Datasets - ISEBEL

Mich: En ook zo'n jongen op m'n ouwe school, die had ook een huis in Turkije, gingen ze daar op vacantie, gingen ze 's nachts water halen want ze hadden dorst, uit de put, ging-ie met z'n moeder mee, en toen hadden ze beweerd dat ze allemaal spoken bij die put zagen. HD: O Ja? Mich: Was 's nachts, midden in de nacht. Maar hij had 't gezworden, en je...

deken

nl.verhalenbank.18600

Dat heb ik zelf indertijd nog meegemaakt. D'r was bij ons in Reeuwijk een jonge, die ging naar z'n meissie. Toen die terugging weer op huis an en toen die over de brug ging, zag die spoke lope. Hij weer terug naar 't huis van z'n meissie. Dat is echt gebeurd, een spook met wit over z'n hoofd.

angst

nl.verhalenbank.70553

Geesten kan je zien in de bomen. Het zijn net witte wolken. Ze gaan door de toppen van de bomen.

bomen

nl.verhalenbank.50930

Ik heb hier nog iemand gekend met een wit laken om, die zat altijd binnen. Maar ze gingen d'r voor op de loop.

angst

nl.verhalenbank.125558

Gedaanten in het wit, die had je vroeger in Benschop, Lopik en Polsbroek. Ze liepen langs het water en over het water. Ze dansten en maakten muziek.

dansen

nl.verhalenbank.50602

Bij 't Slot, daar spookte 't vroeger. Dan zagge ze d'r een in 't wit.

dood

nl.verhalenbank.70517

Moetingen yn 'e mist 'Op in kear wie der ien ferdwaald yn 'e Spoeketsiene; dat kin barre mei mist. En doe kaam er de wite mannen ek tsjin—dy geasten dan. Doe seinen se: Wat moatsto hjirre? Hy sei: Ik moat nei hûs ta!—No, dan bist op in hiel ferkeard paad! Ja, hy sei, mar ik kin 't paad net fine! No, it spoek sei: Dan moatst mar sjen, ast in sleatskant...

bodem

nl.verhalenbank.13686

Spookplaatsen had je hier ok. Bepaalde plaatse, daar 't altijd te doen was. Op 't Hoge End, op den Dool. Daar bleve mensen stilstaan, ze konde d'r eige niet meer bewege. Dan zagge ze een schim, ze grepe d'r naar, maar 't ware niet te grijpe. Prate deje ze ok niet. Ze ware zwart of wit, dat was verschillend. Als je in 't paardepad liep daar zatte die spoke...

achtervolgen

nl.verhalenbank.57821

E., een vrouw uit IJmuiden, werkte in het vroegere psychiatrisch ziekenhuis op de grens Bloemendaal Santpoort. Het zit tegenover de Ruïne van Brederode. “Ik heb 2 jaar op dat terrein moeten werken, omdat onze afdeling met dementerende ouderen uit het ziekenhuis in IJmuiden moest. Ik kan je 1 ding zeggen als je in geesten gelooft. Daar is het echt eng!!...

angst

nl.verhalenbank.49179

Hjir op 't spoar fan 'e brêge ôf en dan de kant út nei Feanwâlden dwelmje altyd twa famkes om. Dy spûkje dêr. Se ha in wyt ding om har hinne en in string bloed sit har om 'e hals hinne. Dy famkes ha se froeger de hals útsnien. Nou kinne se de rêst net fine.

brug

nl.verhalenbank.34604

Aan de bewoners van de Westkaap van Walcheren (Westkappel) was door de goden opgedragen de geesten van de doden naar Engeland te voeren. Alle nachten, als het ganse dorpje sliep, werden de vissers door een geheimzinnig kloppen op hun wit-zwarte deurtjes gewekt. Dan daalden ze af naar het strand en aan de voet van de dijk vonden zij de boten liggen, slanke...

afroepen

nl.verhalenbank.48810

Daar woonde, lang gelegen, aan de Nesmerzijl, op de 'hörn' (hoek) tegenover het kleine eiland Baltrum, een visserman met vrouw en kinderen, helemaal op de ruimte. Hij zette fuiken in het diep voor aal of heek, en ook viste hij, door middel van 'haargen' (v-vormig vlechtwerk van rechtop staande takjes, twee centimeter van elkaar) buiten in het Wad op bot...

boot

nl.verhalenbank.128162

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur