Ik en myn broer wienen us mei in pream yn 't ûnlân achter de Broek sahwat tusken Readtsjerk en Feanwâlden om hea. Doe seagen wy in wylde lantearne. Dy sweefde al mar hinne en wer. Nou wied er hjir en dan wer dêr. Ik sei tsjin myn broer: "Ik woe dat dat ding hjir by ús kaem. Dan koenen wy trocharbeidzje." Hwant it wie in sterk ljocht, dêr't wy wol by sjen...
nl.verhalenbank.24706
Pake hie in stik lân, dat roan by de spoarwei lâns oan 'e greid ta. Dêr wienen âlde diken omhinne.
Op in joun roun pake it hiele stik lân yn 't roun. De houn hied er by him. Ynienen blafte de houn. Pake dêrhinne. Doe wienen dêr twa mannen, dy hellen de jonge ikebeamkes fan 'e diken om dêr knipers fan to meitsjen en dy út to suteljen. Heit kaem by de beide...
nl.verhalenbank.32220
Yn 'e Koaten wenne ek in minske, dat tsjoene koe. Har man wie o sa skruten foar har, hwant sy seach mar even ien oan of dyselde wie bitsjoend. Sokken woarden dan siik en ûngedien en dan moest der in duvelbander oan to pas komme. Ut 'e Koaten wei gongen se wol faek nei Sied Harmens fan Feanwâlden, ek wol nei ien fan it Wytfean. (Jonge Jan?)
nl.verhalenbank.15753
Yn 'e Koaten spoeke ek ien, dy neamden se Jack de Rippert. Fral de froulju hienen it der net op stean.
nl.verhalenbank.15769
Yn 'e Koaten spoeke in dikke, swarte houn om, yn 'e nacht dy't de lju kearde en in soad minsken bang makke hat.
To Kollumersweach wie krekt sa'n beest yn 'e nacht warber.
nl.verhalenbank.15768
Bontsje Keke (= Knjillis Veenstra) wenne njonken it hûs, dêr't wy nou yn wenje. Ik haw him wol kend. Hy wie middelmatich-great en foars fan foarkommen. It wie in apart man. Hy woe wol prate, mar de measte minsken wienen bang foar him, wy èk.
nl.verhalenbank.29510
Wybrand Hovius fan Lutjegast fortelde my ris, yn Westerhorn by Grypskerk, tichte by 't spoar, dêr wie ris in keppel jongfolk byelkoar to jounpraten. Ien fan dy mannen swetste mar raek en sei: "Ik bin foar gjin duvel bang."
Doe seinen de oaren ûnder elkoar: "Wy sille him ris bang meitsje."
Ien fan dyselden gong de oare jouns, doe't it tsjuster wie, op in...
nl.verhalenbank.24075
Oene Kempenaer wie in hiel apart man. Foar syn gesicht wienen in bulte minsken bang. As hy it fé of de minsken bihandele, mompele er yn himsels en wylst seach er nei de spanten fan 'e souder. Hy sei der altyd spreuken by op, mar 't wie net to forstean.
Hy hat sa in protte minsken en dieren genezen.
Jy moesten net tsjin him prate, hy praette yn himsels.
nl.verhalenbank.29545
Myn omke, Jan-om, tsjinne yn Grinslân by in boer.
Jan-om wie in raren ien, dy stie nergens foar. Dat wie algemien bikend. Dêrom praetten guon ûnder inoar ôf, hja woenen him ris bang meitsje.
Doe wie der ien by 't tsjuster op in dongpost stean gong mei in wyt lekken om. Doe wie Jan-om thús kaem en dy seach dat. Hy bleau stean en sei:
"Een spook op een...
nl.verhalenbank.37357
Yn Driezum dêr is ris ien by de tsjerkedoar stean gien mei in wyt lekken op. It wie jountiid en hy woe ien bang meitsje, dy't dêr lâns moest.
Doe't dy der oankaem bleau er stean en sei: "Ien spûk ha 'k wolris sjoen, mar noait twa op elkoar."
Deselde dy't him bang meitsje woe wie stoarn fan skrik.
nl.verhalenbank.37356
As wy as bern to ticht by de sleat kamen, seinen se: "Pas op, de kikkerts pakke dy."
Wienen wy noch let bûtendoar, dan wie 't: "Gau yn 'e hûs, oars pakke de berndieven dy." Of: "de doddeaden pakke dy!"
Kamen wy yn 'e rogge, dan seinen se: "Gau der út! It roggewyfke pakt dy!"
nl.verhalenbank.25192
Dan wie der nòch sa'n famylje yn 'e Kollumersweach dy telde ek nochal hwat tsjoensters. Ien dêrfan wie in man, dêr wienen net allinne de minsken allegear bang foar, mar it fé wie ek deabinaud foar him. Hy hiet fan Ome. Seach er in flinter yn 'e loft omflodderjen, dan wiisde hy der mar even mei de finger nei en de flinter koe him net mear forroere. As ien...
nl.verhalenbank.15752
Op in nacht kom ik by de froulju wei. 't Wie oan 't Wyldpaed. Ik wie to rinnen. Ynienen skynde der samar yn 't holst fan 'e nacht in hiel fel ljocht om my hinne. It duorre miskien in minút. Ik woarde hiel kjel. 't Wie in blauachtich ljocht en 't gebeurde yn 'e hjerst.
nl.verhalenbank.22677
Myn broer kom us op in nacht mei in kammeraet de Twizelerwei lâns. Sy kommen by de froulju wei. Syn kammeraet, dat wie Bosma fan Twizel, dy wenne doedestiids yn 'e Westerein.
Op 'e Twizeler Nijewei troffen se ûnderweis om in ûre of twa hinne yn 'e nacht in jonkje en in famke, dy hâldden elkoar by de hân beet. Dy bern wienen ± fjouwer à fiif jier âld.
Sy...
nl.verhalenbank.22685
Yn 'e Westerein spûke in frommes, dat sweefde yn wite klean by de wâllen lâns. Hja hie in bân om 'e rôkken hinne. Men seach har allinne by nacht.
As de kooplju yn 'e nacht út 'e Westerein wei mei de hynders nei de merk ta gongen, dan koenen se de hynders net fierder krije as dy wite juffer der wer spûke. Dy hynders wienen dan bang.
nl.verhalenbank.29932
Doe wij woonden op Hanenburg hadden wij groente en haringen te koop. Der woonde een man op 'e heide, dat was hekseHarm. Dat was in tsjoenster. Daar waren wij doodsbenaud foor. Wij hadden een krús op 'e drompel op Hanenburg. Ik stuurde de kienders altyd gau naar bed als ie kwam om soute haring en ik deed de deurtjes dicht. 'k He de deur ook faak op slot...
nl.verhalenbank.24279
Op 'e Sawnbulten wenne in âld bryk wyfke, dat kwealik roan. Mar likegoed, troch har swarte kunst wie se samar in ein út 'e reek. Har eigen man wie bang foar har.
nl.verhalenbank.15747
Myn skoanheit wenne yn Moarmwâld. Op in joun roan er alris oer de Hale-paden. Doe wie dêr ynienen in wyt ding foar him west. 't Wie krekt as wie 't hol. Hy hie net fierder kind. Hy moest stean bliuwe.
Ynienen wie 't foar him wei gong en doe wienen de beammen bigoun to rûzjen.
Skoanheit hie rjochsomkeard makke en wie werom gong.
Lâns in oar paed wie er...
nl.verhalenbank.29527
Yn Kollumersweach hat in âld oast-gonger wenne, dy hie seis jier yn Indië tahâlden. Doe't er weromkaem, koed er him net rjocht by de minsken oanpasse, dêrom kocht er in aekje en dêr lei er mei yn 'e mieden, in ein fan 'e biwenne wereld ôf. Dy man, dat wie Lammert Zuidema. Hy kaem út in skipperslaech.
Op in kear, midden yn 'e nacht kaem der in swart...
nl.verhalenbank.29930
Jierren letter wienen ik en myn broer us yn Kûkherne. Wy soenen dêr in stik lân meane. Dat wie tichte by 't hûs dêr't dat wiif wenne dat doe in boskje fodden wie.
It wie moai gers, mar der roan in paed troch, dêr wie 't alhiel plat trape. It wie skande fan 't gers.
Ik sei tsjin myn broer: "Dat hat dat âld-wiif dien. As ik har hjir seach, dan sloech ik har...
nl.verhalenbank.25182
