D’r was es iemes gestörve. Ik mos ien die tied dör ’n hekke um ien onze wei te komme. ’t Was al donkeroavend. En de kjel, die dood was, ston bé’j ’t hekke ien de wei. En hé’j had ’n buleke mee geld bé’j ’m. Dor zaten zeker de centen ien vör ’t strooj, dat ie bé’j den Boerenbond gehold had en nog nie betold. Ik mos eigelijk dör da hekke hin. Mar ik ziet...
nl.verhalenbank.49758
Mien grötvoader mos bé’j iemes ien Flieren gon slachte. Um bé’j die minse te komme, mos ie nève ’n put. ’n Kjèl, die hi–j goed gekend had en allang dood was, stond bé’j de put, mee zien elleboge opte putraand. Grötvoader mos er eigelijk nèvenop um bé’j de minsen te komme, wor ie zien mos. Mar hé’j deej ’t nie. Hé’j gieng mar ’n flink eindje achterum.
nl.verhalenbank.49757
De minse zèje vroeger wel, dat ’n èvertes [salamander] as ie gèl was onder den buuk, dat ie dan vergiftig was. As jonges dörfde wé’j ’r niet on te komme, on ’n èvertes.
nl.verhalenbank.50438
Ien ’t woater zit duk ’n boekjel, dat is iemes, die kiender bang mik en pak, as ie kan. Hé’j zit ien de grave, ien de kolk en ok bé’j huus ien de put. Hé’j het ’n hoak bé’j ’m en trekt ou, as ge dichtbé’j het woater kom, d’r ien.
nl.verhalenbank.49709
Mien moeder het duk verteld, dat er ’n keer ’n spook achter hor on was gelope. Moeder en ’n zuster van hor, dus ’n tante van mien, mozze soaves es ’n keer van de Kommerdiek nor Gendt, wor grötmoeder op visite was. ’t Was heel donker. Ze waren nog mar ’n eindje weg, toe ze voetstappe achter ’r hörde. Ze keken um, mar zage niks. Mar toe ze wer dörliepe,...
nl.verhalenbank.50178
Wé’j, mien bruur en ik, moste boorde gon hoale bij Betje de striekster. Die wonde onder ’t gemeintehuus. We liepe terug dör de Nimwegse stroat. Onzen Hend zèj ienens: “Kiek, ’n zwarte kat, die vör ons uutlup”. Da leek nie bes. Zwarte katte ware nie te vertrouwe. Ik schupte durrum de kat van de weg af. En we hemmen ze nie mer gezien.
nl.verhalenbank.50415
As de ule soaves roepe: “Koet-piwieuw; koet-koet, pieuw-pieuw”, dan kumter gaauw ’n dooie. Da heb ik zo duk heure vertelle. Mar ik weet niet, of ’t wel es ooit uutgekomme is. As kleine jonge was ik wel bang vur ’n uul.
nl.verhalenbank.50316
Op ’n oavend gienge er es twee kameruij van de steenfabriek op de polder nor Gendt. Ze gienge over ’t pèdje van de febriek nor den diek. Ze hadde niks gezien. Mar toe ze soaves wa loat terug kwame - ze hadde nogal ’n poar borreltjes op - stonde dor onder on den diek twee dames zonder kop. Ze wiere bang en ze dörfde nie dör ’t hekke den diek af en over ’t...
nl.verhalenbank.49731
Ze zèie vroeger wel, Opte Hoedieks”, een stuk diek bé’j de Wieringenhoek, doar liep vroeger soaves duk ’n been. Aanders niks as één been. En da liep doar mar wa rond. Soms was er ok nog ’n klein lichje op ’t been. Da was nog griezeliger. De minse waren er bar bang vur. Ze zèie wel tege de kiender: “Kom soaves nie te loat thuus, aj over de Hoedieks mot....
nl.verhalenbank.45930
Ze zèje vroeger: “Ien de kersnach um twoalf ure proate de pèrd”. D’r ware op ’n boerderé’j drie knechs. De kleine knech was ’n grappemaker, die de grote knech er wel es tusse noom. Op ’n kersoavend zèj tège den bouwmeister: “Nou moj toch es heure. Vannach zulle de pèrd wer gon proate”. Den bouwmeister doch: “Dor mot ik toch es meer van wete”. En hi–j...
nl.verhalenbank.49713
Ze zèje vroeger wel, da Dot [Dora], ’n vrouw bé’j ons ien de burt, hekse kos. Mien moeder geleufde er niks van. ’t Was ’n goed mins, zèj ze. En ze von ’t bar lillek, dat de minse da zèje. Dot zèj tege moeder altied: “De dierbare vrouw”. As ze nijtjes [nieuwtjes] had, kwam ze die altied on moeder vertelle en dan was ’t ielke keer: “De dierbare vrouw”. Ze...
nl.verhalenbank.50308
Grötvoader, mien man en nog ’n por aand’re gienge vroeger duk same visse ien de Woal. Da gebeurde snachs. Op ’n nach ware ze d’r wer op uut gegoan. En toe mos mien man - hé’j was toe nog jong - de wach houe bé’j de vlieger. D’aander gienge visse en Jan mos zörge, datte vlieger nie wegdreef. Hé’j had ’n hort zitte wachte, toetie ienens iets zag ien de...
nl.verhalenbank.49776
Toe ’k nog zo’n kleine jong was en we duk bé’j de graves ware, miek moeder ons wel es bang metten boekjel. Ze zèj dan: “Aj te kort on de kant van de graaf kom, kumten boekjel met ’n langen hoak en die trekt ou d’r ien”. Da wier natuurlijk gezeid um ou bé’j de sloot weg te houe, omdat ’r gevoar was vur verdrinke. ’t Zelfde zèje ze, as ge te diep over de...
nl.verhalenbank.50433
Voader was no Oarum gewes en gieng soaves loat no huus. Da gieng vroeger allemol te voet. Halfweg Huse ston ’r ’n groot gespens opte weg. ’t Was ’n gedoante es ’n pjerd mè gloeiende oge ien de kop. Voader dorster nie vörbé’j. Hé’j gieng ’n hele umweg make. Mar ’t pjerd liep medd’m mee over ’n aandre weg, dezelfde kant op. En toe voader op ’t eind van de...
nl.verhalenbank.50222
Werwolve zien altied kjels of manne. Hekse altied wief of vrollie. ’n Werwolf is ’n kjel, die nou en dan gedwonge wur um zien eige te veraandere ien ’n wolf. Dorvör het ie ’n wolvepak of wolvevel nodig. Ze numen ’t duk ’t vel. Daddis èrs verstoppeld. Duk ien ’n holle knotwilg - ge wit nie in welke - of èrs aanders, woar niemes ’t zuke zal. Op ’n oavond...
nl.verhalenbank.49656
Ik gieng es ’n keer smèrs heel vrog ’t pjed hoale ien de wei. ’t Was nog donker en ok nog mistig. Toch had ’t pjed gaauw gevonde. Ik deej ’m den helter on de kop en woj nor huus goan. Mar ik kos ’t hekke nie mer viende. Ure lang heb ik rond lope dwoale mè ’t pjed on den helter. ’t Was toch te gek. Honderde kere had ik ’t pjed uut de wei gehold en altied...
nl.verhalenbank.50189
Doar het ik ok wel es van gehörd. Voader vertelde d’rover. Hé’j zei: “Och da’s mar bedonderderé’j”. Iemand deej ’n vel um en dan kroop ie soaves as er minse langs kwame over de weg, of van den enne kant van den diek nor den aandre kant. Um de minse bang te make. Voader zag ok es ’n keer zo’n werwolf. Mar hé’j groop zien stok en sloeg de werwolf op zien...
nl.verhalenbank.50474
Vroeger mos er snachs bé’j ’n dooie gewaakt worre. Da deje minse uut de burt of goeie kennissen of niet-noaste familie van den dooie. Altied met zien tweeë. Want allinnig dörfde da de meste minse nie.
’n Schoenmaker zèj altied, da hé’j da bes alleen dörfde. ’n Poar grappemakers zèje: “We motten ’m er es tussen neme. As één van ons zien eige dood hil en...
nl.verhalenbank.50455
Ja, van kankerpoppe hebben we duk zat gehörd. Ze hadden ’t er vroeger altied over. Bij bultjes en ontstekingen, die wa lang duurde, waren de minse al drek bang vur kanker. Ze hoalde dan bij de kankervrouw of -kjel popkes. De inhoud mos op te zieke plek geleid worre. En de patiënt mos drie dagen en nachte wakker blieve. Aandre mossen er dan bij waken, dat...
nl.verhalenbank.50242
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
