Datasets - ISEBEL

Op 'e Boelensloane rint in pleachbeest skean oer it lân hinne, it sjocht der út as in dikke swarte houn mei hiele greate egen en earen. In keppel fammen fan Boelensloane roan us yn 'e rige it paedtsje del dat likernôch by it Blauhûs bigjint en sa de kant út giet nei 't Fean ta. Doe seagen se de wjerwolf. Hy roan flak by har lâns.

dier

nl.verhalenbank.25178

Boardzer Bruining hie 't altyd oer lykstaesjes, dy't er fantofoaren seach. Hy wist altyd krekt yn hwat hûs as der ien stjerre soe. Mar dêr praet er nou net mear oer.

dood

nl.verhalenbank.25877

Yn Houtigehage wenne in âld man, dy sei op in kear: "Noch noait haw ik sa hwat raers sjoen. Se sloegen dêr freeslik yn elkoar om. It giet dêr wol sa bot op in skoppen en traepjen en fjochtsjen, mar it wûndere is, dat de iene fijân oan 'e ein de oare de hân jowt. Ik seach it tusken dy twa huzen troch. Ja, dy huzen binne der ek al net mear." Letter kaem op...

eind

nl.verhalenbank.11537

Foardat de tram hjir lâns ried ha de lju fan tofoaren iderkear wol ljochtsjes riden sjoen. 't Wie foartiermerij. 't Wienen wylde lantearnen dy't almar forweegden.

bewegen

nl.verhalenbank.25871

Heit syn mem wie o sa min. Mem wie nei har ta gong. Heit kom even letter. Hy wie oan 'e doar ta, doe stie dêr de kiste al, mei 't kleed der oerhinne. It kleed waeide in bytsje op, doe't de doar iepenkom. Doe't er yn 'e keamer stapte, wìe beppe der noch. Sy hat noch wol fiif jier leefd. Mar hwat heit foarút sjoen hie kom dêrom letter wol krektsa út.

dood

nl.verhalenbank.25868

Der binne minsken dy wurde mei de helm geboaren. As se dy helm fan tofoaren omheech lûke en sa ôfnimme, dan sjogge sokke minsken hwat. Dy helms woarden froeger troch de dokters foar in protte jild forkocht. Guon dy't sa'n helm hienen wienen kûgelfrij. Elkenien dy't sa'n helm hat, wurdt biskerme.

beschermen

nl.verhalenbank.28037

Boardzer Bruining, myn neef, kom us op in joun thús, doe tocht er: Hwat wappert dat by de glêzen. It glês wie omheechskoud en de gerdinen wapperen op 'e wyn. Der hie in deakistje oer de flier stien. Koarte tiid dêrnei stoar syn broerke. It kistje moest ûnder 't finster troch. 't Waeide nochal hwat, de gerdinen wapperen foar 't iepen finster. Alles hie...

broer

nl.verhalenbank.25605

Op 'e Houtigehaechster wyk hie ús buorfrou Jantsje in hiel soad katten byelkoar sjoen, dy hienen dêr forgadering by in wâl.

groep

nl.verhalenbank.25610

Doe't ús heit stoar sei Boardzer, op 'e dei fan 'e bigraffenis soe 't reinich waer wêze, hwant hy hie alles al fan tofoaren sjoen. Hy krige gelyk. It reinde dy deis.

begrafenis

nl.verhalenbank.25606

Ik hie in suster, dy wie net goed. Hja wie sawntjin jier. Doe reizge heit op in kear nei Joast Wiersma yn Jistrum om guod foar har. Ik gong mei. Wy gongen mei de hounekarre. Doe soenen wy op 'e weromreis yn 'e Boelensloane mei de karre om 'e hoeke, doe sei heit tsjin my: "Gean even fan 'e karre ôf, Jel." It wie by de hulzene hage. De karre moest even oan...

dood

nl.verhalenbank.28040

Yn 'e oarlochstiid is der in jonge forstoarn fan Atse fan der Heide fan Houtigehage. Skoanmem hie klear de lykwein fan tofoaren oankommen sjoen mei de hynders der foar. Hja wennen doe oan 't Spûkeloantsje ûnder Drachtster Kompenije.

lijkstoet

nl.verhalenbank.29414

To Houtigehage wenne in man, dy hat forkearing hawn mei in suster fan myn man. Hy hat ris forteld: Op in snein-to-joune seach ik ynienen dat der in streekje huzen fuort wie. It wie dêr gewoan lân woarn, dêr't neat mear op stie. Allegear gjers. Mar o, o, hwat gong it der dêr op dat lân alderheislikst oan wei! It gong dêr op in skoppen en traepjen en...

afbreken

nl.verhalenbank.11558

Myn dochter wenne oan 'e Folgerster loane. Moarns as har man fuort wie en hja foel wer yn 'e sliep, dan sprong der gauris hwat by har op bêd op 't fuottenein. As hja dan seach, wie der neat to sjen.

bed

nl.verhalenbank.25616

Us buorfrou, dat wie Ritske Aeltsje. Sy wenne op 'e Houtigehage. Dêr hie in berntsje bitsjoend west by harren. Doe gongen se nei 't boerke yn Eastemar. It boerke joech in drankje mei foar 't bern. Hy sei, de earste dy't foar de glêzen komme soe, wie de tsjoenster. Mar sy mocht it drankje net sjen. Doe't er thús kom hienen se de glêzen bihong en doe it...

aanraken

nl.verhalenbank.25600

Doe't ik noch by uzes thús yn 'e hûs wie hearden wy ris yn 'e nacht in hiele botte slach. Us hûs hie in hiel lyts bihyndich gonkje. 't Wie krekt as de slach dêr wei kom. "Hwat is dat?" sei heit. Wy hearden it allegearre. De houn blafte. Heit wie doe al net rjocht goed, mar hy gong der ôf om to sjen. Der wie neat. Heit gong wer op bêd. Heit woarde minder...

dichtbij

nl.verhalenbank.25166

't Is wol gauris gebeurd, dat, as der ien mei hynder en wein ried by nacht, it hynder ynienen stean bleau. Dan woe 't mei gjin stok fierder. Dan seach it in lykstaesje.

lijkstoet

nl.verhalenbank.25615

Wylde lantearnen seagen wy froeger faek. Dat wienen de ljochtsjes fan de lettere huzen, dy't der kom binne.

bouwen

nl.verhalenbank.25601

Jille Pultrum - dy't froeger winkelman wie - syn (skoan?)mem hiet fan Antsje. Dat wie myn suster. Har man siet ûnskuldich yn 'e gefangenis. Ik moest dêr nachts by Antsje sliepe, hwant sy moest bifalle. Doe't it har oan kom, sei se tsjin my: "Clare, wolst even myn mem helje?" Dy wenne dêr in eintsje fandinne. "Nim Jille dan mar even mei", sei se tsjin my....

begrafenisstoet

nl.verhalenbank.25167

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur