Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
D'r woonde een man tegenover ons daar werd van verteld hij moest
drie dagen van tevoren de hekken van 't kerkhof openzetten.
nl.verhalenbank.126581
't Wie yn 'e tiid dat de minsken nammen krigen.
Doe wie der ien, dy hie noch net in namme. 't Wie in lange fint, hy stuts wol in holle boven de oaren út. Hy sei: "Kom ik ek oan 'e beurt?"
Doe knikte ús leaven Hear, en omdat er oars neat as in holle sjen koe, sei er: "Ja, kop."
Doe miende dy fint dat dat syn namme wie en elkenien neamde him tonei Jakob.
nl.verhalenbank.20204
Us Jan-om wie oan 'e drank. Hy wie noch feint en tige los.
't Koe him net folle skele hwat er sei.
Mar op in kear, op in joune let, doe moest er ien fan 'e Heidkampen oer. Doe hat er hwat sjoen. Hy seach in knyntsje, dat by him kom. As hy fierder gong, gong dat knyntsje ek fierder. It wykte net by him wei. Hy skopte der nei, mar hy koe't net kwyt wurde....
nl.verhalenbank.27557
Op in kear hie heit in wein fol stront laden. De wein stie yn 't djip skerngat en it hynder koe de stront der net weikrije. Doe spande heit it hynder út en krige it tiksel beet en luts de wein der sèls út. Hy wie sterker as in hynder. Myn heit hiet Fokke Veenstra.
nl.verhalenbank.19446
Doe't Knjillis Veenstra noch feint wie, hied er mei trije man der op út west. Hy wie in blaffer. Hy sei, hy woe de duvel wol us sjen.
Doe kommen se de Wedze lâns. Hy roan tusken dy trije kammeraden yn. Mar hy woarde der tuskenwei tild en yn 'e sleat smiten.
Knjillis Veenstra wenne by 't spoar ûnder Kollumersweach.
nl.verhalenbank.19452
Pake leaude sterk oan tsjoensters en spûkerij. Sy hienen buorlju en dy frou gong foar in tsjoenster troch. Pake hie it net op dat âld minske stean. Hja kaem wol by pake en dy. Jouns op bêd dan wie der wolris gerattel by de muorre lâns. "Hark," sei pake dan, "dêr komt se wer oan."
Op in nacht kaem se yn 'e hûs yn 'e gedaente fan in swarte kat. Doe pakte...
nl.verhalenbank.22177
Hjir yn 'e Westerein wie in man, dy hie ek altyd lêst fan in nachtmerje. Hy wenne yn 'e Tsjerkestrjitte. Op in kear hied er moal struid foar 't bêd, en dêr hat er dy nachtmerje mei fangd. Doe koe se net wer fuortkomme.
Doe wie 't de dochter fan tige wolstelde lju, dy't dêr de oare moarns by de tafel siet. Hja liet him bilove dat er [it] net tsjin oare...
nl.verhalenbank.29778
Alde Roel fan 'e Harkema sei, hy hie in fordekte wein sjoen sûnder hynders der foar en 't gong hurd, hurd, hurd. Letter kommen de auto's.
nl.verhalenbank.23527
Alde Liuwe Kûper wie in fremd persoan. Dy hie hwat fan 'e kweade oer him. Op in kear lei er op bêd, doe wie 't krekt in lyk. Hy wenne yn in arbeidershûs, dêr hienen se froeger groppegatten yn. Doe wie der in stik fjûr troch dat groppegat gong. Dat wie op âlde Liuwe yngong en doe waerd er wer libben.
Alde Liuwe Kûper wenne op Burgumerheide. Guon woenen him...
nl.verhalenbank.19644
Fatiha; Er was ook een man, dat verhaal was op tv geweest, die was doodgegaan en in één keer op een dag stond hij bij zijn moeder voor de deur. Het bleek dat hij was vervloekt dat hij tien jaar niet zou kunnen ademen. Terwijl hij niet echt dood was hadden ze hem begraven. In één keer stond hij voor zijn moeders neus. Het bleek ook dat hij het was, want ze...
nl.verhalenbank.19122
Der hat hjir yn 'e Harkema in man west, dat wie in sekere Schievink. Dy roan us mei ien op.
Doomny en mefrou roannen der achteroan.
Doomny sei tsjin har: "Hwa't dêr njonken dy man rint, wyt ik net." Doe sei Schievink: "O, dat is de duvel, dy't njonken my is."
Doe is de duvel yn 'e wâl flein.
nl.verhalenbank.25803
Op in kear hearde Likele de Hoop dúdlik dat der kapt woarde yn 't achterhús.
Fuort dêrnei kaem syn frou to forstjerren en doe kapten se op 't selde plak yn 't achterhús strie, om dat yn 'e kiste to lizzen. Dat wie krekt itselde lûd, dat er heard hie.
nl.verhalenbank.33668
It wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Myn man wie yn Dútslân oan 't wurk. Ik wist noch net hwannear't er thúskomme soe.
'k Siet op in joun by de tafel. Dêr stie myn man foar 't glês, in bytsje roungear. Hy hie roetswart hier en in swarte snor. Sa stie er foar 't glês to sjen.
Ik draeide my even om. Doe't ik wer seach, wied er fuort.
"Nou komt Kei gau thús,"...
nl.verhalenbank.22017
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Hy joech nergens om. Hy hâldde in weddenskip mei guon, dat hy doarst wol by 't tsjuster nei 't tsjerkhôf ta en helje dêr in deabonke wei.
Deselden dy't mei him wedden, tochten: "Nou sille wy him dochs us bang meitsje." Foardat hy der wie, wienen der trije fan har nei 't tsjerkhôf ta gien. Sy hienen elk in wyt lekken om...
nl.verhalenbank.23453
Hjir wennen twa mannen, dy koenen allebeide omraek fortelle. De iene sei der altyd achteroan: Dy't it it lêst forteld hat leeft noch.
En de oare sei der achteroan: En ze hebben bij de glazen opgescheten en 't was dag.
nl.verhalenbank.33873
Froeger seagen de manlju wolris yn 'e swarte spegel. In man, dy't oarspronkelik fan 'e Houtigehage kom, hie der èk yn sjoen. Doe seach er de frou, dêr't er letter mei troud is.
As in man in kiste krige to sjen yn 'e spegel, dan soed er net trouwe.
nl.verhalenbank.25963
Yn syn eigen hûs gong it ek op in timmerjen yn 'e nacht, sûnder dat der hwat to sjen wie. Hy koe 't him net bigripe hwat dat wie. Letter woarde it hûs fortimmere.
nl.verhalenbank.17721
Yn Burgum wie us in man forstoarn. Hy hie in pear moaije sulveren gaspen op 'e skuon hawn en foardat er stoar sei er tsjin syn wiif: "Dy gaspen dy matte der bliuwe. Dy moat ús jonkje letter op 'e skuon ha." De frou biloofde dat.
Mar letter kaem dy frou sa bot yn 'e earmoed to sitten, dat hja forkocht dy gaspen oan in buorfrou.
Doe sei it jonkje op in...
nl.verhalenbank.19718
Yn 'e Houtigehage wie us ien stoarn, dy kom nei de dea hyltyd wer. Doe ha se in dûmny ophelle dy't dyselde forstoarne oansprutsen hat. De dûmny frege hwat syn bigearte wie. Doe sei er, hy hie gjin deaklean meikrige doe't er stoarn wie. Doe ha de minsken op oanrieden fan 'e dûmny op in joun deaklean foar him op 'e tafel lein. Dy nachts kom de forstoarne en...
nl.verhalenbank.17735
Wy hienen baelders (turf) yn 't achterhûs, dy makken wy sels. 't Wie in moaije bult.
Op in nacht gebeurde it, dat myn man om ien ûre thús kaem. Doe sei ik tsjin him: "Dû hast moarnmoarne wol wurk, Klaes, hwant de baelderbult is útsketten." Ik hie 't dúdlik heard, it wie ien en al gerattel fan turven.
De oare moarns gong Klaes fuort út bêd wei dêr hinne....
nl.verhalenbank.38271
