Datasets - ISEBEL

Vier jaar lang trok Willebrord door de delta van Rijn en Maas, predikte er en stichtte alom die kerkjes, ruwweg opgetrokken van pasgevelde boomstammen. Tiel en Dorestad herinneren zich nog zijn prediking, evenals Oud-Heusden en Driel. In Aalburg op den driesprong der wegen kent men nog de plek, waar de kersput lag, die voor een honderd jaar dichtgeplempt...

bekeren

nl.verhalenbank.47418

No. 198. Toen Sint Wilbert hier de kerkjes zaaide, zette hij een kruis op de torenspitsen en daarop een haan als symbool van den morgen van 't christendom die de duistere machten overwon. En binnen hing hij de klokbel die de vrijheid uitzong over heiden en bosschen. Ge kunt begrijpen dat dit tegenstand uitlokte van den duivel en zijn trawantschap, de...

nl.verhalenbank.46960

I. Mythologische Sagen: De Daemonen der vier elementen: C. Vuurgeesten: 2. Vuurman. No. 46. Als de gure herfstwind in donkere avonden over de heidevelden raast, dan gebeurt het soms dat de gloeige man door de lucht rijdt. Dan strijkt hij neer op de daken der hoefkes en geeselt de schoorsteenen met vurige kettingen. Wee u dan, als gij of uwe voorouders...

achtervolgen

nl.verhalenbank.46621

De naam is afgeleid van de Vos-vliet, een water ten noorden van deze Heerlijkheid, in het jaar 1071 reeds bekend. De streek, die vóór haar bedijking, vooral 's winters, niet ongelijk aan een meer was, heeft men, menen sommigen, toen Vos-meer genoemd. (Sinn. 1929: 36)

afgeleid

nl.verhalenbank.45728

DE DUIVEL EN ZIJN MOER. De Satan en zijn moeder woonden in de Peel en het water van het Soemeer was daarom zoo zwart, wijl zijn moeder er één keer in het jaar zijn werkendaagskleeren in waschte. Had zij dit gedaan, dan hing zij ze te droogen bij een vuur, gestookt met schapenhoeven, om er een frisschen reuk aan te geven.

drogen

nl.verhalenbank.42756

DE DUIVELSBERG, Reeds had Ailbert van Antoing, ten westen van den heuvel, waarop het slot van de graven van Saffenberg was gebouwd, de bosschen gerooid voor het klooster en begonnen de fondamenten voor de kapel al boven den gelijken grond te rijzen, toen de duivel, die wel begreep, dat die plaats voor hem een oorzaak van onheil ging worden, besloot het...

aarde

nl.verhalenbank.42699

Abel Stok's moeielijk werk. In de provincie Groningen hadden alle plaatsen, slooten, vijvers, bruggen een naam, behalve twee dorpen en een enkele til. Alle professoren van de universiteit, alle advocaten, die anders den duivel te slim af zijn, alle boeren van het Hoogeland, die het in verstand weer winnen van de professoren en advocaten, peinsden zich het...

aannemen

nl.verhalenbank.42207

De menschen en de zee In oude tijden was de Noordzee nog geen moordzee. Ze was zoo rustig als een meer. Stormvloeden kende men nog niet want er was toen een landengte die Engeland met Frankrijk verbond en de Oceaan tegenhield. Eens regeerde er in Engeland een koningin, die oorlogen voerde tegen de Zeeuwen en Hollanders en hen niet eerder kon onderwerpen,...

doorgraven

nl.verhalenbank.39179

Tooverboeken Dat 'eb ik passede weke nog horen vertellen van 'nen vent, die zat in 'nen boek te lezen, en daar kwamen altijd maar ratten in huis geloopen, en hoe verder dat ij leesden, hoe meer ratten of er binnen kwamen, en dat was iederen avond hetzelfde. Dat zeit hij eens tegen iemand en hij vroeg of daar niks aan te doen was. En die gaf hem den raad...

achterstevoren

nl.verhalenbank.39076

S: Ze zeedn, dat ze doar wa es mangs een zagn stoan. Ik ben der vaak genog langs kömn, ik heb der nooit een zeen. Nooit niks zien. E: Mer dan bi'j der nich in t spookuur langs kömn. S: Nee, nich in t spookuur. Nee. Mien breur bie de stad, den is no dood, E: Den in Almelo of nich?

avond

nl.verhalenbank.128642

S: Op Slaghaarn, toen mien vader die boerderiej kocht hef en doar hef he eerst n tiedje alleen zeetn en toen hef he dan trouwd met mien moeder en toen ze trouwd waarn en toen, vader was alle oavnds zowat vot, net as ik vroeger, en toen de moeder bleef niet meer alleene in hoes, want 's oavnds dan komt zekere tied zoo laat en zoo laat, dan vleug de greepn...

bevrijding

nl.verhalenbank.128641

102. De snoek Niet voor niets luiden des Zondags de klokken in het Limburgsch land. Ze hebben goede en vrome stemmen, ze roepen van verre en dichtbij, ze schijnen wel te klinken tot het einde der wereld. Luistert, als de klokken lokken. Zeggen ze niet wijd-uit - och, haar woorden zijn zoo simpel als van een manneke, dat jong is geweest en oud is geworden...

grondeloos

nl.verhalenbank.128601

DE MEERMIN VAN EDAM In de eerste jaren van de vijftiende eeuw dreef, tijdens een zware storm, een wild en ongetemd zeewijf de Zuiderzee in en geraakte door een opening in de dijk in het Purmermeer. Slapend en wakend dreef deze zeemeermin daar rond, van de ene oever naar de andere, zonder te weten hoe ze terug in zee zou komen, want het gat in de dijk was...

beeld

nl.verhalenbank.12816

Propheterende Tonge van Jarfken Wypkes uitroepende over Groeningerlandt de inbreucken der Zee-Dycken. Beschryft den eersten inbreuck, waer door het Meyr sal veranderen in schoone weylanden. Aenhoort hier Jarfkens Prophecy, wanneer hy vol van jaeren Door 't Winschootensche Meer seer bly Nae Blyham is gevaeren. Als hy nu daer gekomen was Een man, wiens naem...

aankomen

nl.verhalenbank.128137

Op een tyt hadde Jarfke gevaren met een schip over het Meyr van Winschoten nae Blyham/ dat doe water was/ en liep in de Dullert ende voort in de Eems/ en als hy over gekomen was te Blyham/ doen quam hy by een man die Heere hiet/ die met syn volck in 't Weylant was om te Hoyen so heeft Jarfke geseyt: och och hoe moede ben ik geworden/ aleer ick door alle...

Sluis

nl.verhalenbank.128135

Door meer en plas Door zeegolf en moeras, Door woelende baren, Te zwemmen, te varen, Is 't dagelijksch bedrijf Van 't Witte Wijf Met de zeegroene haren. Mijn zanggeluid, Mijn tooverrijmklank stuit De zwellende vloeden Der zee in hun woeden. Zoo dankt de zeeman 't lijf Aan 't witte wijf Dat zijn schip wil behoeden. De storm hoe fel, Bedaart op mijn...

bedaren

nl.verhalenbank.128129

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur