Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Heit en mem kommen op in joun let fan Harkema nei Droegeham. Sy roannen de Bosk yn yn 'e Harkema. Doe wie der ynienen in houn by har, in dikke swarte houn. Dy roan hyltyd by har lâns. Mem sei tsjin heit: "Dit is gjin goed spul, sjoch, hy sweeft." It dier roan net. Op 't lêst wied er by har wei gong.
nl.verhalenbank.25340
Ik hearde al us in kear in forhael oer in pleachbeest. Dat fortelde my it minske sels, dy't it oerkom wie. It wie in pûrbêst minske, sa earlik as goud en dêr soe har net in ûnwier wurd oer de lippen komme.
Hja wie boerefaem. Hja tsjinne yn Houtigehage by in boer dy hiet fan Sytse de Boer.
Har mem wenne yn Oerterp. Dêr kaem dy faem wei. De boer hie in...
nl.verhalenbank.24664
Myn skoanheit wie mei syn broer oan 't murdejeien. 't Wie nacht en sy wienen elk oan 'e kant fan in wyk. Doe wie der ynienen in hiele grouwe, swarte houn. It beest hie egen as koallen fjûr. Hy wie nou us by skoanheit, dan wer by dy syn broer. It wie gjin goed spul, skoanheit fortroude it net. Hy tochte dat it de duvel wie.
Hy sei: "Ik raem him of ik sjit...
nl.verhalenbank.19916
Ien fan 'e Houtigehage hat my us forteld:
Wy sieten thús yn 'e keet en wienen oan 't kaertspyljen. As wy oan 't kaertspyljen wienen wie 't altyd lûdroftich. Der woarden dikke wurden by brûkt en de hollen woarden hyt.
Heit hie der in hekel oan dat wy kaertspilen.
Op in kear wienen wy wer oan 'e gong. 't Wie op in joun. 't Gong der heil en seil oan wei en...
nl.verhalenbank.24934
Der wie in wyfke yn Eastemar, dy gong der noch op 'e joun op út. Op 'e Parsingel kom in pleachbeest by har. 't Like in dikke houn. Hy hie ien poat by har op 't linker skouder en ien poat op 't rjochter skouder. Sy moest it beest drage.
Sy sei: "Beestje, beestje, hoe kenstû my,
ik haw alhiel gjin kunde oan dy."
In hiel ein fierder liet er har wer gean.
nl.verhalenbank.24505
Tichte by Warffum stie in greate boereplaets, in bouplaets mei greate skuorren. Yn dy skuorren slepten de minsken dy't simmerdeis by him arbeiden. Dat wienen ek minsken út 'e Westerein en út oare plakken lyk as Harkema ensa. In hiel protte hienen har nammen dêr yn 'e sketten kerfd mei in mes. Miskien binne dy dêr nòch wol. De boer fan dy plaets hiet fan...
nl.verhalenbank.32213
Op in kear waerd der op it gleske slein oan 'e sydkant. 't Wie yn 'e nacht. Albert gong mei de houn der út. 't Wie in forskuorrende houn, dy't altyd fuort tahapte. Elkenien wie der bang foar. Hy wie wol sa great as dizze tafel.
Albert waerd neat gewaer, doe't er bûten kaem. Mar de houn wie sa binaud, dy krûpte Albert fan bangens tusken de skonken. Dat wie...
nl.verhalenbank.22000
Ik haw in woanskip hawn, dêr haw ik in set yn wenne.
Dan praette ik wol us mei in skipper, dy kom út Beets. Dy wie bang foar spoeken. Syn broer trof ik dêr ek nou en dan by him. Dat wie in bêste man. Hy wie Kristlik en moest neat ha fan spotten. Mar hy wie deabinaud foar spoeken. As er dêr oer fortelde luts er wyt om 'e holle. Hy fortelde us op in kear:...
nl.verhalenbank.24931
It is us in kear gebeurd, dat dêr in skip lâns farde. De skipper stie by 't roer en de feint luts. Doe raesde de lûker ynienen: "Hâld oan 'e wâl!"
Hwant hy luts net mear allinne. Der wie ien by him achter yn 'e line. Dat wie de Langesleatterman.
De man wie deabinaud.
nl.verhalenbank.24919
Myn mem en heit wienen der op in joun (hjir yn 'e Westerein) op út west. 't Wie yn 'e winter en der lei snie. Doe kaem der in houn achter har oan rinnen. 't Wie in greate houn. Hy wie swart en de sturt sleepte him op 'e groun. Heit en dy hienen 't net rjocht op dy houn bigrepen. Se krigen de stikken snie-koalster ûnder 'e klompen wei en smieten dêrmei op...
nl.verhalenbank.29958
Lou van der Woude ried mei âlde dûmny Kimp fan de Ham yn 't rydtúch. Dûmny hie to preekjen west.
Bauke Schievink roan 't Langpaed del, dat fan Surhuzum nei Readskuorre giet. Dêr kom de kweade him op side. Dy bleau by him oan it Kleasterbreed ta en liet him hyltyd de tosken sjen.
Dûmny en Lou kommen dêr lâns. Dûmny sei tsjin Lou: "Schievink hat dêr ek in...
nl.verhalenbank.17533
Alde Antsje Kak fortelde us, hja hienen it froeger tige earmoedich hawn. Sy wennen by de polderdyk ûnder Aldegea. 't Wie yn 'e winter en sy hienen gjin brant yn 'e hûs. Antsje wie doe noch in famke.
Doe woarde Antsje mei noch ien fan 'e bern der op in joune let yn 't tsjuster op út stjûrd om stikum hwat turf to heljen út ien fan 'e turfhopen, dy't dêr...
nl.verhalenbank.22909
Alde Flippus Hamstra wenne yn 'e Harkema. Hy wie arbeider by in boer yn Stiensgea. Op in moarn soed er dêr wer hinne, doe kaem der him in pleachbeest op side, dat koed er noait kwyt wurde. Hy roan nou us foarút, dan wer tobek en hyltyd mar hinne en wer, it joech neat, it pleachbeest bleau by him. It wie oan 'e Turfloane. Hy kom dy moarns fiersto let by de...
nl.verhalenbank.17555
Der wie us in selskip by inoar, dat wie frijhwat roerich en oerdwealsk. Sy flokten en tjirgen har en it wie allegear raer. Doe kom der in swarte man yn mei in hege hoed op. It wie de duvel. Sy woarden allegear deabinaud en ien fan harren sei: "Lit ús psalmsjonge." Sy dienen it en de duvel makke gau dat er fuort kaem.
nl.verhalenbank.20066
Op 'e Tike wennen Kei en Antsje. Antsje hie in buchel en wie skroar. Der wie in rymke fan:
Antsje skroar
dy naeit foar in oar,
mar net foar my,
hwant hja rint altyd myn hûs foarby.
Op in saterdei-joun kom Kei fan 'e boer. It wie tsjuster en hy hearde in stim fan omheech, dy't sei: "Ga je ook naar de kerk?"
"Né", antwurde Kei.
Doe foel der in healbrea foar...
nl.verhalenbank.19787
Ik haw by myn broer yn 'e Westerein frijgeselle. Doe wie 'k sahwat njoggentsjin jier. Ik wie dêr altyd. En 'k wie noait bang. Op in kear gong 'k dêr wei, let op 'e joun. 'k Wie altyd let. 'k Wachte altyd de lêste tram fan healwei tolven ôf. Ik kom út 'e Westerein wei yn 'e nacht, doe komt my dêr in houn op side, sa great as in keal. Dy rint deun njonken...
nl.verhalenbank.24360
To Eastemar lei in faem op it lân to jirpelsykjen. Hja hie lêst fan pine yn 'e mûle.
Doe joech in biis har de rie, hja moest nei it tsjerkhôf tagean en in rustige spiker opsykje en dy oan 'e kies hâlde, dan bikom de pine yn 'e mûle.
Hja die dat.
De jouns doe't de faem al op bêd lei, kloppe der ien by har op it glês en dy rôp al mar: "Myn spiker! Myn...
nl.verhalenbank.21740
Wibe Paulusma (lytse Wibe) wenne yn Sumar. Hy hie forkearing mei Frouk, dy't op Sumarreheide wenne. Ik wie doe by Frouk en dy's folk yn 'e kost. Op in nacht, doe hie Wibe wer nei Frouk ta west to frijen. Doe't er werom gong, stie der ynienen in hiele greate swarte houn dwars foar him. 't Wie in houn as in great keal mei hiele greate, gleone egen.
Wibe...
nl.verhalenbank.30314
Op it Langpaed (dat wie froeger it tsjerkepaed fan Harkema nei Surhuzum) binne us guon lâns gong op in joun, doe woarden se keard. Der stie in grouwe, swarte keardel. Dat wie de duvel. Hy stie op in houtsje.
nl.verhalenbank.22314
Myn skoanheit wenne yn Moarmwâld. Op in joun roan er alris oer de Hale-paden. Doe wie dêr ynienen in wyt ding foar him west. 't Wie krekt as wie 't hol. Hy hie net fierder kind. Hy moest stean bliuwe.
Ynienen wie 't foar him wei gong en doe wienen de beammen bigoun to rûzjen.
Skoanheit hie rjochsomkeard makke en wie werom gong.
Lâns in oar paed wie er...
nl.verhalenbank.29527
