Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Dêr't de swel syn nêst bout, dêr komt gelok.
Dêr't de earrebarre tahâldt, ek.
nl.verhalenbank.22148
As der in wite flinter op jin ynkomt dan bitsjut dat dat men in brief kriget.
nl.verhalenbank.22158
Op in nacht moest ik der ôf to pisjen. Doe't ik de pot krije soe, koe 'k my ynienen net mear forroere. Ik moest sjen. Doe stie der in deafet by my yn 'e keamer, tsjin 'e muorre oan, tsjin my oer. Ik gong nei Tseard ta (har man), dy't op bêd lei. Ik sei: "Tseard, ik ha ús skeiding ek sjoen."
"Hâld dy stil en praet dêr net oer", sei Tseard. 't Wie sawn jier...
nl.verhalenbank.20104
De wylde lantearnen dy't wy froeger seagen, dat ha de fytsljochten fan letter west.
nl.verhalenbank.23419
't Is nou fiif jier lyn, doe kom myn soan us by my. Hy wenne yn Jistrum. Ik seach wol oan him dat der hwat oan skeelde.
Hy sei: "Sjocht mem noch wolris hwat?"
Ik sei: "Né, ik sjoch noait mear hwat en ik hear noait mear hwat. Dat hat de Heare my ûntnom."
Doe sei er: "Ik haw in eigenaerdich gefal hawn. Justerjoune, goed seis ûre, sieten wy by de itenstafel....
nl.verhalenbank.20113
Us heit sei us in kear tsjin ús mem: "Hwat is 't der hjir fannacht oan wei gong. Hwat ha se by ús yn 'e hûs oan 't timmerjen west."
It duorrre mar in skoftsje, doe woarde 't hûs forboud. Dat wie yn 'e Houtigehage, flak tsjin it hûs oer, dêr't nou myn suster wennet (yn Boelensloane; de wei is de grins tusken de beide doarpen)
nl.verhalenbank.20088
Myn broer Boardzer fan 'e Boelensloane is mei de helm geboaren. As jonge fan tolve jier moest er al hwat sjen. Nachts moest er der faek út. Dan gong er oan 'e kant fan 'e wei stean. Dan seach er in lykstaesje passearen. Dan wist er wol hwa't it wienen. Hy hat dat nou net mear. De Heare hat him der fan forlost. Hwant it is in straf as men soks hat. Mar der...
nl.verhalenbank.20089
Froeger wie der nou en dan wol us in wylde lantearne yn 'e Houtigehage. Dan kom der letter op sa'n plak in hûs to stean. Wylde lantearnen binne foarboaden.
nl.verhalenbank.20093
As in spegel delkomt, komt der binnen seis wiken in sippe deaden.
nl.verhalenbank.21986
Myn man syn heit kaem to forstjerren. 'k Wie op 'e bigraffenis. Doe't wy fan 't hôf werom wienen, hearden wy in hiele plof. Krekt as wie der in rút ynsmiten of in buordtsje út 'e diggelkast del kaem.
Mar doe't wy seagen, wie it de spegel, dy't oer de kachel hinne fallen wie. Hy lei yn alle diggels op 'e groun.
Ik sei: "Nou komt der in sippe deaden yn seis...
nl.verhalenbank.21987
Ik ha twa jier lang forkearing hawn mei in feint, dy hiet fan Oene. Dy syn broer wie mei de helm geboaren. Hy seach altyd lykstaesjes.
Op in kear wied er mei oar jongfolk op 'e wei.
"Even oan kant," sei er, "der komt hwat oan."
Mar de oaren seagen neat en laken him út en sy bleauwen stean.
Doe is ien fan har oer hynder en wein en alles hinne smiten. Hy...
nl.verhalenbank.21993
Alde Knjillis Veenstra wenne by 't spoar. Hy wie mei de helm geboaren. Hy útfanhûze wol gauris by syn suster.
Dy hat wolris forteld, as hy kom, dan rûme hja bûten alles op, hwat mar yn 'e wei lizze koe. Hwant it gebeurde wit hoe faek dat hy der nachts op út gong, en dan koe 't wolris gebeure, ornearre se, dat er oer dingen yn 't tsjuster stroffelje soe....
nl.verhalenbank.23770
Doe't ús heit (Thomas Bruining) stoar, wied er ien en fyftich jier. Hy hie de hjerstmis nei Dútslân ta west. (seizoenwurk) Dêr kaem er siik wer wei. It hiele winterskoft sukkele er.
Op in kear sieten wy by de itenstafel. 't Wie yn 'e Houtigehage. Heit sei: "Ik mat der even út." Hy lei de furke del. Hy kaem fuort net werom. Us mem (Thomas Klare) rôp: "Hwer...
nl.verhalenbank.20090
Doe't myn suster sauntjin jier wie kaem se to forstjerren. Sy lei o sa moai yn 'e kiste. Hja hie in glimk om 'e mûle. 't Wie och sa'n beeld fan in faem.
Der kaem in lapkekoopman út Dokkum by ús. Dy kaem altyd geregeld. Hy frege heit of er myn suster wol sjen mocht.
Heit naem him mei nei har ta en hy hat in prachtich gebet foar har útsprutsen. Hy hie der...
nl.verhalenbank.21984
Us heit tsjinne by de boer. Der wie yn dat plak in feart mei in brêge der oer. Op in kear doe stie der in protte folk by dy brêge. Heit wie der ek by. Doe hearden se in stem út it wetter wei: "De tijd is der al, maar de man is der niet." Dat woarde in pear kearen achter elkoar sein. Mar der wie neat to sjen.
Doe kom der in seas oan riden mei in hynder der...
nl.verhalenbank.20091
As der in lyk passeart, dat sjocht men lang altyd net. Mar men fielt it wòl oan jinsels. De minsken wurde dan oan kant reage. Dat is heit en mem ek us in kear oerkom. Soms mat men foar by de lykwein op en der achter wer by del. Fleden jier (1966) is 't noch gebeurd op 'e hege brêge yn Koatstertille. Doe siet ik yn 'e auto. Doe gong der hwat by ús lâns,...
nl.verhalenbank.20094
Myn man wie noch in jonge baes, hy wie hjir us op 'e wei mei oaren. Sy praetten hwat, doe hearden se yn 'e Kule timmerjen. Guon seinen: wy sjogge ljochten. Mar dêr stie net in hûs.
Letter is dêr boud woarn. Der binne nije huzen yn 'e Kule delset. Myn man hat it sels fan to foaren heard en sjoen.
nl.verhalenbank.23414
Myn man wie in great jonge, syn heit en mem leefden noch. Doe sei er op in kear: "Hearre jim Baeije wol roppen en razen?" De oaren seinen: "Wy matte der gau us hinne to sjen." Mar doe't se der hinne gongen wie der neat to rêdden mei Baeije.
Mar in skoft letter raesde se krekt sa as dy kear. Doe wie har bern forstoarn.
nl.verhalenbank.23415
Doe't wy famkes wienen, wienen wy jouns wol us by meester op it skoalleplein. Dat wie yn Frijstêd, tusken Broek en Ikkerwâld.
Jouns seagen wy allegear ljochtsjes. Dy forskeaten dan fan 't iene plak nei 't oare. Wy fregen meester: "Hwat is dat?"
Meester sei: "Dat binne wylde fûgels."
Mar ús mem sei: "Dêr matte jim letter mar us om tinke. Op it plak, dêr't...
nl.verhalenbank.22022
Doe't ik noch yn 'e hûs wie yn 'e Falom, rôp mem us op in kear: "Hiske, dêr ropt ien fan 'de krante!'"
Ik sei tsjin mem: "Gean mar hinne, mar der is neat. Nei in healûre komt de krante wol."
't Wie èk sa. In healûre letter waerd der roppen: "De krante!" En doe wie hy der werklik.
Dat wie alle jounen sa. Ik hearde 't altyd in healûre fan tofoaren al en nou...
nl.verhalenbank.22018
