Datasets - ISEBEL

To Britsum linen twa reuzen tsjin 'e toer oan. Doe knapte de toer. Dy wie net bistand tsjin sa'n swier gewicht. "Ik brits 'em", sei de iene reus. Doe krige dat plak de namme Britsum. Dy reuzen wienen dêr yn 'e buert oan 't graven. (Sy ha 't my op 'e klaei forteld)

nl.verhalenbank.26073

Der wienen ris twa reuzen, dy wienen togearre oan 't feartgraven. Sy bigounen elk fan in kant en sa groeven se moai op elkoar yn. Mar doe't se omtrint oan elkoar ta wienen, kommen se ta de konklúzje, dat se net tsjin elkoar oer kommen. Doe moest it lêste eintsje wol krûm wurde. "Aah- krom!" sei de iene reus tsjin 'e oare. Dat hearden guon en doe neamden...

nl.verhalenbank.26070

152. "In die streken", zoo luidde het (en thans nog gaat dezelfde overlevering ter plaatse van mond tot mond), "in die streken woonden in oude tijden reuzen, die den Eltenschen berg opgekruid hebben. Toen zij daarmede bezig waren, liet een hunner onderweg een brok aarde van zijnen kruiwagen vallen, en dit brok is Montferland; sedert dien tijd Mondvol-land...

aarde

nl.verhalenbank.22512

Der wienen twa reuzen, in heit en in soan. Dy groeven de Rijn. Hja seinen neat, hwant de heit sei: As men praet kin men net arbeidzje. Hja wienen al in lyts eintsje oer de Nederlânske Grins foarby Lobith, op nei Pannerden. Doe bigoun de soan to praten. "Heit - " sei er. Doe sei de heit tsjin syn soan: "Astû net in pear hûndert jier dyn mûle hâlde kinst,...

afwenden

nl.verhalenbank.30174

Der wie us in reus, dy wie mei in feart oan 't graven. Dat die er mei in heale pream, it avensearde tige. Doe woed er efkes útpûste. Hy sloech ergens de hannen oer de tsjerke hinne en sei: "Hè, warch." Dat hearden guon en doe krige dat plak de namme Wargea. Doe skrabbe er de modder hwat fan 'e klompen ôf, en dy beide modderbulten binne dêr nòch altyd.

bult

nl.verhalenbank.20903

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur