Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
By Sjoerd en Tryn op 'e Sumarreheide gong it altyd op in kaertspyljen. Sjoerd siet fol fan flokwurden. Hy stjûrde samar in kaert út en in lege flesse en dan sette de duvel even letter in flesse drank op 'e reinwettersbak del.
nl.verhalenbank.19781
Op in kear kom der ien by de himelpoarte. Petrus, de man fan 'e kaei, seach him us oan en sei: "Dat is ien fan 'e duvel", en hy trape in deurwaarder yn 'e hel.
Tel se mar net, hwant sy komme der allegear.
nl.verhalenbank.21746
Der wie in boer, dy wie forlegen om jild. Hy hie alles al ôfreizge om jild to lien, mar net ien dy't him holp. Doe wie hy der wer us op in joun op út. Doe kom der him ien op side. Dy wie prachtich klaeid.
"Woenen jo graech jild ha?"
"Jonge ja", sei de boer.
"Binne jo joun om tolve ûre hinne thús?"
"Ja" sei de boer.
"Hoefolle jild wolle jo ha?"
"Earst mar...
nl.verhalenbank.25247
Frijmitselers binne minsken dy't in forboun mei de duvel ha. Jild ha se altyd genôch om hannen. Om 'e safolle jier mat der ien dea. Dy is dan foar de duvel.
nl.verhalenbank.31187
Yn Heech, achter Snits, wenne in boer, dy hie twa ûngetiders ynhierd. Hy hie har opdroegen in stik lân to kearen. Mar dy iene fan 'e beide mieren sei: "Wy hoeve net to kearen. Wy kinne der wol hwat by lizzen gean."
Hy makke hwat meneuvels en doe wie 't hiele stik samar ynienen om. Dy ûngetider koe hwat mear as gewoan.
Hy hie in forboun mei de kweade.
nl.verhalenbank.32124
Lytse Remmelt de Haan, dy't meastal Pints neamd waerd, wie in frijmitseler. Hy joech altyd mar twa fingers as er ien lokwinske. Hy hie in kontrakt mei de duvel sluten, seinen se en hie dêrtroch noait gebrek oan jild.
As der in frijmitseler yn 'e earmoed rekket, wurdt er altyd troch oaren holpen. Men kin der net wer by wei, as men ien kear lid is. Der...
nl.verhalenbank.31613
Der wie in boer, dy wie earm. Doe forkocht er him oan 'e duvel. Doe wie de earmoed oer: elk dinkje dat er optilde siet jild ûnder. Mar hy woe wol ûnder 'e duvel wei, hy hie op it lêst jild genôch.
Op in kear droomde er. Hy kaem yn in moaije feestsael. 't Wie dêr allegear pracht en prael, en 't gong drok op in feestjen. Hy die der sels ek oan mei.
Midden...
nl.verhalenbank.31029
Frijmitselers ha in forboun mei de duvel sluten, dat se mei har eigen bloed ûndertekenje.
Wolle jo der by wei, dan matte jo wer jou eigen hantekening mei bloed sette, mar binne jo der út, dan binne jo ek dea. Bihalve as jo se forifelje en jo sette de hantekening mei it bloed fan in geit of sa. As jo jou namme set ha, matte jo der achterstofoar út gean....
nl.verhalenbank.24829
Der wie in man, dy hie in kontrakt mei de duvel sluten. Sy akkoarten, de duvel soe syn siele ha, mar dan moest er in sek fol mei goud smite. De man soe dy sek yn 'e hoannebalken ophingje.
De man gong hinne en knipte de boaijem út 'e sek. De duvel smiet mar troch en mar troch.
Op it lêst hied er syn nocht, de sek rekke noait in kear fol. Hy naeide út en it...
nl.verhalenbank.21789
Frijmitselders sieten ûnder diktatuer fan 'e kweade. Dy't it ienkear wie siet der oan fêst. In frijmitselder hat net in eigen wil. Guon matte it paed romje. Dat wiist it lot út.
nl.verhalenbank.32290
Gjert en Antsje wennen op 'e Tike. Gjert wie oan 'e duvel forkocht en leide in raer leven. Antsje hie 't o sa min by him.
Op in moarntiid siet der in fûgel yn 'e beam en dy sei tsjin Gjert: "Goede morgen."
"Morgen," sei Gjert.
"Gaat u wel naar de kerk?" frege dy fûgel. "Né", sei Gjert. Hy waerd bang en makke gau dat er fuort kaem.
nl.verhalenbank.19773
Der binne hazzen, dy kinne se noait bisjitte. Sokke hazzen binne maten fan 'e duvel. Se binne kûgelfrij.
nl.verhalenbank.22136
Stammerige Harm hat my wol jild to lien oanbean. Mar ik woe syn jild net ha. Hy hong jouns in lege ponge oan 'e doar, de nachts die de duvel der jild yn.
nl.verhalenbank.22693
Myn man Ringer kom op 'e Jouwer by twa âlde minsken. It mantsje hie handel. Myn man kocht wol gauris hwat by him yn, dat er dan wer útsutele.
Hy fortelde us oan Ringer:
"Op in kear kom der in mynhear by my. Dy sei: - Jo koenen wol folle mear by de ein ha. Jo koenen de handel wol útwreidzje. - Ik sei: - Dêr haw ik gjin jild foar. -
- Kinst wol jild krije...
nl.verhalenbank.20456
Der wie in boer, dy syn pleats wie skjin to'n ein. Hy moest noadich in nije boereplaets ha, mar hy hie der gjin jild foar. Hy wie al faek op sjou west om jild, mar 't joech neat, hy koe gjin jild krije.
Doe kom der him ris in kear ien op side.
It wie de duvel.
"Hwannear moat de plaets klear wêze?" sei er.
"Leafst sa gau mooglik", sei de boer....
nl.verhalenbank.25248
Edzer Sint fan 'e Harkema hie in wikseldaelder. Dêr hat er de namme sint fan krigen, omt er altyd wol sinten om hannen hie. Deselden dy't in wikseldaelder ha, ha har forkocht oan 'e duvel.
nl.verhalenbank.20046
Sipke Alberts wie in great fékoopman. Mar dat hat er net altyd west. Yn froeger tiden siet er krap by kas. Hy hie in greate húshâlding en werke woe er net. Hy slachte wrak fé en dat sutele er dan út.
It gebeurde us dat er yn in dronken bui, doe't er mei de Feanster boat nei Ljouwert west hie en wer nei Grinzer Pein ta roan, krekt even foarby café De...
nl.verhalenbank.25304
Frijmitselders binne oan 'e duvel forkocht. Hja ha noait gebrek oan jild, mar om 'e sawn jier mat der ien fan har dea.
Der wie in frou, dy wie mei sa'n frijmitselder troud. Sy woe him by de frijmitselderij wei ha en sy gong nei it gebou fan 'e frijmitselders ta.
Dêr moest se mei in priem troch in hart hinne stekke. Dat wie it hart fan har man.
Doe't se...
nl.verhalenbank.20532
Fan 'e frijmitselers giet om 'e sawn jier ien dea. Dat mat. Der wurdt om lotte hwa't dat wêze sil. Se ha altyd in protte sinten om hannen en kinne dwaen en litte hwat se mar wolle. Dat jild komt fan 'e duvel. Dy hat har yn 'e macht.
Soms mat ien der in earm ôf ha.
nl.verhalenbank.30053
Yn Beerta hienen jy in spûkskuorre. Ik ha dêr wol slept, as wy dêr mei de keppel oan 't wurk wienen. Midden yn 'e golle mochten wy net komme. Dêr wie in kûle. Midden yn 'e nacht gong dêr samar in ljochtsje op. As dêr minsken hinne gongen, dan sonken se yn in djip gat. Dan sonken se yn 'e groun en men kaem se noait wer to sjen.
De boer dy't dêr wenne, hie...
nl.verhalenbank.30090
