Datasets - ISEBEL

Der wie in faem, dy woe graech nei de kermis ta. Mar de boer sei: "Dû mast earst de rogge op it lân yn skeaven bine." Mar dêr lei safolle rogge op it lân, dat koe ien minske allinne noait op in dei dwaen. De faem gong nei 't lân ta en sy sette har de kermis mar út 'e holle wei. Doe kom dêr in menearke oan en dy frege har: "Hwerom bistû net nei de kermis?"...

benaderen

nl.verhalenbank.20116

Yn 'e stêd wenne baes Idzerda. Dy hie wol fiifentwintich feinten. Hy wie tige fyn, mar skynfrom. 't Wie in koekert. It folk neiride, dat koed er. Ik haw sels ek by him yn 't wurk west. Der wie ien feint, dy hie dêr al jierren west. Op in moarn doe kom dy feint hwat to let op 't wurk. De âlde Idzerda trof dat. "Jonge," sei er, "doe bist wat te laat." "Ja...

baas

nl.verhalenbank.28401

Yn earder tiden wie 't sa dat de winkelman syn waren noch net bylânsbrochte. Sa wienen der ek in slager en in bakker, dy't sels har spullen ophelje moesten dy't se nedich hienen. Op in moarn troffen se elkoar op 'e heide. De slager sei tsjin 'e bakker: "Jo binne ek al bitiid op stap, net?" "Jo binne ek neat letter," sei de bakker, "hwer ha jo hinne west?"...

bakker

nl.verhalenbank.28342

Doe't skoanheit wei wie, spoeke it noch like goed yn it húske. It hat dêr altyd spoeke. De hinnen sieten boven op 'e matte boven de beesten en dy gongen soms midden yn 'e nacht sa bot to kear, dat de minsken woarden der wekker fan. Dan raesden dy hinnen moart en brân. Krekt as soenen se formoarde wurde. It hynder stie moarns soms los op 'e stâl. De doar...

afmaken

nl.verhalenbank.21996

Doe't ús Jinke stoar hearde myn suster Hiltsje de moarns fan tofoaren ien jammerjen en gûlen. "Ik tochte," sa fortelde se letter, "hwa soe hjir wêze. Ik lei noch op bêd. Ik gong der ôf en seach yn 't hok, mar der wie net in minske," sei se. Mar de oare moarns bitiid kaem ús Joeke by har, skriemende en gûlende. Hy sei: "Hiltsjemoai, ús Jinke is dea." En hy...

dochtertje

nl.verhalenbank.22019

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur