Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Te Vught bevrijdde men een weerwolf van zijn betoovering op de volgende wijze. De ongelukkige speelde kaart op een hoeve. Het werd middernacht, maar niemand sprak van naar huis te gaan. Onze weerwolf was steeds angstiger geworden en wilde zich stilletjes verwijderen, maar men hield de deur dicht. Het sloeg twaalf uur en ziet, daar rolt het vel van de...
nl.verhalenbank.13500
De weerwolf (man-wolf) is een man, die door het aangorden van een weerwolfsriem of -huid, een wolf wordt. De bevolking van Europa had een doodsangst voor den wolf, die zich 's winters, als de honger hem neep, zelfs in de dorpen waagde. In de 18e eeuw hield men in Peelland nog klopjachten op wolven.
nl.verhalenbank.46939
Van alle bovennatuurlijke wezens was de weerwolf wel het onverdraaglijkst. Heksen, spoken en duivels konden wild te keer gaan, maar de weerwolf was een echt, zij het ongevaarlijk, plaagbeest. Heel wat wandelaars kregen wel eens met hem te doen. Als men over de hei of door de bossen wandelde, kon hij je onverwachts op je rug springen, met volle geweld, en...
nl.verhalenbank.49788
Van de weerwolf vertelt men, dat dit menschen zijn die de straf is opgelegd om te middernacht rond te zwerven in de gedaante van een wolf; of toovenaars, die zich door middel van een zogenaamd wolfshemd of wolfsgordel in wolven veranderen. Zonder dien riem konden zij zulk een gedaante niet aanemen. Soms was het een betoovering. Werd zulk een wolfshemd...
nl.verhalenbank.13499
Weerwolven.
Jaren geleden woonde er in het land van Hulst een man die in het bezit was van een weerwolfshuid, wanneer hij die aantrok was hij een weerwolf. Toen die man op zijn sterfbed lag, vond men de huid en verbrandde dien. Met geweld hebben ze toen den doodzieke op zijn bed moeten vasthouden, hij zag er verschrikkelijk uit, het schuim stond hem op...
nl.verhalenbank.35899
Op een boerderij te Blaarthem woonde vroeger een knecht, die in de zomer alle paarden naar een weide bracht die dicht bij een eikeboom lag. De wei en de omgeving kende men dan ook als ‘het eiken boomke’.
Iedereen zag de knecht ’s avonds vertrekken, maar niemand zag hem ooit terugkomen.
De mensen uit de buurt vonden dat maar eigenaardig en enkelen onder...
nl.verhalenbank.49787
Een man uit Best woonde vroeger op een boerderij in Acht. Daar beleefde hij eens een wel zeer eigenaardige geschiedenis. Als het werkvolk ’s avonds aan tafel zat om te eten was er altijd een knecht bij, die halverwege de maaltijd van tafel opstond en dan verdween.
Natuurlijk vond iedereen dat maar een zonderling gedoe en na enkele weken werd...
nl.verhalenbank.49785
Er waren toen die tijd ook weerwolven, dat waren plaaggeesten. Ze
deden niks, maar wanneer je laat op de weg kwam, dan kwam je
er nogal eens eentje tegen. Dat ging zo. Ze zaten meestal op een
eenzaam pad of onder een heg. Kwam jij daar, dan lieten ze je eerst
voorbijgaan en dan vlak achter kwamen ze je nalopen op handen
en voeten en in een berehuid. Die...
nl.verhalenbank.126825
Een man uit Best woonde vroeger in een op een hoeve in Acht. Daar beleefde hij eens een eigenaardige geschiedenis. Als het werkvolk ‘s avonds aan tafel zat om te eten was er altijd een knecht bij die halverwege de maaltijd op stond en spoorloos verdween. Iedereen vond dat zonderling en na enkele weken werd overeengekomen hem eens af te loeren en te zien...
nl.verhalenbank.69627
Een weerwolf verlost
Catarina Breure van Denderhautem diende te Ninove op het hof van Schoor. Het was een meisje van omtrent tien jaar, en gelast de koeien naar de weide te brengen. Eens stak zij de zweep, waarmede zij hare dieren in bedwang hield, in de opening van eenen hollen wilg, waarin zij eene zwarte harige huid ontdekte. Aanstonds droeg zij hare...
nl.verhalenbank.9874
De berwolf, die veranderde in een hond..., dat ie in de huid van een hond kroop.
nl.verhalenbank.125602
In Hulhuze gebeurdenet, dat zon kjel soaves onder ’n boom gieng stoan. Snachs as de klok twoalf sloeg, viel dan ’t vel op ’m en hé’j veraanderde ien ’n werwolf. En dan kontie d’r op uut goan. Smèrs vörda ’t lich wier, giengtie wer onder den boom stoan. En dan nomen ze ’m het vel wer af. En kos ie nor huus goan.
nl.verhalenbank.49659
...
Ook onder de Germanen was dit bijgeloof zeer verbreid. Zoo wordt in de Volsungasaga verhaald, dat Sigmund en Sinfjotli eens een bosch ingingen op avontuur. Zij kwamen aan een huis, waar zij twee mannen slapende vonden. Die droegen zware gouden ringen, terwijl boven hun bed wolfshuiden opgehangen waren, Het bleken koningszonen te zijn, die door...
nl.verhalenbank.49523
Doar het ik ok wel es van gehörd. Voader vertelde d’rover. Hé’j zei: “Och da’s mar bedonderderé’j”. Iemand deej ’n vel um en dan kroop ie soaves as er minse langs kwame over de weg, of van den enne kant van den diek nor den aandre kant. Um de minse bang te make. Voader zag ok es ’n keer zo’n werwolf. Mar hé’j groop zien stok en sloeg de werwolf op zien...
nl.verhalenbank.50474
De grötvoader van de lange Hend zèj, dattie ’t volgende mitgemak het. Hé’j mos meddn kameroad altied hoephout [wilgetakken] houwe [kappen] ien de ward. Hé’j verdoch zien werkkameroad ervan, dattie ’n werwolf was. Op ’n oavend, toe we nor huus gienge, zèj hé’j: “We motte mèrvroeg bar betieds on de geng. Aanders komme we mèr nie op tied kloar”. Ik doch:...
nl.verhalenbank.49660
Werwolve zien altied kjels of manne. Hekse altied wief of vrollie. ’n Werwolf is ’n kjel, die nou en dan gedwonge wur um zien eige te veraandere ien ’n wolf. Dorvör het ie ’n wolvepak of wolvevel nodig. Ze numen ’t duk ’t vel. Daddis èrs verstoppeld. Duk ien ’n holle knotwilg - ge wit nie in welke - of èrs aanders, woar niemes ’t zuke zal. Op ’n oavond...
nl.verhalenbank.49656
Ien de Kommerdiek vertelle ze di verhoal: ’t Was nog ien de tied, da ze grote open schorstene hadden. Ien de buurt hadde ze same ’n koartploeg. En één van die ploeg verdochte ze d’rvan, dattie ’n werwolf was. Want d’ aandre haddenal duk gemerk, dattie sommige oavende op ’n zekere tied beslis wegwou. Toen ie op ’n oavend wer weggegoan was, sproke d’aandre...
nl.verhalenbank.49658
