Datasets - ISEBEL

Stammerige Harm hie èk in wisseldaelder. Dy hied er ek fan 'e duvel, seinen se. Der waerd ek wol biweard dat Harm tsjoene koe, mar ik haw der gjin ûnderfining fan.

duivel

nl.verhalenbank.30087

Dyselde tsjoenster, dy't us by twa froulju alhiel ûnforwacht kom, hat ek us in man bitsjoend. Dy man dy woarde siik. De tsjoenster kom him yn 'e mjitte, doe't er op in wein siet. "Dû âlde duvel!" sei er, "dû hast my bitsjoend. Dû mast my bilove, dast my wer better makkest!" "Ik biloof it dy, jonge", sei se. En doe kloppe se him op 't skouder. Hy is wer...

aanraken

nl.verhalenbank.20561

De minsken wienen bang foar pake Hindrik Ophuis. Se hienen him allegear yn 'e rekken, omdat er tsjoene koe. Op in kear gong er nei Willem Hiemstra ta. "Hy mat net by ús bargen komme!" rôp it wiif. Mar hy wie der al. "Moaije bargen," sei er, "moaije bargen." En hy streake se mei de hân oer de rêch. En dêr hienen jy 't al. De beide bargen woarden siik....

angst

nl.verhalenbank.12317

Minse Griper liet soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Dy marsjearden oer de flier. Hy liet ek wol ris in flesse drank komme. Hy stjûrde skoppenboer fuort. It earste romerfol drank smiet er oer 't linkerskouder hinne. Dat wie foar de duvel.

drank

nl.verhalenbank.25797

Wy ha twa jier njonken stammerige Harm wenne. De minsken seinen dat er tsjoene koe. De man hie altiten wol jild. Hy wie oan 'e duvel forkocht, seinen se en hy hie in wikseldaelder. Mar hy wie ek ôfgryslike deun en sunich. As er ûnderweis út 'e broek moest, died er syn bihoeften yn 'e bûsdoek. Hy pakte 't yn en naem it mei en lei it by him thús op it...

behoefte

nl.verhalenbank.20117

By Sjoerd en Tryn op 'e Sumarreheide gong it altyd op in kaertspyljen. Sjoerd siet fol fan flokwurden. Hy stjûrde samar in kaert út en in lege flesse en dan sette de duvel even letter in flesse drank op 'e reinwettersbak del.

alcohol

nl.verhalenbank.19781

Karste Lamke wenne yn 'e Sweagerbosk. Dat wie in tsjoenster. Sy hie popkes op 'e tafel, dêr boarte se mei. Dêr stuts se mei nuddels yn. Dan krige dyselde pine, dêr't se 't op forsjoen hoe. Dat wienen har slachtoffers. Hja hat in soan forlern. Dy hie se bitsjoend. Hy sei tsjin syn mem: "Dû âlde duvel, hastû my bitsjoend? As dat sa is, silst stjerre." Mar...

betoverd

nl.verhalenbank.20736

Stammerige Harm roan altyd mei in sekje op 'e rêch. Dêr hied er guod yn dat er opskoaide. Hy seach der sútrich út en wenne yn in hiel âld klintsje. Hy koe tsjoene. Fan jild hie er noait forlet. Moest er jild brûke, dan hong er de lege ponge bûten oan 'e doar. De oare moarns wie dy fol jild. Hy hie ek in wikseldaelder. Wy hienen hjir in winkelman, dat wie...

beurs

nl.verhalenbank.34623

As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif. Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht. Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd: "Ien âlde duvel, twa,...

nl.verhalenbank.20735

Stammerige Harm, koe net goed prate. Dêrfandinne de namme. Hy hie in pot mei jild yn 'e groun. Dêr hied er in reidsketsje om hinne. Sa nou en dan rôp er: "Sjoerd, dû mast my helpe. Ik kin net by de pot komme. De duvel sit der by." Sjoerd dat wie syn omkesizzer. Stammerige Harm hat syn eigen wiif omkomme litte. It minske wie blyn en sy hie sekken oer...

begraven

nl.verhalenbank.16523

Stammerige Harm, seinen se, hie in wikseldaelder. In wikseldaelder, as men dy útjowt, dy komt altyd wer yn 'e knip tolânne. Myn swager sei, Stammerige Harm koe mear as sljochtwei. Hy koe tsjoene. Jouns hong er de lege pong bûten oan 'e kruk fan 'e doar. De oare moarns wied er fol jild. Soks dienen de frijmitselders ek. Mar dat koenen se mar trije kear...

nl.verhalenbank.27438

54. Mien vader die ging met een stuk of vijf zes Diemse völ smele sni'je. En toe ware ze ien een wei, mao dat moch niet van den boer. En toe moezze ze wachte, want zi'j konnen ok niet zien, tot 't lich was. Mao toe was den olden Prul die was ter bi'j en die zeit: "Jonges, wille gillie mien Henske is zien?" Toe zeie ze: "Och gek, olde keal, dat könt gi'j...

duister

nl.verhalenbank.22413

Dy't it mei heit oan 'e stok krige, dat wie net bêst. Hy wie ta in moart yn steat. Op in kear doe hied er blauwe Turken kocht fan Jarich Hollander. Jarich wenne ek oan 'e Fjouwer Roede, flak by heit en dy. Blauwe Turken dat binne ierappels. Jarich sei, dy moesten bêst wêze. Mar sy koenen dy ierappels net ite, sy wienen sterk. Heit hie se bitelle, dus sy...

aandoen

nl.verhalenbank.22210

Ik wie al tiden siik. Ik iet net en ik woarde by de dei megerder. Dokter koe my net helpe. Ik gong sjenderegen achterút. Doe sei dokter op in kear: "Jo matte der us út." Mar ik hie nergens sin oan. Ik bleau thús. Moar op in peaskemendei wie Piter (myn man) thús fan 't wurk. Doe sei Piter: "Nou mastû der us út. Ik hûswarje wol. Fyts dû mar us nei Eastemar...

1954

nl.verhalenbank.20704

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur