Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Wibe Hut (= Wibe Alma) siet besopen to Eastemar yn 'e herberch. Dêr sieten ek kammeraden fan him. Hy swetste en swearde mar. Ik wòl joun fechte, sei er, as is 't ek mei de duvel.
Even letter sette er de kant út nei Harkema, de Swarte Wei en de Achttjinde wei lâns en sa oer de Wytfeanster wei (= Greate Seadswei). Dêr oan 'e kant fan 'e Wytfeanster Wei...
nl.verhalenbank.15875
Dy grouwe houn ha wol mear minsken dêr sjoen. It wie in pleachbeest woarde der biweard.
nl.verhalenbank.21454
Rinse de Wind wie in hiele raren. Hy wenne yn 'e Harkema.
It wie in earsten fjochtersbaes en hy flokte as in ketter.
Doe't er it ris wer in kear raer dien hie, wie der in grouwe houn dy't him thús brochte. Dat wie de duvel sels.
nl.verhalenbank.29378
Wy hienen in pake dy hiet fan Wibe. Op in joun kom er thús, doe hie der in houn foar de strjitte stien. Krekt foar de doar. Pake moest der troch. Hy hie in stok by him. Der hied er mei houd nei de houn, mar de houn wykte net. Hy hie hyltyd de tosken mar sjen litten en de stokslaggen hied er op 'e tosken ôfkeard. Sa gau as pake yn 'e hûs komme koe, die er...
nl.verhalenbank.22302
Piter Alma mei nòch ien fan 'e Harkema wienen togearre to murdzjen. Doe kommen se by 't kleaster. Dêr gongen se achterút. Se gongen skean de paden oer en stapten oer in bartsje, dat oer de sleat lei.
De houn soe der ek oer, mar dy bleau der foar stean en bigong to janken. Hy pipe 't út.
"Hark ris," sei Piter, "dit doocht net."
"Hwat soe der wêze?" sei de...
nl.verhalenbank.22261
Anne v.d. Bij fan 'e Harkema dat wie froeger in hiele raren-ien. Op in kear is er mei de hounekarre mei beide hounen der foar samar yn 't wetter set op it plak, dêr't nou Mekke van Doezum wennet, oan 'e beton-wei.
nl.verhalenbank.29334
Ik wie al tiden siik. Ik iet net en ik woarde by de dei megerder. Dokter koe my net helpe. Ik gong sjenderegen achterút. Doe sei dokter op in kear: "Jo matte der us út."
Mar ik hie nergens sin oan. Ik bleau thús.
Moar op in peaskemendei wie Piter (myn man) thús fan 't wurk. Doe sei Piter: "Nou mastû der us út. Ik hûswarje wol. Fyts dû mar us nei Eastemar...
nl.verhalenbank.20704
Hounen spûkgûle as der guon stjerre sille. Doe't Piter syn mem hast dea wie, stie hjir in dikke, bûnte houn to spûkgûlen. Hoe wy him ek smieten en fuortjeije woenen, hy bleau hjir mar stean en hâldde net op mei spoekgûlen.
nl.verhalenbank.16077
In kloftsje folk wie meielkoar fan 't Jachtfjild kom út 'e kroech. Ien fan har bleau mei syn faem achter. Hy hie 't freeslik opsein yn 'e kroech en de duvel der hyltyd mar by roppen.
Doe wie der ûnderweis in dikke houn út 'e daem tofoarskyn kom, dy hie him ôfgryslik tatakele. Syn faem wie der by wei roan.
nl.verhalenbank.22307
In omke fan my hie wurk op 'e Hamster Ikkers.
Doe kom der ris in grouwe swarte houn by him. 't Wie in pleachbeest. Hy miende dat it de duvel wie. De houn folge him oeral. Hy koe 't beest net kwyt reitsje.
nl.verhalenbank.12372
Us Kees-om fan Twizelerheide wie us mei heit (Wopke v.d. Bos) yn 'e Eastemarre lânnen oan 't murdejeijen. Heit fortelde letter: Der kom ynienen in houn by my, en dy woe net wer by my wei.
Fan binaudens kroep er my tusken de fuotten. (allinne heit syn houn die dat, de oare net)
nl.verhalenbank.16078
As in houn spûkgûlt, komt der mei gauwens in deade op 'e buert. Ik ha 't sels meimakke.
nl.verhalenbank.29339
Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze."
Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...
nl.verhalenbank.23528
Myn man hie in suster. Dy har jonge is geastlik deatsjoend. Myn mem wenne dêr as buorfrou njonken. Mem sei, hja hie sjoen, dat der mei ljochtmoanne twa hinne kuijere wienen. Dat hienen âlde Ot en Alle Tet west. Dy kommen dêr om to sjen hoe't it mei it bern wie. En doe hie der hwat boven op it dak lein, dat wie rjochtút en seach der út as in...
nl.verhalenbank.21464
