Datasets - ISEBEL

Frâns wenne yn Surhuzum. Hy wie frijgesel en in dikke sûplap. Syn mem gong altyd bot tsjin dat sûpen yn. Hja warskôge him geregeld en sei: "Dit kin dy noch wol ris raer ôfgean." Mar hy spotte mei har wurden en hy flokte der grouwelich by. "Ik bin foar de duvel net bang", sei er. Op in snein-to-joun kom er wer thús. Hy wie smoardronken. "Hast nou al wer...

andersom

nl.verhalenbank.26216

Is men by nacht op in paed, dan mat men altyd oan kant gean, hwant dan is der gefaer. Dan kin der wolris in lykstaesje oankomme dy't jin oan kant set.

begrafenis

nl.verhalenbank.30962

Sjoerde Ael wie ek in tsjoenster. Wy mochten as bern abslút neat fan har oannimme, dat hie mem ús goed ynpepere. Sjoerde Ael en Stammerige Harm koenen beide troch de loft sweve. Sy koenen har ek yn katten foroarje.

aannemen

nl.verhalenbank.20021

As men op in slangekoaning trapet of men docht it beest hwat, dan bigjint er to fluitsjen. En dan komme alle slangen der oan en dy falle jin oan. Dan mat men hurd meitsje, dat men fuortkomt.

dier

nl.verhalenbank.22965

In minske mat nachts net midden op 'e wei rinne. Hwant dan kin 't gebeure dat er foar by in lykwein oprint en der achter by delfalt, en dan kin er in rare smeet meitsje.

dood

nl.verhalenbank.22970

Trapet men op in pod, dan kaem der tonger, waerd der froeger altyd sein, en as men in slak deamakke, ek. Mar dat wie bernepraet.

doden

nl.verhalenbank.30967

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur