Datasets - ISEBEL

Heit en dy wennen op 'e Fjouwer Roeden. Sy hienen in jonkje, dat woarde siik. Sy woenen nei Greate Wopke ta to Kûkherne. Mar sy koenen it wetter fan it bern net meinimme, dêr wie 't noch to lyts ta. Doe nom heit it himdtsje fan 't jonkje mei. "Wite jo ried?" sei heit tsjin Wopke. Hy liet Wopke 't himdtsje sjen. Wopke biseach it en sei: "Der komt wolris in...

aanwijzingen

nl.verhalenbank.22161

Myn mem hie froeger altyd duveldrek yn 'e klean binaeid.

duivelsdrek

nl.verhalenbank.27578

Op in kear doe siet Douwe Stavasius by ús. Der stie op it hiem in buorfrou mei in lyts bern op 'e earm. Hy sei tsjin har: "Ja, Janke, dû silst net lang mear mem fan dat bern wêze." Binnen trije wiken wie it bern dea.

dood

nl.verhalenbank.27575

By uzes wie in poel, dêr seinen se fan - doe't ik in bern wie, dêr soe in fanke yn fordrinke mei in grize mûtse op. Ik droech yn dy tiid in grize mûtse. Mem hat him doe fuort opbrând omdat se bang wie, dat ik dêr yn fordrinke soe.

dood

nl.verhalenbank.27574

Op in kear sei Piter de Graaf syn frou: "Us berntsje mat nou binnenkoart nei skoalle ta. Wy matte hwat klean foar har keapje." Piter sei: "Dat hat noch wol tiid, dêr kinne wy noch wol hwat mei wachtsje." De deis dat it bern nei skoalle soe, brochten se har nei 't hôf ta. Dat hie Piter fan tofoaren al sjoen. Dêrom hied er sein: "Dat hat noch wol tiid."

afraden

nl.verhalenbank.24253

Myn buorman wie Piter de Graaf. Dy leeft noch. Hy wennet nou yn it wurkhûs yn Grinzer Pein. Hy wie mei de helm geboaren. Hwat dy ús allegear wol net forteld hat! Hy seach alles fan tofoaren. Op in moarn kom ik by harren. "Hoe is 't mei 't famke?" frege syn frou. Wy hienen in famke, dat sukkele. 't Bern wie geestlik ek net hielendal goed. Ik sei: "Och, wol...

begrafenis

nl.verhalenbank.24252

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur