Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Doe't ik in famke wie wennen wy yn Houtigehage.
Ik moest elke dei iten bringe nei in omke fan my, dy arbeide by mynhear Bogaerts. Dat wie in hiel ein rinnen.
Op in kear doe kom ik werom. Doe wie der in âld wyfke.
"Och heden, berntsje," sei se, "hwat mastû alle dagen in ein rinne. Hjir hast in apel."
't Wie in hiele moaije apel, mar ik doarst him net op to...
nl.verhalenbank.25618
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Hy joech nergens om. Hy hâldde in weddenskip mei guon, dat hy doarst wol by 't tsjuster nei 't tsjerkhôf ta en helje dêr in deabonke wei.
Deselden dy't mei him wedden, tochten: "Nou sille wy him dochs us bang meitsje." Foardat hy der wie, wienen der trije fan har nei 't tsjerkhôf ta gien. Sy hienen elk in wyt lekken om...
nl.verhalenbank.23453
As ien net stjerre kin mat men hinnegean en doch in knipke yn it nachthimd, hwant dat is dan op snein makke woarn.
Men mat noait op snein neilknippe, oars groeije de neils net wer oan.
nl.verhalenbank.36937
Oan 'e Noarderdwarsfeart wenne in man, dy wie mei de helm geboaren. Dy moest der út as der in lykstaesje to sjen wie by nacht. Die er it net dan lei er to triljen. Hy roan soms hiele einen de mieden yn. Hy woarde dreaun.
nl.verhalenbank.36923
Tiense Boomsma sawol as syn mem dy seagen altyd lykstaesjes fan tofoaren. Dan moesten se der ôf. Sy gongen dan yn 'e nacht foar 't glês stean. Dan telden se de minsken dy't der achteroan roannen en sy seagen nei 't hûs dêr't se weikamen.
Doe't it âld minske al bot siik wie en op bêd bliuwe moest, gong se der nòch ôf en dan bleau se hiele skoften foar 't...
nl.verhalenbank.24670
Boardzer Bruining fan 'e Boelensloane hat fan tofoaren in hûs yn 'e brân sjoen. Hy sei: "Dat hûs haw ik brânnen sjoen", en letter brânde it op.
nl.verhalenbank.24671
Yn Eastemar wenne in dokter, as dy jouns fan 'e pasjinten weromkom, moest er altyd oer it tsjerkhôf, dêr't in paed oerhinne gong. Dat paed gong oer in plankje, dat oer in droege sleat lei, om 't tsjerkhôf hinne.
In pear jongfeinten woenen in grap mei him úthelje. Hja krûpten ûnder 't plankje en doe't hy der oer gong seinen se mei in raer lûd: "Dû hast my...
nl.verhalenbank.36922
Guon hienen in toverboek. Dy't dêryn liezen koenen fan alles komme litte. Mar sy moesten itselde ek like hurd weromlêze, oars gong it net wer fuort en dat wie net bêst.
nl.verhalenbank.36936
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
Greate Jel wenne oan 'e Houtigehaechster wyk. It wie in tsjoenster. Hja hobbele yn 'e nacht mei in oanret skelkje foar op 'e planken om. Guon ha har dêr wol sjoen.
nl.verhalenbank.25619
Us beppe wenne oan 'e Dwarsfeart to Drachten. Elke saterdei kom dêr in boerefrou lâns mei in wite mûtse op en in koer ûnder 'e earm. Der wenne ek noch in frou njonken beppe en dy har bern rekke net goed. It woe mar net wer opknappe, it bleau gammel. De man sei: "It kin wol bitsjoend wêze." Sy krigen it kessen út 'e widze, dêr't it bern yn lei en sy...
nl.verhalenbank.11555
Yn Suwâld wenne in deagraver, dy hâldde der altyd bargen op nei en dy hied er samar fet. Net ien koe him bigripe hoe't er dat sa hie.
Der wennen yn Suwâld lju, dy hienen in famke, dêr wienen se o sa mâl mei. Sy hienen har in hiele greate moaije poppe jown, dêr't it famke altyd mei boarte.
Dat famke woarde siik en rekke dea. Sy bigroeven it bern mei de...
nl.verhalenbank.23450
Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...
nl.verhalenbank.36908
Yn Drachtster Kompenije wenne in man dy hie in siik hynder. It dier wie der slim oan ta. Doe gong dy man mei 't wetter fan 't hynder nei de duvelbander ta. Dat wie Hinse Jehannes de Boer fan 't Swartfean.
Hinse joech him in drank mei, dêr moest er fral goed op passe en dêr it hynder fuort fan ynjaen, hwant der wie haest by.
Dy man gong der mei op hûs ta,...
nl.verhalenbank.36920
Mei skoppenboer koenen guon in flesse jenever komme litte.
nl.verhalenbank.36934
Myn jonge - Jehannes - wie in jier of tolve, hy gong noch nei skoalle. Wy wennen yn 'e Houtigehage.
Op in kear gong hy der yn 'e nacht ôf en doe seach er skean nei in hoeke fan 'e keamer. Dêr bleau er mar nei stean to sjen.
Ik sei: "Jonge, hwat sjochstû dêr?"
"Ik sjoch in houten bakje," sei er, "mei in swart kleedtsje der oer."
Sahwat in jier letter...
nl.verhalenbank.24667
Aelsen Booi fan Houtigehage wie in broer fan myn skoanheit. 't Wie yn 'e nacht en hy gong de wei lâns. Doe waerd er ynienen samar oan kant set. Hy koe net fierder komme. Dêr hat doe in lykstaesje west.
nl.verhalenbank.24673
Antsje Snipel wie de beppe fan Boardzer Bruining. Hja gong foar in tsjoenster troch. Hja kom wol us by ús by de doar mei negoasje. Dan woe se der altyd yn om 'e bern to sjen. Mar ik doarst har der net ynlitte en liet har altyd bûten stean.
nl.verhalenbank.24672
Alde Wytse Kosak siet op in joun by de fjûrpot. Doe kamen der allegear soldaetsjes by him en dy marsjearden der fleurich op los. Se waerden ek wer wei.
nl.verhalenbank.36935
Ik hie in suster, dy wie der sa min oan ta dat hja koe 't net forneare dat se de bêdsdoarkes iepen dienen. Dan bigoun se to skriemen.
Der wenne tichteby in âld-minske. Dat wie in tsjoenster.
Dy hie 't bern yn 'e macht.
Doe krigen wy in ried fan ien: "Liz mar ris in deade kikkert del op 'e skoarstienmantel. Dan kin de tsjoenster gjin fet mear op har...
nl.verhalenbank.36909
