Datasets - ISEBEL

Biesterveld Heit en dy ha wol ferteld oer Biesterveld. Dat moat in troch ende wer troch grutte boef west hawwe. It wie oars mar in plat keardeltsje, mar hy stie foar ien moard net. Hy kaam út 'e bûtenlannen; se seinen wol fan út Hongarije. Hy wie hjir hingjen bleaun en moat yn Drachten en op 'e Gerdyk wenne ha. Op 'e Sweach hat er skearbaas west. Se ha...

alcohol

nl.verhalenbank.13037

Piter Poes seach mear as in oar. Hy wie by minsken yn 'e kost. It hûs dêr't se yn wennen, moest fortimmere wurde. Piter Poes sei: "Der matte ek noch sinten yn sitte." En wrachtich, der kom in partij jild út it ûleboerd wei.

geld

nl.verhalenbank.25625

Egbert Sint fan 'e Harkema hie in wikseldaelder. Frijmitselders ek. Sy hearre allegear oan 'e duvel ta. En sy matte allegear guon deameitsje. Tsjoensters ek.

dood

nl.verhalenbank.20229

Alde Jan Klompstra's Ael siet yn 'e earremoed. Hja moest sein ha: "Hwat woe ik graech dat ik fiif en twintich goune hie, as joech de duvel it ek." Hja gong de Pasterijelannen del en dêr foun se in briefke fan fiif en twintich goune. Mar sy liet it lizze.

arm

nl.verhalenbank.24516

Der binne minsken, dy ha in kontrakt mei de duvel sluten. Dy hingje jouns in lege ponge oan 'e leuning fan 'e brêge en dy ponge sit dan de oare moarns fol jild.

afspraak

nl.verhalenbank.21122

Yn 'e Burgumerheide wenne in mantsje mei in hiel brike romp. Dyselde krige altyd jild fan 'e frijmitselders. Hy hie dan foar de nacht in lege ponge oan 'e doar hingjen. De oare moarns siet der jild yn. Hy hie him oan 'e frijmitselers forkocht, omt er sa'n raer bistek hie. Doe't er stoar hat de duvel him ophelle. Sy ha him doe útelkoar snien. De...

avond

nl.verhalenbank.20273

Myn omke wenne by de boer. Hy hie twa hynders. Hy hie hwat hier fan 'e moanjes elk apart yn in pûdtsje meinom sa kom er by Hinse de Boer. "Fan twa sike hynders", sei er, en hy joech it pûdtsje oer. Hinse seach it hier nei. Doe die er yn 't iene kladtsje medesyn. Dat kostte fiif en sawntich sinten. Yn 't oare pûdtsje died er hjouwer en beanen. Dat kostte...

afrekenen

nl.verhalenbank.32460

Frijmitselers binne oan 'e duvel forkocht. As se it gebou binnen komme, wurde se earst blyndoeke. Hja ha noait forlet fan jild. Sy sette mar in klomp foar de doar, dy is dan de oare moarns fol.

binnenkomen

nl.verhalenbank.25641

Yn Snits wie in frijmitselderij. Om dêr lid fan to wurden moesten se God en Kristus forwinskje. En sy moesten oer in gleonhite plaet hinne rinne. Koenen se dat net, dan mochten se gjin lid wurde. As se lid woarden, dan wienen se oan 'e duvel forkocht. As se forlet hienen fan jild, hoefden se mar op it bêdsdoarke to klopjen en sy krigen it. Mar sy mochten...

nl.verhalenbank.21195

Oan 'e oare kant Zoutkamp, yn 'e Vierhuisterpolder stie in âld plaets. Dêr gong ik as jonge hinne to wjudden. Dêr yn dy plaets spoeke it ek. Dêr siet allegearre jild yn 'e holle balken. As de ratten dêr troch roannen, dan rattele it jild dat it hwat die. Doe't se de plaets letter ôfbrutsen ha, ha se dat jild allegeare foun.

afbreken

nl.verhalenbank.20262

Guon ha in wikseldaelder fan 'e duvel. Dan ha se noait forlet fan sinten.

bezit

nl.verhalenbank.31637

Dêr stie de Ferkearde Alde Folkerts Antsje, dy wenne dêr efter op 'e Tike. Se wie, tink ik, sawat yn 'e midden fan 'e foarige ieu berne. Dy hie altyd ferhalen oer de duvel. Se moast dan yn har jonge jierren faak fan 'e Tike nei de Pein om boadskippen. Doe wienen dat noch houtsjepaden en dan de Tikefeart dêr lei in lyts houten brechje oer. 'En op dat...

bidden

nl.verhalenbank.12960

By Wilco wienen twa skiep. Dy spoeken dêr jouns en dan wie 't ien en al gerattel. Dêr wie jildskuld. Dy skuld woarde bitelle en doe wie 't spûkjen dien.

afbetalen

nl.verhalenbank.32468

Der wie in skuonmakker, dy kom op in joun út 'e Trynwâlden wei. Hy hie aerdich hwat jild by him. Doe't er oan 'e Slachtebrêge ta wie, wie't krekt as lei 't him sa by dat der wol us guon wêze koenen dy't it op syn jild forsjoen hienen. 't Wie donker en 't wie in iensume wei. Dat hy tocht: "Ik gean hjir even ûnder 'e brêge." En dêr wie't al sa. Hy hearde...

angst

nl.verhalenbank.20332

De Abbekaten 'It Abbekatelân leit by de Spoeketsiene. Wy koenen it lân oars net as De Abbekaten. Yndertiid binne der twa abbekaten fan Olterterp, Beetstersweach helle. Lubbert hiet de iene, dat sei ús mem altyd. Lubbert en Olfert hjitten se. Dy twa abbekaten spoeken nci har dea dêr by Olterterp om en de minsken hienen der tige lêst fan, foaral yn 'e...

advocaat

nl.verhalenbank.13716

De stiennen ûlebuorden. 't Wie needwaer, it stoarme dat it hwat die. Der wenne in boer yn Ingelum, dy syn plaets wie striemin. Hy wie sahwat oan 't omfallen ta. Dy pleats stie in eintsje bûten-út. De boer hie nei 't doarp ta west en wie nou ûnderweis nei hûs ta. 't Wie op 'e joun. Dêr kaem in man him opside, dy roun mei him del. De boer sei tsjin him: "Ik...

aandringen

nl.verhalenbank.31897

Alde Gerben Visser wenne op 'e Tike. Hy wie mei de helm geboaren. Op in joun hied er mei 't wiif to praten west. It gong froeger faek op in jounpraten. Se wienen ûnderweis nei hûs ta. Mast even achter my gean, sei Gerben tsjin har. Is der hwat, Gerben? Ja, sei er. Doe gong er in eintsje sydlings op in sânpaed. Even letter sei er: Kinst wol wer njonken my...

aanspreken

nl.verhalenbank.12252

Alle frijmitselders ha in wikseldaelder. Dêrfoar matte se trije kearen om it tsjerkhôf hinne rinne mei in siferse kat yn 'e sek by har en dan matte se trije kear achter elkoar roppe: "Wie koopt er die haas?" Dan is der ien dy keapet dy kat foar in daelder. Dat is, leau 'k, in soarte fan ryksdaelder. It is fansels de duvel dy't dat docht. Dy wikseldaelder,...

bezitten

nl.verhalenbank.20343

Tsjerk van der Veen yn 'e Harkema syn wiif Gjetsje lei op it stjerbêd. Mar sy koe mar net stjerre. Doe gong Tsjerk nei of der ek hwat wie. Doe die it bliken, dat Gjetsje de sinten fan it kloklieden (Tsjerk wie kloklieder) fordien hie foar boadskippen. Dat moest earst wer foarinoar. It wienen twa gounen. Tsjerk sei: "Ik ha se net." Mar harren soan Marten...

adem

nl.verhalenbank.20234

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur