Myn heit en mem wienen ris in kear to jounpraten nei Surhuzum, dêr't in muoike fan my wenne. It wie al let doe't se weromkamen. Hja roannen by de fyts lâns, hwant hja mochten graech kuijerje en 't wie moai helder ljochtmoannewaer.
Doe seagen se allebeide Everdien der oan kommen, dat wie de dochter fan 'e doomny. Doe't hja omtrint oan har ta wie, waerd se...
nl.verhalenbank.37397
Noait midden op 'e wei rinne by joun, seinen de minsken froeger altyd. Ien fan 'e Dwarsfeart roun ris mei syn maet midden op it paed.
Doe sei syn maet: "Even oan kant, even yn 'e berm."
It duorre even, doe sei er: "Gean nou mar wer op it paed. Der gong ús nyskes in lykstaesje foarby; dy is ús nou al passeard."
nl.verhalenbank.37144
In kammeraet fan my hat us in pleachbeest njonken him hawn. Hy roan op in joun allinne. Der kom in grouwe houn by him, dy roan deun tsjin him oan. Doe't er yn it doarp wie yn 'e buorren, gong de houn wer fuort.
nl.verhalenbank.23865
Dan zetten ze 's avonds de riek in 't land, tussen de aardappels. 's Morgens
waren de manden vol, daar zorgden de kabouterkes voor. Maar 't
kwam niet uit.
nl.verhalenbank.126799
Yn Villa Nova oan diz kant Ljouwert is een great hek. As se dat jouns ticht dienen wie it de oare moarns altyd wer iepen.
nl.verhalenbank.27220
As skoanheit yn 'e wike nei syn wurk ta wie, siet skoanmem altyd allinne. Nachts wie se ek allinne thús. Faek is it gebeurd, as se jouns by de lampe siet, dat der dan ynienen hwat by 't dak delglied en dan gong de lampe út.
nl.verhalenbank.33137
Frijmitselders timmerje alle jounen oan har hûs, dat rekket noait klear.
nl.verhalenbank.20413
Rond de Neerkant woonden weerwolven. Op donkere wegen sprongen ze 's avonds bij de mensen op de rug.
nl.verhalenbank.46146
De boezejeude...zal wel met de joden te maken hebben. Er ben zoveel verhaalties van de joden.
Denk er om....boezejeu!"...als je 's avonds in het donker over straat liep...
nl.verhalenbank.43943
Hylke Tjipke kom by Tsjits op in snein-to-joun. Sy wienen togearre bûtendoar, doe kom der in fanke oan kuijerjen. Doe't it fanke Hylke en Tsjits dêr stean seach, gong se werom.
"Bistû dêr, Tryn?" frege Hylke, hwant hy miende dat it syn suster wie. Mar it fanke sei neat en kuijere fierder. Tjipke gong har nei. Sy roan it hûs foarby en gong de kant fan de...
nl.verhalenbank.16879
Tegenwoordig gelooft men hier niet meer aan. Van mijn grootvader heb ik dikwijls horen vertellen dat er op ons dorp een vrouw was, die, zo men dat noemde, kon toveren. Als men haar beledigde was zij in staat om, als u 's avonds op eenzame landwegen liep, het u moeilijk was om vooruit te komen. Zo ook wanneer iemand met een paard in het land werkte was het...
nl.verhalenbank.13337
By 't Blauhûs wie jouns altyd hwat gerinkel yn 'e sleat.
nl.verhalenbank.23021
As men jouns gjin bisite mear ha woe, gong men hinne en set op 'e daem in streek mei de klomp en dêr in krús oerhinne.
nl.verhalenbank.17543
"'s Avonds laat ging men niet langs 't Laantje bij het kerkhof. Men had er angst van."
nl.verhalenbank.42231
Op in joun kaem ik mei ús heit by ús beppe wei. Doe sei heit: "Toe jonge, gean dêr út dy spoaren wei. ('t Wienen doe noch sânpaden) Wy bliuwe even stean." Hy sei net: "Ik sjoch in lykstaesje," mar dy hat er dêrom wol sjoen.
nl.verhalenbank.17340
M'n vader en moeder woonden bij een oude boer in Almkerk, in een gedeelte van een boerderij. Mijn moeder zat 's avonds alleen in huis, en dat was een beetje een griezelig huis hoor, vond ik. Toen hoorde ze iemand roepen, 's avonds. Ze ging kijken maar er was natuurlijk helemaal niks te zien. M'n moeder was helemaal over d'r toeren want ze ging weer kijken...
nl.verhalenbank.12576
Op 'e Skieding is in poeltsje, dat neame se de Janke-dobbe. Dat is neamd nei in sekere Janke, dy't dêr fordronken is.
Nei dy tiid spûket Janke dêr. Guon biweare dat se har dêr by joun omdwelmjen sjoen ha.
nl.verhalenbank.36952
Heit fortelde: Op in jountiid wie 'k oan 'e âlde singel by Kûkherne. Dêr woarde ik ôfgryslike kjel. Der sweefde my samar ynienen in stik guod foarby. Ik tocht earst net oars as it wie in man, dy't út 'e broek moest en dy't my kjel meitsje woe.
Ik wie lulk en sei: "Dy't my dêr sa kjel makket, dy stjert fan dizze man syn hân."
Mar doe wie 't samar ynienen...
nl.verhalenbank.16049
Me waere in 1944 ok gevacueêrd voo de Duitsers in me ao aoles achter motte laete. Ma in juni 1945 mochte me trugkomme in netuurlek zō gauw mogeluk geperbeerd om wi mee ’t vissen te beginne. ‘k È m’n bôôt wi in orde ebracht in in ’t waeter eleid. In goed, noe was ’t aolef juli in un êête weke. ’s Aeves gieng d’n damp over ’t land zō’n meter ôôge. In ik ma...
nl.verhalenbank.46520
To Bennema-state yn Hurdegaryp geane jouns tolve ûre de hekken altyd iepen.
nl.verhalenbank.38233
