2.13. Hein Hurkmans en eene kat
Als deze man, in de vorige eeuw, zeer dikwijls van het Hof (Bergeik) naar den hoogen Berkt ging, zat gedurig op het pad, hetzij hij alleen of met gezelschap voorbijging, eene groote kat. Op zekeren laten avond dat zij weer o pdezelfde plaats zat, werd zij door een van Heins gezellen geslagen en liep oogenbhkkelijk weg; doch...
nl.verhalenbank.50053
No. 163. Hein Hurkmans ging dikwijls 's avonds van het Hof te Bergeik naar den Hoogen Berkt, en altijd zat er op zijn pad een groote kat. Op zekeren avond sloeg een van Heins gezellen het dier en 't liep onmiddelijk weg; maar toen ze wat verder gekomen waren, zagen ze in de heg een vrouw zitten die haar muts opzette. Zoo gemakkelijk kan een heks zich in...
nl.verhalenbank.46912
No. 321. De klok in de kerk op het Hof te Bergeik werd sinds eeuwen 's avonds om negen uur geluid, tot dat dit in 1830 tijdens de Belgische opstand werd verboden.
Lang geleden was een aanzienlijk heer in het moeras tusschen Bergeik en Neerpelt, door de duisternis misleid, verdwaald. Plotseling hoorde hij een klokje luiden, waardoor hij den weg terugvond....
nl.verhalenbank.48322
No. 146. Bij zekeren Brouwers op het gehucht Weebosch te Bergeik stierven geregeld de jonge kalveren. De huisgenooten en buren meenden vast en zeker dat een heks daar de schuld van was. Op een laten avond, toen de vrouw van Brouwers het kleine kind waschte, zag ze een groote kat met lange snorren door het woonvertrek in den stal kruipen. De verschrikte...
nl.verhalenbank.46876
No. 131. Op een laten avond keerde Jan Prinsen, die in Eersel woonde, van Bergeik door de Bergerhei naar zijn woonplaats terug. Op een gegeven oogenblik zag hij op de hei vier katten, die poot aan poot dansten en zongen:
"Nichtje heeft een stiklijf aan;
het is gestikt met zijde."
Toen de katten met dat dansen en zingen gedaan hadden, lieten ze onder...
nl.verhalenbank.46836
2.55. Een dansende haas
Op eenen avond ging een man in 't Eind wonende, door den weg van de Broekstraat naar 't dorp te Bergeik. Eensklaps staat een haas tegenover hem in de straat, op zijne achterste pooten te dansen en te springen. De man joeg hem met zijnen stok weg; doch heeft dit nog tweemaal gedaan, want de haas herhaalde even dikwijls zijne grap....
nl.verhalenbank.50093
2.51. Eene sprekende kat te Bergeik
M. van Otten en P. Hoeks gingen op eenen laten avond den weg die het voorste met het middelste Loo verbindt, toen zij eene kat op de leuning van den vonder zagen zitten. Een der genoemde jongelingen sloeg ze met eenen stok, zoodat ze in 't stroomend water tuimelde, waarna zij opsprong en weder op de leuning kwam zitten....
nl.verhalenbank.50092
2.7. De gloeiende menseh
In de heide tusschen Eersel, Duisel en Knechsel ziet men in bijna eIken donkeren avond of nacht, eene gloeiende figuur, in de gedaante van eenen mensch, die voor een Engelschen soldaat gehouden wordt. Men zegt dat deze aldaar begraven is, toen in eene vorige eeuw de Engelschen in deze streken gelegerd zijn geweest. Van dien tijd...
nl.verhalenbank.50047
No. 110. Jan Hurkmans van Bergeik die beter als de dokter het vee wist te genezen, en daarom dag en nacht op pad was, is nog nooit zoo geschrokken, als dien avond van het jaar 1840, toen hij om negen uur van de Broekstraat naar het Hof terugkeerde.
In de Hoolstraat hoorde hij een zonderling hijgen en steunen, voor hem op het pad. Daarom sneed hij van de...
nl.verhalenbank.46798
No. 99. In de eerste helft van de vorige eeuw heeft geen spook zooveel van zich doen spreken, als de spookhond van Bergeik. Meestal vertoonde het dier zich 's nachts tusschen het dorp en de Broekstraat, waar het den voorbijgangers den schrik op het lijf joeg.
Op zekeren nacht kwam iemand langs de Zandkuilen, waar sinds jaren een eikenbosch staat. Daar...
nl.verhalenbank.46749
2.62. Het spinnende spook te Bergeik
Van het voorste Loo placht, nog kort geleden, een voetpad naar den lagen Berkt te geleiden, waar het, bij een weiland, eenen eikenwal of eene hegge doorsneed. Op dit punt moet het vreeselijk gespookt hebben, want zeer velen konden deze plek niet voorbij, zonder beweging of vreemdsoortig geluid van heksen en geesten te...
nl.verhalenbank.50103
2.90. De katten met de bokaal
Op een laten avond keerde eens Jan Prinsen, een moedig man, die in een gehucht van Eersel woonde, van Bergeik door de Bergerheide naar zijne woonplaats terug. Op een gegeven oogenblik ontwaarde hij in die heide vier katten, die daar poot aan poot dansten en zongen. Duidelijk hoorde hij haar herhaaldelijk de woorden zingen:...
nl.verhalenbank.50150
2.64. Een spokende hond te Bergeik
Geen spook te Bergeik schijnt in de eerste helft dezer eeuw zoo menigmaal ontmoet te zijn dan dat hetwelk tusschen het dorp en de Broekstraat, ofwel noordwaarts dit gehucht aan het binnenpad, des nachts de voorbijgangers verschrikte. Moeste ik al de gevallen hiervan meedeelen, dan zou ik gewis al te lang zijn. Daarom...
nl.verhalenbank.50105
2.60. Een gedrocht zonder kop en pooten
Jan Hurkmans te Bergeik, die sinds eene reeks van jaren altijd gedienstig is om het vee van verschillende kwalen en ongemakken te genezen en die vooral om deze reden gedurig dag en nacht op weg is, verklaart altijd nooit zoo ontsteld te zijn geweest, dan toen hij op zekeren avond ten 9 uren, omstreeks het jaar 1840...
nl.verhalenbank.50101
2.19. De kaboutermannekens te Bergeik
In het midden der vorige eeuw woonden er nog Kaboutermannekens op enkele plaatsen te Bergeik. Niet verre noordwaarts den molen ligt een regelmatige heuvel, de Kattenberg geheeten, waarop in vorige tijden ook de vergaderingen en danspartijen der katten gehouden werden. Dezen heuvel hadden de Kaboutermannekens met holen...
nl.verhalenbank.50059
2.63. Spokerijen op eenen molen
Gedurig werd een mulder, wanneer hij des avonds of in den nacht zijnen molen bemaalde, door heksen in kattengedaante geplaagd, en wel zoo erg, dat hij noch zijn knecht nauwelijks in den molen durfden verblijven. De molenaar vertelde dit geval eens aan een armen rondreizenden molengast (een zoogenaamde hegmulder), die zich...
nl.verhalenbank.50104
2.26. Het spook aan de brug te Borkel
Als men de brug tusschen Borkel en Schaft over was, werd de voorbijganger eenen hond zonder kop, ter grootte van een kalf gewaar, die dan een kleinen afstand, vóór of ter zijde hem ging. Dit spook hebben zeer vele menschen des avonds gezien, doch echter alleen als 't donker was. Het deed niemand kwaad. Verscheidene...
nl.verhalenbank.50066
2.24. Het peerd zonder kop
Verscheidene inwoners te Westerhoven zien 's avonds of 's nachts op 't schoolplein een dier, het best aan een peerd gelijkende, doch zonder kop, staan of gaan. Een en ander, minder huiverig dan velen, naderden het, doch dan was het altijd plots en ongemerkt verdwenen.
nl.verhalenbank.50064
In Bergeijk liep vroeger een weg naar de lage Berkt. Naar men vroeger beweerde, en sommige ouden van dagen beweren het nu nog, zat daar 's nachts altijd een heel klein vrouwtje van maar enkele centimeters hoog, tegen een heg geleund. Ze had altijd twee strengen garen om haar hals. Toch zei ze steeds: 'Ik zou naaien als ik garen had.'
nl.verhalenbank.49847
Een tweehonderdvijftig jaar geleden woonde er in Oost-Brabant een man die herbergier was en een herberg had die 'De Bonte Os' heette. Hij was niet alleen herbergier, maar ook nog zo'n beetje boer en hield er zelfs een knecht en een meid op na. Als deze nu het werk van de dag niet af hadden kunnen krijgen, ging de herbergier naar de heide om de hulp van de...
nl.verhalenbank.49831
