Datasets - ISEBEL

Ik en nòch ien roannen us by de spoarlyn lâns. Wy wienen oan 't smokkeljen yn 'e moanneskyn. Doe wie dêr ynienen in keardel mei in hoed op. Dy roan neist de spoarlyn. Doe't er ús passearde, wie er ynienen fuort, sûnder in spoar achter to litten. Hwat dat west hat, is my noch altyd in riedsel.

nl.verhalenbank.25972

It koe gebeure dat der nachts lykstaesjes ûnderweis wienen. Dan woarden de minsken dy't se passearden samar fan 'e wei ôfgoaid. Men mat altyd oan 'e kant rinne, noait op 't midden fan 'e wei.

begrafenis(?)

nl.verhalenbank.26993

Under tsjinst wienen se forlegen mei him. Sy moesten dêr exerseare, mar hwat Imke to dwaen hie, dy wykte der by wei en roan op it wetter om.

dienst

nl.verhalenbank.24166

Der wie ien dy fytste fan Zevenhuzen nei Allardseech. Doe kom der ien njonken him mei in knollepoat. Dy roan, mar koe him byhâlde, wol twa k.m. lang. De man sei: navend. Mar dy mei de knollepoat sei neat werom. "Hwat rinne jo hurd", sei de man. De oare sei wer neat werom. De man koe sa hurd net ride. Dy oare hobbele mar njonken him fierder. Flak by...

achtervolgen

nl.verhalenbank.25720

Doe't wy ûnder tsjinst wienen yn Millingen wie dêr in soldaet fan Uthuzermeden dy doarst dêr op in plak net lâns to rinnen. 't Wie in lange reed, dêr't er net lâns doarst. Ik sei: "Hwat skeelt dy eins? Hwerom doarst dêr net lâns?" "Daar loopt een korporaal langs zonder kop", sei er. Ik sei: "Sjit der dan op!" "Daar durf ik niet op te schieten", sei er.

angst

nl.verhalenbank.27875

Op 'e Feansterheide by Folkert en Klaes rint in fôlle mei in brijpot om 'e hals. Dy spoeket dêr.

brijpot

nl.verhalenbank.27134

Hy hiet Inke Postema en hy was een getroud man en 't is ook gebeurd. Doe hij pas troud was, wou hij hem niet recht delgeven eerst. Hij was aan de zuip en zo. Een keer was hij hartstikke dronken en alheel slop. Hij kom maar krekt loopn. 't Was oavend en een beetje licht maan. 't Was niet so duuster. Doe Inke aan 't floeken en sweren van ik bin hier niet...

beweren

nl.verhalenbank.25857

Het is gebeurd dat ik met mijn vader op stap was. Mijn vader liep noast mij. Opeens wordt mijn vader opgetild en in de sloot gesmeten. Het was heel wonderlijk, maar 't is echt gebeurd. Of dat nou de duivel was, weet ik niet.

duivel

nl.verhalenbank.37994

Sipke Alberts fan de Pein seach ris yn Fryslân, tichte by Surhústerfean, trije man njonken elkoar op 'e wei rinnen. De middelste foel samar ynienen dea del. Dat wie de duvel, dy't dat dien hie, sei Sipke.

dood

nl.verhalenbank.31920

In Barsthut in Lukaswolde gemeente Grotegast woonde myn muike. Op in avond was ze bij ons te praten. Toen ze weg wou, wouden wij haar naar huus brengen. "Nee," zei ze, "dat hoeft niet. Ik ben alijd beschermd." Ze was een klein eindje heen, toen kwam er een dikke hond naast haar lopen. Die is met haar goan aan haar huis toe. Toen deed ze de deur open. Toen...

avond

nl.verhalenbank.37986

Der waerd ús froeger altyd foarhâlden noait by nacht midden op 'e wei to rinnen, hwant dan koe 't gebeure dat men tsjin in lykstaesje oproun.

botsen

nl.verhalenbank.37576

Us heit Jan Bijma en Janom en noch in omke: Keimpe Heidsma hienen yn 'e Parken yn 'e kroech to kaertspyljen west. Sy wienen op stap wer nei hûs ta. Keimpe-om hie hiel bot flokt en dien. Op in stuit koe Keimpe-om net fierder. Hy bleau stokstiif stean en koe net in foet forsette. Heit en Janom gongen troch. (Keimpe en Jan wienen bruorren fan mem)

nl.verhalenbank.25984

Op 'e lange loane tusken de Pein en 't Fean yn, dêr roan in bigge sûnder kop. Forskeidene lju ha him sjoen.

kop

nl.verhalenbank.26903

Ik kom us in kear let yn 'e nacht werom fan 't jounpraten. Ik roan op 'e Sintelwei nei Houtigehage. Doe wie dêr in frommes yn 't wyt. Sy wie op 'e raljes. Ik sei tsjin har: "Frou, jo matte dêr wei gean, hwant de tram is op komst." Mar sy sei neat werom en bleau hwer't se wie. 't Wie in wite juffer.

juffrouw

nl.verhalenbank.24127

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur