Datasets - ISEBEL

Der wie in doomny dy hie in hiele dei mei in âlderling op hûsbisyk west. Der woarde ôfpraet, sy soenen mar nei in boer ta to iten, dan hoefden se earst net nei hûs ta. De boerinne die tige war op it iten, mar dat naem net wei dat de brij frijhwat sangerich wie. Dat wie de boerinne danich yn 'e wei, mar doomny sei, dat hindere suver neat. "Zo lust ik ze...

aanbranden

nl.verhalenbank.33832

Der wienen minsken, dy forwachten in lytsen. Dy minsken hienen ek in jonkje, dat al nei skoalle ta gong. Doe't it sa fier wie dat de baby tofoarskyn komme koe, woarde de dokter ophelle en de baekster. En doe gong de heit gau even nei de buorlju ta, of dy har jonkje wol opheine woenen as er aenst út skoalle kom. En of er dêr dan ek wol ite koe. Hwant hy...

arts

nl.verhalenbank.33833

It wie yn 'e ûngetiid. De boer hie it tige drok mei syn arbeiders. Se skeaten tiid tokoart. De boer wie gleonhastich. Hy die 't him middeis amper oan tiid to iten. Hy lei altyd al gau de leppel del en dan moesten de arbeiders it út fatsoen èk wol dwaen. Mar dit sinnige har net fansels. Se krigen op dy menier to min iten. En dêrom nommen se op in dei it...

arbeider

nl.verhalenbank.33853

Evert Tsyske wenne yn Sumarreheide. Hy wie boerefeint by in boer, dy wenne oan 'e Hearrewei. Hy wie der fansels èk by dy boer yn 'e kost. Hy wie achtsjin jier âld en doe moest er ûnder tsjinst. Sy moesten doe noch lotsje en Evert moest de moarns al op stap. Hy soe mar hwat foarút ite. Hy kom yn 'e hûs en frege de frou of er nou wol ite koe. "Jawol," sei...

bidden

nl.verhalenbank.33854

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur