Datasets - ISEBEL

Piter Poes wie duvelbander en wenne op Sumarreheide. Op in kear moest er nei in frou ta fanwege tsjoenderij. Hja wienen drok oan 't praten, doe sei de frou: "Ik mat even nei de panne mei sûpenbrij, oars siedt dy oer." Piter Poes sei: "Wachtsje, 'k sil wol even mei." Doe stie de brij in hiel ein boppe de panne, en dochs sea se net oer.

bezoek

nl.verhalenbank.25624

Yn Sumar, by 'de Koekoek' bigjint de Grabbeloane. Dêr spoeke it altyd. Dêr roan altyd in juffer om. Dêr hat in slot stien, dêr wenne in graef yn. Dêrom hyt it dêr Grabbeloane. Dêr is alris in kear in rydtúch mei in juffer der yn samar yn 'e groun sûnken.

graaf

nl.verhalenbank.25631

Der wie in âld minske, dat koe har yn in hazze foroarje. Sy wenne op 'e Harste. Op in kear, doe siet dêr in grouwe hazze, flak by hûs. Dy roan by 't hinnehok lâns. Ik sil dy, âlde tsjoenster, deasjitte, rôp der ien mei 't gewear. En hy rekke de hazze. Mar de hazze naeide út. It hier fan 'e hazze siet oan 't hinnehok. De oare deis siet it âld-wiif yn 'e...

dag

nl.verhalenbank.12260

De froulju wienen bang foar Jehannes Meerstra. Hwant as er it dwaen woe, liet er de froulju samar de klean útsakje. Dan stienen se neaken op 'e wei.

angst

nl.verhalenbank.21119

Der wie in man siik. Hy wenne dy kant út nei Burgum. De frou gong nei Piter Poes om in drankje. "Tink der om," sei Piter Poes, "ûnderweis binne der hounen, dy wolle 't drankje brekke." Der wie ûnderweis in houn by har opsprong en dêrtroch rekke de flesse mei drank stikken.

breken

nl.verhalenbank.25626

Jehannes Meerstra wenne op Feanwâldsterwâl. Dy koe mear as in oar. Op in kear doe wied er op in freed yn Ljouwert op 'e joademerk. Dêr wie ek krekt in gûchelder. Dy smiet hiel bot mei in poppe om. De minsken dy't om him hinne stienen, mienden dat it in bern wie. It bern gûlde moard en brân. Der wienen froulju by, dy bigounen ek al to gûlen, sa'n meilijen...

goochelaar

nl.verhalenbank.21118

Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot. Der siet...

betoverd

nl.verhalenbank.25637

Alde Jan Klompstra's Ael siet yn 'e earremoed. Hja moest sein ha: "Hwat woe ik graech dat ik fiif en twintich goune hie, as joech de duvel it ek." Hja gong de Pasterijelannen del en dêr foun se in briefke fan fiif en twintich goune. Mar sy liet it lizze.

arm

nl.verhalenbank.24516

Der wenne in frommeske yn Sumar, dat wie famylje fan Sterke Hearke. Hja luts samar twa kroadfollen jirpels troch de modder hinne. Net in keardel dy't it dwaen koe, hja die it allinne. Sy nom ek samar op elke earm in sekfol jirpels, dy't se nei de wâl ta sjoude. Hja skreau har Borger.

nl.verhalenbank.25634

Guon ha op 'e Wide Pet ûnder Surhústerfean in stem heard. 't Wie yn 'e winter, der lei iis. Der waerd roppen: "De tijd is verschenen, de man is er niet." Letter is der yn 'e Bouke-wyk oer iis in faem fordronken.

dood

nl.verhalenbank.20214

Der wie in frou forstoarn en dy woarde op it tsjerkhôf bigroeven. De widner bleau mei twa bern sitten. Dy bern gongen elke dei nei skoalle ta. Dan moesten se it tsjerkhôf foarby. As se middeis thúskommen seinen se tsjin har heit: "Heit, mem sjongt yn 't graef." De widner woe dêr yn 't earst net oan, mar op 't lêst gong hy der doch us hinne. En doe hearde...

achterblijven

nl.verhalenbank.20329

Dizze minsken hieten fan Boom, omdat it skippers wienen, dy't de boom brûkten. Jantsjen wie in great gewant frommes. Op in kear moest se foar 't gerjocht komme. Doe sei de rjochter tsjin har, doe't se har namme neame moest: "Je ziet er ook net uit als een boom. De takken ontbreken er alleen maar aan."

achternaam

nl.verhalenbank.32923

Yn Sumar wenne in âlde frou Hoekstra, dy hie yn 'e keamer rogge struid yn in romte, dan kom de duvel net by har.

duivel

nl.verhalenbank.21197

Dêr't nou Hamburg wennet hat earder in kastlein wenne, dy hat syn mem ophong, ek in hûs opbrând en syn eigen wiif forsûpt. Haeije Pyl fan de Tike (ek Haeije Klaphakke of Haeije Smyt oan 'e Balke) hat it foar him dien. Letter spoeke dêr altyd in dame yn 't swart. De kastlein joech him oan 'e drank oer.

alcohol

nl.verhalenbank.32464

Hil Mud wenne op 'e Sumarre Tike. Dy gong ek foar in tsjoenster troch. Dy mat ek wol bern bitsjoend ha.

betoveren

nl.verhalenbank.21182

Dêr stie de Ferkearde Alde Folkerts Antsje, dy wenne dêr efter op 'e Tike. Se wie, tink ik, sawat yn 'e midden fan 'e foarige ieu berne. Dy hie altyd ferhalen oer de duvel. Se moast dan yn har jonge jierren faak fan 'e Tike nei de Pein om boadskippen. Doe wienen dat noch houtsjepaden en dan de Tikefeart dêr lei in lyts houten brechje oer. 'En op dat...

bidden

nl.verhalenbank.12960

Der wienen trije bern, dy kommen by in âld-wiif. Hja joech dy bern elk in woartel. De mem sei: "Dy woartels net opite!" Hja die se yn 'e treppot. De oare deis sieten der trije kikkerts yn 'e treppot.

bewaren

nl.verhalenbank.32469

Ien fan 'e Tike hat my forteld: Ik (dit wie âlde Jan Potskipper syn wiif) stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy masten ite. Der wie net in minske to sjen yn gjin fjilden noch wegen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne. Ik woarde danige kjel en sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."

angst

nl.verhalenbank.12234

Wytse (van der Meer) en Rinskje wennen yn Burgumerheide. Wytse wie in plezierich man dy't altyd wille hie. Mar dat hâldde samar ynienen op mei Wytse. Hy woarde stil en hy seach altyd mar earnstich. Syn wyfke Rinskje frege him: "Is der hwat?" "Né," sei Wytse, "hwat soe der wêze?" Mar hy bleau altyd mar stil en earnstich. Rinskje frege al us wer en us wer,...

begrafenis

nl.verhalenbank.20330

Diuwke by Nacht spûke nei har dea yn Garyp fan 'e buorren nei Sumar. Der binne genôch dy't har sjoen ha. Dit is wrachtich wier.

dood

nl.verhalenbank.32481

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur