Sterke Ynse fan Bakkefean kaem us by de smid. Hy moast in furke meitsje litte, mar de smid hie 't op dat stuit op syn manier to drok. Hy hie der net rjocht sin oan, fornaem Ynse wol.
Ynse moast mar even geduld dwaen, sei er.
Mar Ynse tocht: "'k Sil dy wol ha."
Doe 't tiid wie fan kofjedrinken gong Ynse stikum nei 't ambyld ta en sette dat bûten op 'e...
nl.verhalenbank.21012
Marijke Hofstra fan Wijnjeterp tsjinne by de boer. Hja hie de hiele dei tsjerne, mar koe noait gjin bûter krije. Doe gongen se nei âlde Sipke Halbertsma ta om rie. Dy sei: "Jimme moatte de trêdde bast fan 'e flearbeam yn in pûdtsje dwaen en dat oan 'e polsstok bine." Doe kom der bûter.
De boer wenne yn Haulerwyk, 't wie ús buorman.
nl.verhalenbank.20792
In neef fan my en syn faem en ik mei myn feint ha ris mei ús fjouweren nei de wiersizter ta west. Dy wenne to Ljouwert, achter oan 'e Nijstêd.
Wy hienen bisluten it minske to grazen to nimmen. Myn neef gong njonken my sitten en myn feint by de faem fan myn neef.
Mar it earste dat it minske sei, wie: "Jimme hearre sa net to sitten. Jo hearre dêr by en jo...
nl.verhalenbank.21045
Us jongste fanke wie alve jier âld. It wie sa'n skoalfanke. Wy leinen mei 't skip by Drachten, yn 'e Lange Wyk. Sy wie mei Jan, in jonkje fan skoalle ta gien en togearre wienen se oan 't hoepeljeijen.
Doe krigen dy beide bern dropkes fan in frou, fan Ale Bigge.
Doe't se thúskaem hie se smoarge hannen. Ik sei: "Hwat hast hawn?"
"Dropkes fan Ale Bigge", sei...
nl.verhalenbank.20800
Alde Berend Posthumus hie in wikseldaelder. Hy hie allegear nij spul yn 'e hûs en 't kòe allegear. Hy moest oppasse dat er dy daelder noait hielendal útjoech. As skilde it mar ien sint dan wie 't wol goed.
Hy hie dy daelder krigen fan 'e duvel, waerd der sein.
Hy hie op in nacht mei in kat yn 'e sek op stap west nei de Haule. Dêr wied er op 't tsjerkhôf...
nl.verhalenbank.20651
Minsken dy't bitsjoend wienen, hienen gauris krânsen yn 't holkessen. Dat wie it wurk fan 'e tsjoenster. Sadré der trije krânsen fol wienen, dan wie deselde dy't bitsjoend wie, dea.
De krânsen moasten der úthelle en forbarnd wurde.
As men froeger mar in bultsje yn 'e fear fielde, dan woarde it kessen al lostoarnd, fral as der in tsjoenster yn 'e buert...
nl.verhalenbank.20790
Op 'e Haule wenne in boer, dy hie in arbeider. As dy arbeider moarns kaem, siet der in swart hountsje op it houtsje, dêr't er oer hinne moast. Dat hountsje liet de tosken sjen, as dy arbeider der oan kaem, dat hy wie der eins mar hwat bang foar. Dan moast de boer earst komme, hwant it hountsje gong net in striebreed út 'e wei. As de boer kaem, gong 't...
nl.verhalenbank.20708
Us heit tsjinne by de boer. Dat wie Hindrik Berga to Koudenburg by de Haule. De boer hie twa hynders, in swart en in brún. It swarte hynder waerd siik.
Foar dat sike hynder moast heit nei it Swartfean ta. Dêr wenne Hinse Jehannes de Boer. Dat wie in duvelbander, mar ek in hiel bikwame féarts. Heit hie hwat hier út 'e manen fan 't sike hynder meinaem, mar...
nl.verhalenbank.21262
Yn 'e Tsjûkemar by de Lemmer, op 'e Súd-hoeke fan 'e mar is in tsjerke forsonken mei it tsjerkhôf der omhinne. Boppe de tsjerke leit in tonne mei wite en swarte blokken. Dat is in beaken. By helder waer kin men stiennen en alles sitten sjen. Alle founeminten binne dêr noch. Wy ha dêr wol yn fard.
nl.verhalenbank.21052
Achter de Saiter, dêr koe noait in skip lizzen bliuwe. Wy ha wol mei guon praet, dy't dêr nachts weifearn binne. Dan wienen de touwen samar fansels los gong. Soks is dêr faek gebeurd. Se seinen dat dat it wurk fan 'e lange Sleatterman wie.
't Is Hattum Hoekstra fan Earnewâld ek al us in kear oerkaem. Hy is doe midden yn 'e nacht nei Warten fearn.
nl.verhalenbank.21046
As der in bijker stjert, moatte se dat de bijen oansizze.
Bearn bijker fan Kromhoek hat bijen op ús heit en dy's fjild hawn. Hy hie wol fyftich kuorren by Wopke Lap op Waskemeer. Op dy plaets wennet nou Vogelzang.
Doe't Bearn bijker stoar, hearden se dat de bijen allegear oan to sizzen. Mar sy woenen net leauwe dat soks noadich wie.
Doe binne se hinnegien...
nl.verhalenbank.21047
Us heit en dy syn âlden wennen yn 'e Haulerwyk. Nou heart dat by Waskemeer.
Doe't ús heit in jonkje wie, hat er bitsjoend west. Beppe hie in buorwiif yn 'e rekken, hwant dy gong der foar, dat se wol omgong hie mei de kweade.
In tsjoenster mat ienkear yn 'e sawn jier ien deatsjoene foar satan.
Mar beppe woe earst wissichheit ha foardat se it buorwiif...
nl.verhalenbank.21053
Myn suster is nou tolve jier wei. Sy wie frijgesel en tsjinne yn Amsterdam. Op in kear hie se nei in freondinne ta op bisite west. 't Wie op 'e joun. Hja roan werom lâns de Hearegracht. 't Wie dêr stil. Doe kaem der ynienen in keardel fan achteren oan en dy kaem har op side. Sy koe syn fuotten net sjen. 't Wie krekt as sweefde er.
Hy sei tsjin har:...
nl.verhalenbank.21051
Dy't mei de helm geboaren is, is kûgelfrij. Der wurdt ek wol sein, dy't in helm kocht hat en yn syn bisit hat, dy is kûgelfrij. Yn de regel wurdt de helm forkeard ôflutsen. De helm is in lyts trijehoekich stikje fel. It mat nei boven ta lutsen wurde. Dan krijt it bern gjin lêst en hoeft er letter neat to sjen. Mar gewoanlik lûke se it nei oerdwars ta ôf....
nl.verhalenbank.21050
Wy wienen us mei 't skip to Feanhuzen. Dêr soenen wy turf weihelje. Doe siet dêr in slangenêst ûnder in ring turven. Heit stiek in grouwe slange dea. Dy hie in giel kroantsje op 'e kop. Doe seinen se tsjin my: "Dû mast dêr wei!" Fan alle kanten kamen de slangen opsetten. Ik bin hurd útnaeid, mar heit noch folle hurder. Allegearre naeiden wy út, hwant it...
nl.verhalenbank.21044
Der lei in skipper yn Dokkum by de Bonifaciusfontein. De man die noait in slach en leefde der goed fan. Hy hie twa soannen.
Hy hie in sokke of in hoas, dy brocht er nou en dan ûnder 'e piip dy't oer de Strobosker feart lei. Dy hong er oan in toutsje. Dêr ûntfong er it jild yn. Dat krige er fan 'e duvel, dêr 't er him oan forkocht hie. Dêr leefden se fan.
nl.verhalenbank.21008
Frijmitselders ha in wikseldaelder. Dy komt altyd wer.
nl.verhalenbank.21009
Der wie in skipper dy seach by de Potmarge altyd in neaken berntsje, dat by him by 't roer opkaem. It wie dúdlik dat it berntsje in winsk hie. Hy helle der in doomny by en doe sei it berntsje, de skipper moast nei de Wurdemerdyk tagean yn Ljouwert op dy en dy tiid. Dan soe dêr in dame rinne yn 't swart, dy't in pakje yn 'e hân droech. Dat pakje moast er...
nl.verhalenbank.21010
Gekke Jelke wenne yn 't Donkerbroekemerfjild.
Ik wie achttsjin jier âld en wy gongen us mei in pear fan ús maten dêr hinne. Hwant der waerd biweard, it doogde dêr net, en dêr woenen wy mear fan witte.
Wy gongen der foar de gleskes stean. Ut in readkoperen kofjetsjetteltsje geat Jelke kofje yn twa reaukes dy't op 'e tafel stienen. By 't ynjitten fan 't...
nl.verhalenbank.21011
De hynstetram fan Dokkum ried oer Moarmwâld en Feanwâlden. Mar tusken de Falom en Feanwâlden hienen jy de Skilige Piip. Gauris gebeurde it, dat de hynstetram dêr om ien ûre yn 'e nacht net fierder woe. Dan stegeren de hynders en hienen se it brûs op 'e bek. Dan moasten se út 'e rails wei. 't Wie mar in meter of hwat. 't Gebeurde op bipaelde tiden. Mar...
nl.verhalenbank.21007
