Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Doe't de fûgels allegear in namme en fear krigen hienen, hienen se allegear noch in bigear. De iene woe dìt noch ha en de oare dàt. Hwant sy woenen der graech allegearre tige moai útsjen.
Allinne de nachtegael oppenearre him net. Dy hâldde him stil. Dy wie wol tofreden mei syn ienfâldich pakje.
Mar omt er sa tofreden wie krige er 't allermoaiste geskink,...
nl.verhalenbank.20210
Van Rhenen naar Amersfoort heeft eens een reus gelopen. Die had een kruwoagen met zand bij zich. En hij liep op klompen.
Onderweg heeft hij de klompen uitgeschud, daar zat een boel zand in. Daar zijn toen hoogten door ontstaan. En te Immikhuizen heeft hij de hele kruwoagen geleegd. Zo is de Immikhuizer berg ontstaan.
nl.verhalenbank.21709
Doe't Kristus stoar, wie alles stil yn 'e natuer.
Omdat se allegearre treurden. Allinne de popelier ritsele. Sûnt dy tiid kenne de popelieren gjin rêst. Sy matte altyd ritselje, as is 't ek nòch sa stil.
nl.verhalenbank.20211
Doe't Kristus stoar, wie alles stil en yn 'e rêst.
Mar de swel fleach ôf en oan.
Sa komt it dat de swellen nòch altyd almar hinne en wer fleane en gjin rêst krije kinne.
Dat is har straf.
nl.verhalenbank.20213
Der wienen twa reuzen, in heit en in soan. Dy groeven de Rijn. Hja seinen neat, hwant de heit sei: As men praet kin men net arbeidzje. Hja wienen al in lyts eintsje oer de Nederlânske Grins foarby Lobith, op nei Pannerden. Doe bigoun de soan to praten.
"Heit - " sei er.
Doe sei de heit tsjin syn soan: "Astû net in pear hûndert jier dyn mûle hâlde kinst,...
nl.verhalenbank.30174
It sweltsje hie nestele yn 't griene hout, dêr't it krús fan Kristus út makke is. Dat wie ûnearbiedich. Dêrom mei in swel noait wer yn 't griene hout syn nêst bouwe. Mar altyd tsjin stien of hout oan dat dea is.
nl.verhalenbank.20212
FH: Ik moest denken aan een verhaal dat op de middelbare school, wat de leraar geschiedenis toen vertelde. En dat ging over het verhaal van hoe het Sappemeer aan zijn naam kwam. Dat is dan dicht bij huis. Er staat me iets bij dat Sappe, dat was dan de duivel - werd ermee bedoeld. En dat meer was een bestaand meertje in de buurt. Dat schijnt nu nog te...
nl.verhalenbank.43982
Hwerom de sinne saterdeis altyd skynt:
As 't de hiele wike reind hat, matte de soldaten saterdeis har himden droege ha.
Dêrom skynt de sinne dan altyd.
nl.verhalenbank.20203
Op it Wytfean leit in stik lân: de reamûtskekamp. Dêr matte Frânske soldaten fochten ha yn Napoleons tiid. Dy droegen reade mûtsen. Dy twa Frânske soldaten binne dêr dearekke. It lân hat der de namme reamûtskekamp fan krige.
nl.verhalenbank.12503
Der bistiet in plantsje, dat neame wy de reaskonk. Dat plantsje groeide ûnder it krús, dêr't Jezus oan spikere wie. Der foelen bloeddrippen op 'e blêdden. Sûnt kin men dy bloeddrippen altyd noch op 'e blêdden sjen.
nl.verhalenbank.12517
Doe't Jezus oan it krús hong stie der net sa fier fan dat krús ôf in geit yn it lân. Dêr flak by wie in wâl mei reid. Wylst Jezus stoar biet dy geit yn 'e reiden. Dêr bleauwen trije toskleasten fan achter.
Noch altyd binne dy toskleasten yn 't reid to sjen.
nl.verhalenbank.30896
In den tijden als men screeff 878 ende Kaerl die Calve keyser van Romen was ende Kaerl die grove sijn neve na hem keyser was, in desen selven tijden doe was int crisdom van colen een groot velt off pleyn ende was daer nu Ghelre staet ende was gheleghen bi der heerscappie van Pont. Ende in dit velt off pleyn so was een alten verveerliken fellen ende...
nl.verhalenbank.41908
Het moet in het jaar 878 zijn geweest dat het graafschapje Pont werd geteisterd door een vraatzuchtige draak. Het monster viel vanuit zijn schuilplaats onder een reusachtige mispelboom alle levende wezens aan die in zijn buurt kwamen en verorberde ze met huid en haar. Zo werden vele gezinnen in Pont in rouw gedompeld en de wanhoop onder het volk groeide....
nl.verhalenbank.41868
Het Geldersche monster.
Ten tijde van Karel den Kale hield zich in de streek beneden Keulen een monster op, dat de schrik was der bevolking. Menschen noch dieren waren beveiligd tegen zijn verwoeden moordlust. Wat onder z'n bereik kwam, vond meedogenloos den dood. Reeds vele slachtoffers had het gemaakt, en nog steeds meer vielen hem ten offer. In massa...
nl.verhalenbank.41881
Dat Gelderland naar zijne aloude hoofdstad Gelder heet, is iedereen bekend. Hoe evenwel die hoofdstad aan haar naam gekomen is, weet niemand ons te zeggen. Wel herinner ik mij eene zeer oude legende, welke het niet onaardig verhaalt; maar dat verhaal, hetwelk zelfs op geen schijn van waarheid bogen mag, is zoo tastbaar verdicht, dat geen mensch er ooit...
nl.verhalenbank.41895
Doe't Jezus oan 't krús hong dripte it bloed út 'e wounen wei dêr't de spikers yn 't fleis slein wienen.
Dat bloed (dy drippen) foel op 'e blêdden fan in plantsje dat ûnder it krús groeide. Doe kamen der reade plakken op dat plantsje en dy binne der letter altyd op bleaun. De namme fan dat plantsje is reaskonk.
nl.verhalenbank.30895
Mensen, zoals gezegd, een troubadour vertelt verhalen, legendes. En om om toch deze avond toch een bietje een cultureel karakter te geven zodat u zegt: 'Nou, ik goa toch met wat bagage noar huus hinne,' [publiek grinnikt] een legende over het ontstaan van Gelderland. De Veluwe hoorde bij Gelderland [...] Het is een heel oud verhaal. Het dateert uut...
nl.verhalenbank.41670
WICHARD van PONT
I.
Verschrikking heerschte in Zutphens muur;
De bleeke burgerschaar
Lag, weenend bij de priestren zang,
Voor Walburgs kerkaltaar.
,,Ach, Heiligste, zoo vast betrouwd!
Met zoo veel danks vereerd!
Wat misdrijf heeft uw waakzaam oog
Dus van uw volk gekeerd?
Waar doolde 't, toen onze eêlste jeugd,
Tot 's Nabuurs hulp gesneld,
Een prooi van 't...
nl.verhalenbank.41892
GELRE! GELRE!
Jonker Wichard van Pont rijdt op zijn brieschende klepper door het malsche land van Limburg op weg naar het slot van Hameland, waar de schoone Margaretha woont, wier vader hij om haar hand wil vragen. Hij heeft zijn mooiste wapenrok aan, zacht sinopel met gouden tressen; zijn voeten steken in tootschoenen van Corduaansch leder, in de holte...
nl.verhalenbank.41901
Der wienen twa reuzen. Dy wienen oan 't sleatslotten. Se hienen in bollepream mids troch sage en fan elke helte hienen se in skeppe. Dêr koe hiel hwat op lizze fansels. Dat se hienen dy sleat gau slotten. Doe wienen se warch. Sy rêstten even út troch tsjin 'e tsjerketoer oan to linen en seinen: Warch. It plak, dêr't dat gebeurde, krige de namme Wargea.
nl.verhalenbank.15605
