Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Kampioen 118 (januari 2003) 1, p. 62-64.
De sage van de Witte Wieven
John Damen
Niet ver van Lochem ligt de Lochemse Berg. Boven op die Lochemse Berg ligt een diepe kuil, bekend als de Witte Wievenkuil. Hoe die kuil aan zijn naam komt? Dat kunnen ze je in de buurtschap Zwiep haarfijn vertellen. Daar woont Gé Postel, net als zijn voorvaderen van beroep:...
nl.verhalenbank.35144
Jan Hepkes handele yn hûden. Hy biwearde, hy hie ris in kear yn Surhústerfean de kop fan 't harspit ôfmeand. Dêr fornom er neat fan. Hy meande der like goed om troch en de seine mankearde neat oan.
nl.verhalenbank.29430
Sterke Hearke wie ûnbidige sterk. Hy meande mei syn seine dwars troch de harspitten hinne. Sa sterk wied er.
nl.verhalenbank.38059
Der wie in mier út it bûtenlân, dy hie dy deis in hiel stik meand. De jouns gong hy der foar stean en sei: "Gjin duvel, dy't safolle meane kin as ik."
De oare moarns rekke er wer oan 't meanen. Doe fornom er dat der ien achter him ek oan 't meanen wie. Hy seach om. Dy oare helle him hurd yn.
De mier tocht: "'k Sil dy wol ha." Hy sette it harspit yn 'e...
nl.verhalenbank.22038
Jan Hepkes koe ûntsettende bêst meane, nei't er sei.
Doe hied er oan 't meanen west yn 't Bil, tusken 't Wytfean en de Rotfalle. Doe kom er by in plakje, doe tocht er: Hwat stiet my dêr in protte gjers. Dêr hat grif fleden jier ien sitten te broekesearen (= zijn behoefte doen; uit de broek, een mij onbekende uitdrukking). Hy soe 't der ôfmeane, mar doe...
nl.verhalenbank.33096
Jan Hepkes fan Surhústerfean meande de kop fan it harspit ôf.
nl.verhalenbank.22170
Feitse Brants wie us op in kear by in boer oan 't meanen. Hy koe tige meane. Hy hie hûndert pas meand en hie noait opsjoen. Doe wie 't ynienen 'krak'. Hy meande de kop fan 't harspit ôf. Hy struts de seine wer en bigoun opnij to meanen.
nl.verhalenbank.25386
Jan Hepkes fortelde: "Ik gong nei 't bûtlân ta om to meanen. Ik tochte: ik mat der mar in moai hoekje ôf meane.
Ik meande mar ta. Op it lêst kom ik by de wâl, en dêr heakke it hwat, ja net in bytsje, mar goed ek, mar ik skuorde troch.
Op 't lêst tocht ik: Ik mat ek mar ris harje - Hwant de seine woarde stomper.
Ik nei de wâl ta en sykje om myn harspit....
nl.verhalenbank.27591
Jan Hepkes koe tige harje neffens syn sizzen. Op in kear hied er oan 't harjen west en doe hied er forgetten it harspit út 'e groun to heljen en doe meande er de hiele kop fan 't harspit ôf. Sa skerp hied er de seine harre.
nl.verhalenbank.37594
In de buurtschap Loo, op het erve Noever ging men een weddenschap aan met een knecht, dat hij het spit niet durfde gooien in de Witte-wieven-kuul; deze bevond zich daar ergens in de buurt. Hij sprong te paard en joeg derwaarts, aldaar smeet hij het spit in de kuil met de woorden:
Wit wieven wit
Hier breng ik oe een spit
(of: Wat heb ie'j op oe spit?)...
nl.verhalenbank.39631
Feitse Brants wie us in kear oan 't meanen. 't Wie yn 'e Biltlannen. Doe krige er ynienen hâld. 'Pyng', hearde er. Doe sjen, en dêr hied er de kop fan in harspit ôfmeand. Dat wie der de foarige simmers stean bleaun yn 'e groun.
nl.verhalenbank.24462
Jan Hepkes fan Surhústerfean wie us in kear oan 't meanen. Hy koe 't omrake bêst. Op 't lêst woarde de seine hwat stomp en doe soed er dan mar even harje. Mar doe't er by 't harspit kom, doe wie de kop der ôf. Dy hie Jan der ôfmeand mei de seine sûnder dat er it sels fornom hie.
nl.verhalenbank.25492
Jan Hepkes wie op syn manier in hiel sterke man.
"Ik ha 't mar leafst yn 'e wyn op 'e fyts," placht er to sizzen, "dan ha 'k hwat stevichheit tsjin 't boarst oan."
Hy koe ek omrake bêst meane, biwearde er. Op in kear, sei er wie 'k ek oan 't meanen, doe tocht ik: ik mat ek ris harje. Ik sykje en sykje om 't harspit. Hwat wie der gebeurd? Ik hie de kop fan...
nl.verhalenbank.21152
De frjemde mier yn 'e blaugêrzen
Rûnom komt it ferhaal foar fan de geheimsinnige frjemdling, dy't ferskynt, wannear't ien wat tefolle opdocht oer syn meanen. Hy kin hurder meane as de mier, mar de lêste kriget der pas erch yn, dat it mei de frjemde man net doocht, as dy it harspit dwerstroch meant. It docht jin gjin nij, dat dit ferhaal ek tige libbe...
nl.verhalenbank.13679
Der wie in mier, dy swetste wakkere bot oer syn meanen. Net ien dy't sa goed meane koe as hy, sei er. De duvel net iens. Mar doe wied er ris in kear wer oan 't meanen doe kaem der ien njonken him, dy meande ek, en dy rekke him foar. Mar doe wie 't ynienen 'krak'. Dêr meande dy oare de kop fan it harspit ôf, dat dêr stie.
Doe wist er, dat er mei de duvel...
nl.verhalenbank.37136
Jan Hepkes wie ris in kear oan 't meanen, doe meande er de kop fan 't harspit ôf.
nl.verhalenbank.26364
En weer een ander die was zo sterk en kon zo goed haren scherp maken. Maar dan zijn ze ook zo sterk als een scheermes, die zeisen. Dan had je een haarspit nodig, een stuk gereedschap met een ijzeren kop d'r op. Nou en die had 'ie, zonder dat 'ie het in de gaten had, in het koren gegooid. Dan was 'ie aan het zichten..en hij slaat gewoon de kop van het...
nl.verhalenbank.43842
Jan Hepkes fortelde ek:
Ik bin ris nei in boer ta west to meanen. Ik wie jong en sterk. 't Wie mendei-to-moarn, en ik wie hwat sliepprich. 'k Hie hwat ekstra lang by de faem sitten. Mar ik tocht: ik mat der mar gau foar. Ik oan 't meanen en doe't it joun wie hie 'k der sawn pounsmiet ôf slein.
Doe tocht ik: nou mast de seine mar ris even harje.
En doe...
nl.verhalenbank.25278
Feitse Brants wie in kear yn 'e Rottefalle oan 't meanen. Doe moest er in tinteplakje meitsje. Hy moest it gjers der dêr ôfmeane om in tinte del to setten. Syn harspit hied er yn 'e groun set. Hy hie de fuorring noch om 'e seine sitten mei de learkes der omhinne. Dy hie hy der net ôfdien.
Sa meande hy de kop fan it harspit ôf, mei de fuorring om 'e seine.
nl.verhalenbank.36990
Der kommen froeger Poepen út it Poepelân to meanen achter Ljouwert. Dy lju hienen ôfgryslike bêste seinen. Dêr sil 'k in staeltsje fan fortelle. Der wienen twa Poepen, dy wienen by in boer to meanen. Doe't it kerwei birêdden wie, doe hie de iene syn harspit forgetten yn 't lân. Dat bleau dêr sitten.
't Oare jiers kommen se wer. Beide meanden se wer...
nl.verhalenbank.17369
