Datasets - ISEBEL

Op ’n plek kwame nou en dan ouwe wieve bé’j mekoar. Eén van die vrouwe gieng dan wel es weg um te gon hekse. Ze smèrde d’r eige dan ien med’n zalf of zoiets, uut ’n döske. Dan zei ze: Utemetuut, de schorsten uut Over heggen en struuk. En dan kos ze hekse. Ze gieng op ’n bessemsteel de schorsten uut. En wa ze dan vorders deej, wiste ze niet. Eén van de...

bezemsteel

nl.verhalenbank.50483

Dorover [dwaallichten] hemme we vroeger duk heure vertelle. Ze zèje, dat ’t kleine lichjes ware, die soaves rondzweefde, vöral langs hegge en struke. ’t Leke wel kleine vunkskes. ’t Zoue de ziele zien van kiender, die op ’t kerkhof ien ongewijde aarde begrave ware. Dus die vör ’t stèrve nie gedup ware. Die hemme gin rus en komme soaves rondzweve.

's avonds

nl.verhalenbank.50162

’n Vrouw, die hekse kos, begos oud te worre. Durrum wou ze ’t hekse ok leren on heur dochter. De heks zej: “Ge mot ’n spreuk leren en as ge die kent, goj op ’n bessemsteel zitte net as op ’n pjed en dan vlieg ge dör de schorsten de loch ien. De spreuk is: Hutepetuut De schorsten uut Over heggen en struuk Nor....(en dan nuum je de plats, wor ge hin wil)....

bezemsteel

nl.verhalenbank.49630

Dwoaslichte zweefden over ’t veld, langs de wegge en hegge en ok over ’t woater. Ze zèje, da ’t de ziele ware van kiender, die nie gedöpt ware.

dode

nl.verhalenbank.50335

Ik het wel es gehörd van dwoaslichjes. Mar ik weet er nie veul mer van af. ’t Motte kleine lichjes zien gewes, die langs hegge en struke en over ’t laand zweefde. De minse zèje, dat ’t de ziele ware van kiender, die nie gedup hadde kunne worre, bijvoorbeeld omda ze doodgebore ware.

dood

nl.verhalenbank.50180

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur