Datasets - ISEBEL

Oan 'e Folgersterloane is in sydweike, tichte by de Noarderdwarsfeart. Dêr spoeke froeger in grouwe swarte houn. 't Wie in pleachbeest. Dat wie oan 't spoekeloantsje.

hond

nl.verhalenbank.27261

Op 'e ein fan 'e Boelensloane, tichte by 't Blauhûs, wie froeger in paed mei houtsjes. Dêr spûke it altyd. In soad minsken ha dêr hwat sjoen. Dêr kom samar in hiele greate man út 'e sleat wei stappen mei wol sokke egen yn 'e holle (as thékopkes). Dy roan gewoan mei de minsken op en dan wie er ek samar ynienen wer wei. Ek wolris dat der in baerch mei har...

brijpot

nl.verhalenbank.24903

By 't Spoekereedtsje oan 'e Folgerster loane spoeke altyd in dikke houn.

dik

nl.verhalenbank.25257

Fan 'e Boelensloane nei 't Blauhûs ta spûke in houn.

hond

nl.verhalenbank.25655

Op 'e Goudberg roan in neaken bern om. Dat spoeke dêr. Boardzer Bruining hat it sjoen, biweart er.

kind

nl.verhalenbank.21414

Oan 'e Trije Roede spoeke it ek. It is sahwat op Bearnedam. (skieding Boelensloane - Surhústerfean)

spoken

nl.verhalenbank.21403

Even fierder wie in lyts sydpaedtsje, evenwijdich oan 'e greate wei nei 't Fean ta. Dêr spoeke it ek.

pad

nl.verhalenbank.21402

Us folk wenne op 'e Houtigehage. Ik wie sa'n acht jier âld. Ritske van der Meer kom wolris by ús om in jounpraetsje. Dan hienen se 't meastal oer spûkjen. Ik wyt noch, dat Ritske ris in kear fortelde: "Ik hie in kear fuort west en ik stapte op hûs yn. Doe kom der in dikke houn njonken my lâns. Ik seach nei him, en ik liet him stil gewurde. Mar doe wie 't...

beweren

nl.verhalenbank.25327

Germ Smous (= Tuinstra) en syn jonge Mindert kamen us fan 'e klaei ôf. Doe't se oan 't Knjillisdjip ta wienen, rêstten se even. 't Wie dauwich waer. "Heit, dêr komt hwat oan", sei Mindert. "Hwerdat jonge?" "Dêr, sjoch mar." "Sweeft it, of giet it?" "It sweeft." "Set dan sok." En der roannen se hinne sa hurd as siet de duvel har achternei. (dit verhaaltje...

algemeen

nl.verhalenbank.17680

Wy wenje hjir op it Wyldfjild by de Trije Roede. Us famke kom us in kear thús, alhiel oerstjûr. 't Wie yn 1958. Sy trille der oer. "Hwat nou?" sei 'k. "Heit," sei se, "der leit in hiel dik swart ding yn 'e sleat." Ik ha der hinne west to sjen, mar 'k ha neat sjoen. Letter praette ik der oer mei Kees Bijma, dy't hjir tichte by wennet. "It spûket hjir, hè?"...

angst

nl.verhalenbank.24904

Wy ha us op 'e klaei yn Grinslân oan 't wurk west. Dat wie fuort by Leens. Wy slepten by de boer yn 't lytshûs, hwant yn 'e skuorre koenen wy net wêze. Dêr spoeke it. Ien kear, yn 'e nacht ha 'k it sjoen, mei noch in pear oaren. Der stie in hege gedaente yn 'e skuorre. Fan kleare binaudens binne wy werom roan.

arbeiders

nl.verhalenbank.21894

Noait midden op 'e wei rinne, hwant as der hwat is, dan rint men dêr by op en falt men der achter wer by del. Dat jildt foaral foar nachts foar tolven.

middenop

nl.verhalenbank.21905

Yn 'e skuorre fan Jan Dijkhuis tusken Zoutkamp en Ulrum wie it net plús. Dêr spoeke it. Dêr doarst gjin minske yn to sliepen.

angst

nl.verhalenbank.17679

Der wie in frou, dy hie har soan hwat biloofd. Mar doe rekke se der ôf en de soan hie it net krige. Doe krige dat minske gjin rêst yn 't graef. Letter spûke se altyd by him.

belofte

nl.verhalenbank.36203

Se seinen froeger altyd, der roan op 'e Boelensloane in fôlle om mei in greate brijpot om 'e nekke hinne.

brijpot

nl.verhalenbank.25256

Us heit en dy hienen in houn. As der in lykstaesje oankaem, siet dy houn even fan tofoaren to gûlen. Dan siet er op 'e hoeke. Dat die er grif alle kearen.

begrafenisstoet

nl.verhalenbank.24374

Yn Grinslân wienen boereskuorren, dy doogden net. Dêr spûke it. Dat wie faek wol bikend. De minsken kommen net yn sa'n skuorre to sliepen, mar krigen in oar ûnderdak.

boerenschuur

nl.verhalenbank.36204

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur