet ekenne. Die was op 't lest van zijn leven rivierschipper, maar vroeger had ie zee evaren. Die heb me hoftig verteld dat ze een matroos an boord hadde die ze Lompeplomp noemde, omdat ie zoo stijf was as een deur. As ie in de mast most klimme, dan zakte nie weer na beneden en meer zuk.
Nou kwamme ze den in...
nl.verhalenbank.9209
Vandaag werd mijn hulp ingeroepen door een boer alhier, geboortig uit Nijkerk. We kregen het over bijgeloof. Hij deed mutatis mutandis de gewone verhalen over spoken en kollen, doch wist mij nog te vertellen, dat men daar bang is om aan een spook iets te vragen, want dan loopt men kans antwoord te krijgen, en dan is de vrager verplicht de opdracht te...
nl.verhalenbank.9138
Op den verjaardag mijner dochter vertelde een meisje, uit Zuiderwoude afkomstig, het volgende verhaal:
Er stond in Gelderland een molen en de molenaar daarvan kon geen knechts houden. Ze werden er allemaal bang. Zoo kwam er ook weer een nieuwe knecht. Toen hij 's nachts sliep, kwam er een kerel die hem een scheermes op zijn keel zette, in dier voege dat...
nl.verhalenbank.8768
Dwaallichten:
Vóór de ontginning van het Broek bij het Beesels gehucht, “Bussering” was alles begroeid met wild grasland en struikhout.
Mijn vader vertelde dat daar in zijn tijd ’s avonds een geheimzinnig lichtje tussen het struikgewas zweefde, iedere avond om 11 uur. Het lichtje bewoog zich schommelend enkele honderden meters op en neer. De mensen...
nl.verhalenbank.69395
Nou eens iets, dat mezelf is overkommen. Ik was in Hagestein samen met een maat aan het kersenplukken. Naast die bogaard had je een katholieke boer. Vroeger rejen de boeren altijd met twee paarden voor de wagen. Affijn, we staan te kijken, dat paard gaat die berm af. Alles omveer alles naar onder. Benejen staat alles weer gewoon recht, de wagen en de twee...
nl.verhalenbank.50952
Ik heb een kameraad, een stroper, erg bijgelovig. Die heb me eens een keer verteld, dat ze met z'n vijven in Tienhoven gingen stropen. De een gong in domineeskleer, de ander gong as pastoor gekleed en de drie andere gewoon. Ze dachten zeker dat ze zo de boswachter uit de weeg bleef. Zo gingen ze de polder in. Ze komen in de polder. Ze schoten behoorlijk...
nl.verhalenbank.50948
Tusse Bemmel en Haldere on den diek, was ’n stuk grond, woar ’t nie zuver was. ’t Was bekend as Peters’ start peske*. De minse zeie, dat ’t er spokte en dat de duvel er huusde. Den ouwe Ederveen gieng geregeld med’n janplezier nor Nimwège nor de mèrt me passagiers. Hé’j mos smèrs langs Peters’ start peske en soaves as ie terugkwam ok wer. En toe gebeurden...
nl.verhalenbank.50476
De weerwolf van Blitterswijck
Ook in Limburgsche sagen treden meermalen weerwolven op. Zoo leefde er vroeger een te Blitterswijck. Als de klok van den kerktoren het uur van middernacht sloeg, dan zorgden de bewoners van Blitterswijck binnenshuis te wezen, want wie nog buiten was kon het slecht vergaan. Immers dan begon de weerwolf zijn gang door bosch en...
nl.verhalenbank.49522
'Als ik er zo eens over denk, meneer, is 't wel vreemd, dat in vroeger jaren er zoveel rare dingen gebeurden, waar je tegenwoordig niet meer over hoort spreken!'
Zo begint de nog flink gebouwde oude schipper Eduard de Bruijn, die in het laatste huisje van de Lage Weg richting Zeedorp in Ossenisse woont.
'Heel wat jaren heb ik - als jongen eerst bij mijn...
nl.verhalenbank.49106
No. 193. Om zich niet te verslapen voor de Kerstmis blijven velen den nacht tevoren op. Vroeger gebeurde dat "doorhaauwe" vaak in de herberg, al werd er ook tegen gewaarschuwd. In Zeelst - ouden van dagen kunnen u man en paard noemen - zaten dien nacht drie doorhaauwers om de tafel, in afwachting dat de vierde hand zou opdagen, want ze wilden een...
nl.verhalenbank.46950
No. 116. Ja 't is lang geleden gebeurd, vertelde een oud man uit Heeze, dat mijn grootvader zaliger, toen hij nog in zijn jongen doen was, met twee vrienden, op een Zondagachtermiddag naar Helmond ging. Omdat ze een paar pintjes gevat hadden, zooals dat wel gebeuren kan, als vrienden met elkaar uit zijn, was 't al laat geworden, eer ze opstonden om naar...
nl.verhalenbank.46808
DE WILDSTROOPER VAN ENZEBROEK.
(Neeritter).
De burchtheer van Enzebroek had een jachtopziener, die het uitgestrekte jachtveld van zijn heer moest beschermen tegen de vele loerjagers uit de buurt. Op een van zijn dagelijksche ronden betrapte deze opziener een berucht strooper. Deze scheen echter niet vervaard en stapte met zijn jachtroer rechstreeks en...
nl.verhalenbank.42985
