Datasets - ISEBEL

Wy wennen tusken Burgumerheide en Feanwâlden. Wy wennen op 'e Swette. Antsje, de tsjoenster, wenne dêr ek. Wy stienen as jonges byelkoar en wy hienen it drok oer tsjoenderije. Wy koenen it net lyk fine mei elkoar, de iene tocht der sa oer, in oaren wer oars. Doe kaem myn omke fan 't lân mei de gripe oer 't skouder. Dat wie Wiger-om. "Wiger-om," sei 'k,...

discussie

nl.verhalenbank.36473

Imke en Durk fan Imke Op in kear stienen der in stik of wat bern om Imke hinne en hy die in pear keunsten. Us heit, dy't dit ferhaal hie, sei der net by, wat er krekt die. Mar doe woe de heit fan dy bern ek in grapke uthelje. 'Ik kin myn tûme der ôf lûke', sei er. Dat die er en hy sette him der ek wer oan. Dat is in trúkje. Nei it 'ofnimmen' hat men it...

aanzetten

nl.verhalenbank.13021

Heit en seun Om túelve, trettienhúnderd hanne, hiene de monniken fan Klaarkamp op it eilaun in úthaf. Der wie bieurkeree1 by en der wene dan aik in bieur. Op in keer reizige dy bieur mooi in beest nooi de fastewaal—dat kúe da nach ronende, op blaite fotten—om it dier to fekaipjen. Hy wie op 'e wieromreis en da seich2 er, dat it hele bieurespil yn 'e braun...

boer

nl.verhalenbank.12987

It spoek as berneskrik 'As wy dêr yn 'e buert leinen mei it skip en wy woenen as bern jûns de dyk noch op, dan waard der faak sein: Tink der om, thús wêze foardat it skimerich wurdt, want oars komme jim de smid fan Earnewâld tsjin' (S. de B.).

aanleggen

nl.verhalenbank.13713

Mem sei tsjin ús: "Jimme meije noait in pepermuntsje fan Antsje oannimme." Omdat Antsje in tsjoenster wie. Wy droegen foar har duveldrek yn 'e bûse en dat hienen wy ek ûnder 'e drompel.

aannemen

nl.verhalenbank.36487

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur