Datasets - ISEBEL

In Flieren kwame vroeger de heksen snachs wel ré’je op te pèrd. En zo hard en zo lang, dat de pèrd doodmuij ware, vol schuum en nat as woater. Ze ware helemol afgereje, zoda ze overdag nie of hos nie mer kosse werke. Op ’n keer sproke de Flierense boere af, da ze snachs de wach zoue houe. Om twoalf uur hörde ze opens ’n gezoef dur de loch en dor kwame ze...

afmatten

nl.verhalenbank.49648

De minse hadden ’t vroeger ok wel es over de St. Hubertusjach. Da was ien de kersnach. Dan verschoten de sterre van links en rechs. En er was veul lève, groot rumoer, ien de loch. Er wier ok geroepe: “prr...prr...partoe, partoe”, net as bé’j ’n driefjach.

drijfjacht

nl.verhalenbank.50323

Sint Hubert ging ien de kersnach um twoalf jage. Hé’j reej op ’n pjerd dör de loch. Hé’j had honde bé’j ’m. Ge kos de honde heure blaffe. ’s Nachs um twee uur was ’t afgelope. Sint Hubert zat op ’n bruun pjerd met ’n pluum opte kop. Hé’j had piel en bog bé’j ’m, ien den onslag, kloar um te schiete.

aanslag

nl.verhalenbank.50423

Iemand ging visse on de Woal op de erste krib onder den “bol”. Den bol was den onlegsteiger vör de bote. Op de kop van die krib brien duk ’n rooie lamp, dat de schippers ’r nie op zoue voare. Vöral bé’j hoog woater was dor gevoar vör. Ze nuumden ’t de roje luch. Doar ging de man visse. Hé’j hörde ’n stim uut ’t woater, die riep: Hier is de tied, woar is...

aanlegsteiger

nl.verhalenbank.50395

Ik kwam van Winsen af. Op de fiets. Ik was nor mien onstonde vrouw gewes. Toe ’k met de pont de Woal over was en den diek over reej, hörde en zag ik heel veul meeuwe. Ze ginge mee mien mee en ze bleve mar krijse. Da veurspelde kwoad. Nie lang dornoa brok den oorlog uut.

aankondiging

nl.verhalenbank.50398

Dwoallichjes zweve es kleine lichjes dur de loch, mar nooit hoog. Ze zweve over de weies en het laand, langs hegge en over ’t woater. ’t Zien de ziele van ungedupte kiender. Kuj d’r woater overgooie, dan zien ze weg, want dan zien ze gedupt en komme nie mer terug. Ze kunnenou ok misleie. As je ’n dwoallich achternoagot, kuj je wel in een moeras terech...

bellen

nl.verhalenbank.49634

Mien grötmoeder het ons duk verteld, dat er es ’n vuurbol on de loch had gestoan en dada ’n vörteike was gewes van den erste wereldoorlog.

1e wereldoorlog

nl.verhalenbank.50200

Ja, van dwoaslichte het ik ok duk zat gehörd. Da zien kleine lichjes, die dör de loch gon. ’k Zag es ’n keer drie lichjes bé’j mekoare. Toen we ’r zo’n vijf trèj af ware, ienens: boem!, weg ware ze.

boem

nl.verhalenbank.50374

Piet Jansen - hé’j is al lang dood - het duk verteld, dat vrouw Berends ok kos hekse. En da ze ok op ’n zeef dör de loch gieng. Op ’n keer was ze ’s mèrs al vroeg buten, mit ’n mooie tak mee bloemen. De moeder van Piet Jansen zei: “Vrouw Berends, wa hè gé’j dor mooie bloeme. Die ziej hier nie”. “Die het ik vannach ien Duitsland gehold”, zèj ze. En ze...

bloemen

nl.verhalenbank.49720

Van ’n heks, die op ’n zeef dur de luch vloog, het ik nooit gehörd. Wel nuumde ze heel vroeger ’n vrouw, Leen S., van wie de minsen duk zeie, das ze hekse kos: “Leen met ’t zeef”.

heks

nl.verhalenbank.46003

Jan Ederveen vroeger mien es: “Wit gé’j wat onwèr is? Dan geet er ’n gloeiende beitel dör de loch. En die sleet wel es èrs ien. Ik zag es ’n keer den bliksem. En ’k zag den gloeienden beitel. Die gieng bove ien den boom ien en sloeg er deur tot onderon. Ik hè ’m toe opgegrave. Hé’j leit ien de schuur. En as ’t bliksemt, begint ie te danse. Aj ’t nie...

beitel

nl.verhalenbank.49669

Voader was met ’n poar kameruij on ’t grasmèje opte Koewei. Toen ze ’n hortje gemèjd hadde, vonne ze ’n groot lère zeef. Ze zèje tege mekoar: “Hoe zow da hier gekomme zien?” Da wis niemand. “We zullen ’t mar achter ’n hooiopper zette”, zèje ze. En ze ginge wer on ’t wèrk. ’n Hortje dornoa kwam er een heks on. ’n Heel vremde heks. Ze hadde ze heel nie...

's middags

nl.verhalenbank.50310

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur